Alle inzendingen over Glimlach

ik mag niet spreken over een getal er zijn er veel ze zweven rond mijn aura, binnen purperen dimensies, in de terugkeer van het stuk heelal dat rond mijn vrouw-zijn beeft er zweeft nog meer het heeft de schitteringen van kristal de ogen van de nacht het glimlachende kind en negen aureolen daarom heb ik deze dag bevolen er te zijn…

Ik kan niet meer zwaarmoedig schrijven het zwarte wolkenpak wist jij te verdrijven gewoon die keer dat ik jou zag dansen op de wind licht als een veertje, een glimlach als van een spelend kind gewoon iedere keer als onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven lach ik stil.…

stel je zou buiten het kader treden van de kaart verdwijnen naar een tongbrekend oord en in het water van mond en glimlach zou een zee van ruimte galmen tussen onze wangen konden we dan nog kusten verleggen, lijmen desnoods, om afstand te slechten en samen te binden zonder klef te worden?…

Maar met een glimlach tovert Mark een haasje uit zijn spreekwoordelijk geworden vaasje.…

waai mijn blosjes weg bevries de glimlach breek mijn lippen is er meer ijzig is je adem je kille stem verschraalt mijn lijf de verliezer thuis muren zonder kamers handen afgekapt ogen die verbouwden alles wat ik was je ruimte stond me aan ze liet me gaan ik droom niet meer om koud te wonen…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

Ze had een glimlach op haar gezicht, ze werd gedragen door de wind. Jou zal ik nooit vergeten, in mijn hart blijf je bestaan, en als ik engelen hoor zingen, hoor ik fluisterend jouw naam.…

Schaduwen schieten van links naar rechts en jij, schuin met een glimlach haaks op de golven zo samen luisterend naar de geluiden van een zweverige nacht. Zo volgen we elkaars contouren, klinken op de toekomst en zingen over liefde.…

terug in de tijd herinnering geboren bewaar dit doosje niets gaat verloren wat zit er in zal men je vragen het zijn momenten van warme dagen een stem, een gezicht een blik, een gebaar een foto, een glimlach voor jou zo dierbaar lange gesprekken een gedicht voor jou maar vooral de woorden ik hou van jou…

Gezond het sexspel plegen in donkere wollen dekens opzoek naar rijpe tekens die het karma doen verbleken Verpuurt je warmte stralen twee lichamen zondigen het sexspel doorgronden bezweet en gloeiend pralen Wanneer de glimlach gelijktijdig verschijnt heeft dat de afsluiting eeuwig verfijnd.…

Je ogen zijn gesloten, Een glimlach op je gezicht, Je bent zo heerlijk sexy, Ik ben voor je gezwicht!…

Geef mij een teken nu jij hier niet meer bent voor als ik twijfel aan wat was tussen jou en mij ik had jouw aandacht vast willen houden je fantasie reist met mij mee want ik heb lief wat jij voor mij betekent wit zand blauw groen water en zilte lucht rumoer van de golven je fronst en ik glimlach…

Onze handen verstrengeld zo willen wij de tijd tot stilstand brengen dat laatste moment waarop ogen de waarheid herkennen die monden vergeten zijn maar als jouw blik een glimlach opent, teer als de bloemknop die het zonlicht herkent, wijken mijn lippen uiteen en fluisteren afscheid…

Ik mis je glimlach, je omhelzing die we kregen, bij het komen én bij het gaan, Ik mis je, je bent er niet meer we moeten zonder jou verder voortaan. Mijn hart huilt Ik mis je.....…

muziek water bloemen licht rivier in de vlakte van een klein gedicht harpenspel en dauw in 't gras een statige ruiter wijn in een glas mijn glimlach naar jou je weet hem niet onbeschreven papier van een avondlied muziek water bloemen licht pianissimo voor een klein gedicht…

De oude boerderij staat zwijgend in het schemerend land de mist zijgt laag na laag op huis en heem mijn voeten tasten de aarde hier was het dat mijn vader stond wij vonden hem na uren die nog lijken te duren een koude hand lag op zijn borst een glimlach rond zijn mond…

