Alle inzendingen over Griekse held

Gedonder: Van Gaal flitst uit de godenhoed Het toonbeeld van geduldig, wijs beleid De vriend van Pers, gereed tot harde strijd De wraak op Johan: bitter maar ook zoet Doch Ajax, Griekse held, zal daarentegen Ten tweeden male, treurig zelfmoord plegen…

Veel liever heb ik het dan met U over Ares, die grote Griekse held, die zelfs de poëzie deed verstommen... Verdorie, en dat zie ik pas nu, die kerel, was de God van geweld, is er dan nergens meer vrede, verdomme?…

In 'Amateurs' laat Wim Overweg zijn licht schijnen over het gestuntel van de Amsterdamse naamdragers van de grote Griekse held - ooit wapenbroeder van Achilles en Odysseus - een blamage die tot in de verste uithoeken tot hilarisch leedvermaak heeft geleid, van de kleinste dorpen in de Atlas, tot de uitlopers van de pampa's in Tierra del fuego, de…

In de notendop van deze terugkeek passeert de najaarsstorm van een oude weergod de revue en een Romeinse halfgod die een Griekse held te kijk zet... een half verstaander weet meteen over wie ik het hier heb: Ajax, Hercules en - excusez le nom - een zekere Gerrit...…

helden, ten prooi aan eigen onmacht over hart en ziel…

Dolle Leopold Bloom beleeft op één dag in de stad Dublin alle avonturen, die naar Grieks verhaal jaren moeten duren voor de held Odysseus, krijgsman vol gezag. Al dit gebeuren mogen de Ieren elke Juni met blij herdenken vieren.…

oud ajax wordt gaandeweg stukje voor stukje blootgelegd vraag is of de rugnummers nog herkenbaar zijn stel je voor Heinz Keizer links voor aan de lijn als Pietje Kroket ----------------------------------------------------------- Toelichting: Griekse archeologen denken op het eiland Salamis het paleis van de legendarische held Ajax…

mijn onwetendheid, maar net als Prometheus, de held van het vuur, sterf ik iedere dag opnieuw weer duizend doden.…

Van een Griek kun je het leren hoe je granaat- appelpitjes spuwt…

Een land met Griekse mensen, gestrand in de ellende Schreeuwend om hulp met centen, het is een grote bende Bij mij groeit de gedachte,ik sta me af te vragen Heeft het nu nog wel nut, water naar de zee te dragen De put vol helpend water, heeft zoals men het bekijkt Na rijkelijk geklater, zijn bodem nu bereikt.…

De Grieken, ach laat de Grieken hun Sirtaki dansen we dansen vrolijk mee, Met noten in het Duits of Frans maar is niet alles beter dan de Hollandse klompendans? We gaan sneller we draaien in het rond tot we duizelend neer vallen op de grond niet wetend wat we doen ach, zij, wij, vooral zij, doen toch alles voor de poen...…

Ze zijn het doel nu echt uit oog verloren Ze snappen er de ballen van Ze kozen niet voor Louis of Johan Om weer eens echt te kunnen scoren Ze gokken op een andre oude vos El Salvador.. papaDeMos…

De moraal van de Grieken is dramatisch. Een Griek heeft 19 jaren lang kinderbijslag gekregen door elk jaar een niet geboren kind aan te geven. Het kindje-op-papier kwam ieder jaar, Bevallen deed de vrouw nooit ofte nimmer, Zij was al twintig jaren slank als immer, Maar beiden hadden het behoorlijk zwaar.…

de leden van het Griekse kabinet zijn in de hoop de woede te bekoelen van alle Grieken die de crisis voelen door Papandreou laf op straat gezet maar amper stonden de ministers buiten of gooiden ze al stenen door zijn ruiten…

Ze gaan gebukt onder een zware last, De Grieken worden danig uitgeknepen, Ze hopen tevergeefs op gouden schepen, En blijven zoeken naar een plan dat past. Voor wie wil weten waar de Grieken zijn: Ze zijn echt aan het eind van hun Latijn.…

Ze zijn het bijna eens, er is nog hoop, Het nieuwe voorstel biedt weer perspectieven, En maakt een einde aan de Griekse grieven, Toch weet ik niet wat ik daar nu voor koop. De chaos is compleet als tot besluit De Grieken zeggen: “Naí, we zijn eruit!”…

Het zijn de Grieken die het zelf verzieken, Ze vroegen veel te veel van ons geduld. Belofte maakt zoals wij weten schuld, Nog duizend euro krijg ik van die Grieken. Na jaren van geploeter breekt de kruik, Die duizend euro schrijf ik op mijn buik.…

Helden vragen geen respons gewoonlijk wonen ze onder ons hebben haast helderziende ogen en helpen, uiterlijk onbewogen, degene die in zijn verdriet het zelf soms even niet meer ziet. Belangeloos, zonder misbaar, alsof geroepen zijn ze daar. Misschien heb ik het je nooit verteld maar voor mij ben jij zo'n held!…

Hé daar held, mag ik je wat vragen Knap je daar nou echt van op Het beroven van ouden van dagen Voel jezelf nu lekker top?…

ben De held van elk verhaal Maar ik had met jou beter moeten weten Jij doorzag mijn verhaaltje helemaal Want ik ken het klappen van de zweep toch En ik weet van de hoed en van de rand Met jou had ik alles wat ik wilde, had ik alles wat ik zocht ...…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

Wie of wat is toch een held? Die verricht een daad die telt, groots en zonder zelfzucht. Die slaat niet op de vlucht als angst het hart verlamt, maar moed in hem ontvlamt. Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild.…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…