het enige ritueel dat de kamer kent
is er niet meer, hoe hard ik ook
met mijn mouw schud
een betraande zakdoek
maakt elk woord overbodig:
de duif is dood
kaarten voorspellen
nuchterheid, het teken is het lege glas
zonder dubbele bodem
kan ik niet verdwijnen
de asbak geeft geen gehoor
aan het rookgordijn; die illusie brandt
zichzelf…
In wijsheid
steeds het verlangen ontkend
van zoveel schoonheid
en ontembare passie
twee werelden
en niet één om in te leven
zweef ik dolend rond
als geest
een bedachte goocheltruc
om te verdwijnen
of doormidden te zagen
twee delen om te verdelen
dit lichaam
klopt van binnen
op de maten van het leven
maar de blik is vertroebeld…
Een goochelaar in de plaats Hagen
Die 'n weesmeisje door zou gaan zagen
Is laatst opgebracht
Want 't is toch verdacht
Je schoonmoeder daarvoor te vragen…
(voor Chia Lin)
Tijdens een enerverende week in Bergen,
Noorwegen, waar ik de stamkroeg van de
vermaarde Karl Ove Knausgard bezocht,
maakte ik kennis met de lieftallige Chia
Lin, die Noors studeert. Zij nam mij mee
naar haar riante appartement bij de haven.
Daar zat zij mij met haar ogen te tergen
en was ik meteen verkocht. Holy Jeremia…
De magie van z'n handen gecombineerd
met hoogwaardige techniek, hij tilt het
doek op en er verschijnt...niks! Zojuist
stond er nog een leeuw, nu vreest het
publiek dat hij ergens vrij rondloopt.
-draaiend, dreigend ergens in de zaal-
Het geluid uit speakers, de spanning
neemt toe, vol verbazing, hoe gaat dit
aflopen. Nog een paar danspasjes…
Het Boekenweekgeschenk heet dit jaar ‘Broer’
Hij noemde Gerritsen helaas Verhoef
Ze treurde niet, kwam gnuivend met haar troef
Een routineus gebrachte goocheltoer:
Een muntje, glas en krant, waar gaat dat heen?
Twee dingen blijven over, wat verdween?…
346
Bezig met laden