Tussen ernst en degelijkheid even een kleine pauze om alles weer in 't juiste perspectief te zien; om te weten hoe relatief alles is en dat juist het betrekkelijke het belangrijkste is: Niets gaat er boven het rood van de late zomerroos; de geur van de halmen na de regen; het fluwelen kleed van de vlinder; jouw glimlach naar mij.…

Wat is het fijn om veel te kunnen relativeren en te kunnen glimlachen zomaar, zonder bijbedoelingen. Wat is het heerlijk om te zomeren al komt de herfst met trage treden en met groot vermoeden van melancholie.…

De eerste zonnestraal die de wolken doet vervagen, leidt tot een glimlach op mijn gezicht. Na al deze donkere dagen, komen er nu weer dagen vol licht. Licht als een teken van hoop, dat na wát er in de donkere dagen ook kan gebeuren, Het besef dat er na verloop, altijd weer dingen gebeuren die het leven kleuren.…

ik stap in stoute schoenen om woorden te vinden als cirkels om van het begin de warmte te dragen tot het eind en weer verder ze zouden het verborgene moeten vangen stil rollend draaiend, traag als kringen licht op huid mijn glimlach zijn in kleine letters als stille adem ongeschoeid…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

Want zo bloot tentoonstellen nee dat is niets voor mij dus hierbij zeg ik stop, en kijk met een glimlach naar De paspop…

Liefde kan voor verdriet zorgen, Liefde maakt blind, Jij voelt je veilig opgeborgen Zoals de glimlach van een kind. Je wordt gebruikt, Je merkt er niks van, Je zit onder een soort luik. Je denkt alleen aan die ene man. Je houdt van hem, Maar toch is hij fout. Je zit klem. Omdat HIJ niet van JOU houdt.…

hoe een kind zijn dromen met tranen in duigen zag vallen zo'n moedeloosheid had ik nog niet gezien hartverscheurend geschreeuw gehuil bovendien ik keek hem in zijn ogen bracht een glimlach op zijn betraande gezicht keek met hem naar de zon en zag een glinstering van herkenning _____________________________ Inspiratie gekregen…

Kijk, een vogel op een tak, het vinden van een onderdak, een glimlach die de sleur plots brak. Alles is weer even goed, en dat komt zomaar door die groet, wie zei: wie goed doet, goed ontmoet?…

Mezelf afdrogend met de handdoek die eens de jouwe was droomde ik mezelf weer even terug in jouw warme armen een traan, drupte er over mijn net gedroogde wangen dan een zachte glimlach heel even terug in de tijd van toen jij mijn winter zo verwarmde en ik wist dat liefde ook genieten was…

even schakerend als de bladeren in de herfst is het gedachtegoed dat jij voor altijd na liet de hoeveelheid letters die je omtoverde tot mooie geschriften waaraan men zich laaft als vlinder vergezelde je mij op mijn pad onlangs toen de warme zomerzon mij omarmde genoot van de regen, wist dat jij het was die me kuste glimlachend hou ik je voor…

per dag op huis aan, verzorgd achtergelaten met een glimlach op je smoel onderbetaald werk je naar een onbetaalbaar resultaat, niemand is zo tevreden als ik de vloer is strak de ruiten glanzen de klant gaat weer voor plezier naar de plee en ik ga daar, twee keer per dag, helemaal in mee…

Ik heb niet de kracht meer Mijn lasten te dragen Mijn ogen zijn blind Voor het licht van de dag Naar wie moet ik toe En Aan wie kan ik vragen Of dat wat ik wil Ook wel is wat ik mag Ik vocht voor jouw liefde Ik vocht voor jouw hart Ik vocht voor jouw glimlach Wat resteert is de smart Mijn reden te leven Is gedoemd te vergaan Ik heb nu…

Een bekentenis Met een betekenis Waar de eer Soms uitstraalt In blijheid en droefenis In meervoud Door zoutwater aangemaakt Daar mijn ogen Deze tranen laten vloeien Waar het gevoel raakt Niet van afkomst Maar mee erkent Een glimlach, een traan Uiting met inhoud Een vorm sentiment… © MaWaStyle…