Alle inzendingen over Groot verlangen

Fred Grim en Danny Blind gaan met elkaar ‘Oranje’ voor de duur van twee jaar coachen. Mislukt het die naar Rusland toe te loodsen, Dan staat het hakblok voor het tweetal klaar. Niks is nog zeker maar één ding staat vast: Een scherp geslepen bijl ligt in de kast.…

de hemel zal voor ons geen vogels hebben de wind geen bladeren meer doen aanwaaien geen nieuwe rivier doen rimpelen samen zullen wij wandelen in de woestijn. vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

het graaien zit bij velen in het bloed of is hen in hun jeugd diep ingeprent maar hoe dan ook: ze zijn eraan gewend en vragen zich nooit af: is graaien goed graaiflátie vinden zij dus heel gewoon zij worden dus bedankt door ons - met hoon…

Tranen van verlangen. Verlangen naar een andere wereld. Een wereld waar JIJ nog bij me bent.…

mijn spiegel te zijn Ik verlang mijzelf te zijn…

Ik hou’ van alle vrouwen Mijn hart is veel te groot Daar ben ik mee geboren Daar ga ik ook mee dood Ik kan geen vrouwen haten Dat is een groot gevaar Als d' een mij heeft verlaten Dan staat een ander klaar Ik hou’ van alle vrouwen Dat is een groot verdriet Met één kan ik maar trouwen En daarom trouw ik niet Ik hou’ van alle haren…

Op de vlucht voor de grote waarheid Verlang ik te ontsnappen aan mijn eindgerecht. Voor helden en voor geuzen, Voor dromers is de waarheid nimmer recht. Maar krom is die ook niet, Wanneer die kan worden omgebogen naar eigen recht. Een vluchteling zonder vrienden. Een pachter zonder land. Van ver ben ik gekomen.…

Terwijl ik lekker zit te eten, krijg ik direct een slecht geweten Ik denk dan aan de arme kinderen Die nog geen kruimel krijgen, Tewijl ik mijn overvolle bord nog nauwelijks leeg kan krijgen...…

Maar voor mij blijf jij alsnog, mijn grote voorbeeld, mijn held, en dat is denk ik wat uiteindelijk toch, het diepst van binnen telt...…

Groot en uitgestrekt, uitgestrekt zijn de velden zonder einden. Wolken gevaarten die, in wazige verten, aan de aarde kleven. Wolken zo hoog als wit besneeuwde bergen, leunend op de velden der vergetelheid, als vermoeide reizigers der geschiedenis.…

Na groot geweld vloeien doorgaans de tranen De raven komen zich tegoed doen aan het op de aarde gelaten vlees Nabestaanden huilen, aaseters houden een bloederig feest Oorlogsslachtoffers bestaan voort in wanen Moeders treuren om verloren zonen De wind waait geuren van brand en verwoesting Er zijn medailles om heldhaftigheid te belonen Een storm…

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden en zijn bakje as had leeg gestrooid. Waarom daar die planten? Daar heeft een tante op een deken gezeten en bessen…

De moslims zijn nu weer op vrije voeten Die toen hun telefoon werd afgetapt Op deze vreemde boodschap zijn betrapt: "Marietje heeft wel duizend zomersproeten." Wat uiteraard beschouwd werd als de code Voor een terreuraanslag met duizend doden.…

"Maar dat over mijne regering Niet kome de minste klacht; Want, zegde de grote keizer, Gij kent mijn grote macht." "Gij geeft mij uwe zonen, Ik voer ze ten krijge mee." En de ouders, die 't hoorden, beefden, Maar bogen het hoofd gedwee.…

het snelle leven van zwellingen en groeven karikaturen…

zoek niet naar het grote geluk maar tel je kleine gelukjes: de snelste rij bij de kassa, een vrij tafeltje op het terras, een opwaaiend rokje... die optelsom is altijd groter dan het grootste geluk…

Denk je lekker bloot te kunnen lopen, komt er zo ineens een woeste koe, die op erecties reageert met: “Boe!” en je zo noopt je broek weer dicht te knopen. Er komen straks misschien nog zwarte beren, om al die homo’s uit het bos te weren.…

Ik zag de overburen op een ochtend hun koffers zeelucht pakken. Mijn karavaan speelkameraadjes was de staart van hun vlieger die wuivend uit het autoraampje onder een balkon bleef steken voor hij de hoek om boog. Ze togen naar de Zandkastelen Stad onder de rook van Amsterdam, zeiden de achterblijvers, zonder de rook van Amsterdam, zeiden ze…

De Grote Man komt rijkelijk gefronst stevig stappend de centrale hal binnen. Zijn weg wordt enigszins versperd, twee met zwaarden gewapende kinderen beginnen een schijngevecht. Verstoord omzeilt de Grote Man het gebeuren en stevent af op het hersencentrum van het unieke kinderontwikkelingsoord.…

Toen Karel de Grote de Franken regeerde, De Ponden invoerde, de Marken beheerde, En door half Europa ging met zijn armee, Was hij in zijn eentje al flink E.E.G. Omdat hij ook dikwijls in Nijmegen woonde, En daarvoor het volk nu en dan graag beloonde, Kreeg hij op een keertje een heel goed idee, Als Frank en als Rijkaard en kocht N.E.C.…

op momenten kan ik ineens rake gedachten krijgen in een flits dus razendsnel heb ik stof tot nadenken dat kost wat tijd en wat blijkt na afstand volgt een gewijzigde mening herzien opnieuw bekeken ontdaan van het moment…

zocht in het spectrum wat daar zat te wachten jouw lach zong de mooiste woorden die ik kuste tot hemelse akkoorden jij gaf mij de kans om op jou te reageren in een positieve balans wij hoopten de uitersten te middelen en in elkaar raken vorderingen te maken weer gaan wij een blokje om dit gevrij hangen wij niet meteen aan de grote…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

hangt totdat de doos met kerstspullen weer op de zolder wordt geschoven boven in de boom heerst de piek schreeuwlelijk van formaat en kleur streng kijkend naar de kaarsjes die er gekleurd op staan en ballen plukken watten slingers van zilver het sfeervol geheel completeren gadegeslagen door een emmer water en een jongetje met heel grote…

Het zenderaanbod, groeiend met de jaren Is nu dus weer met Talpa aangevuld De programmering -gisteren onthuld- Was weer een optocht van inwisselbaren Maar goed. Weer een kanaal dat zich geheid Vanwege naam en logo onderscheidt…

Mijn grote jongen Maar toch nog zo klein, Stoer met je rugzak, Bij papa logeren, fijn Maar iets in jouw ogen verraadt het me toch Het was veel leuker toen je nog gewoon, Tussen papa en mama in bed mocht…

De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar inscripties van het volk der Cro-Magnon, mysterie dat men nimmer duiden kon, en toch zijn de symbolen zonneklaar. De eeuwenoude boodschap die men leest onthult dat Killroy hier óók is geweest.…

Er woei een grote storm van smart Over mijn levenszee, De baren sloegen over mijn schip. Alzo, dat het vol werd van wee. En Jezus was mét mij in het schip, Maar nu was het nacht en Hij sliep. Ik wekte Hem op in mijn grote angst. Ik wekte Hem op en riep: 'Bekommert het U, o meester, niet, Dat ik verzink, verzink?…

jij hakte hoog keek wat wankel scheef naar een wegzakkende hemel in grote spiegelruiten die naar buiten een terugtredende werkelijkheid kaatsten ondanks een stralende zon op roodkleurende huid zag je er wat verlopen uit in het afnemende licht van de met stof en aangeplakt vuil beslagen dubbel ruit in lichte agressie hakte…

zij was thuis bij de gewone mens geen hofdames en lakeien ook luxe ontbrak wat er wel was had warmte en een groot hart samen bouwen aan gezelligheid wie het moeilijk had kon zijn problemen kwijt warme handen waren heel dichtbij juist jouw open blik zag ongemerkt heel veel averij jouw creatief vermogen was uitgerust…