Alle inzendingen over Grote vaart

De droom van Willem is de grote vaart Corien droomt van een ring met diamanten De dominee droomt van catechisanten Elizabeth droomt van een eigen paard En Pieter ligt in Twente in z’n bed Te dromen van een zakenkabinet…

Een week komt en gaat met grote vaart. Konden we de tijd maar tegenhouden. Wat zou dat heerlijk zijn! Dan hadden we het eeuwige leven! Dat zou ik graag willen beleven. Maar helaas zal dat niet gebeuren. En ga daar echt niet over treuren... Het is het lot van ons bestaan. En 'k zal dan ook vrolijk verder gaan!…

Men speelt liever een pot pandoer Gehechtheid aan de duiventil Geheimen blijven hen bespaard Onder tulband of nón lá Maar vrouwen op mijn grote vaart Ontmoet ik in kaftangewaad Of minder, in de bioscopen Nachtclubs, vreemde biotopen Filippijnse musici Ambassador Hotel Wang Li Voluptueuze Venus vamps Uit Vladiwostok, Vienna Garden…

Zou de rijkste man op aarde net zo gelukkig zijn als wij, Of gaat het in grote vaart telkens weer aan hem voorbij? Staan we er wel eens bij stil hoe gelukkig we eigenlijk zijn, of doen we vaak alsof en is het uiterlijke schijn?…

z'n kippen gaat Met grote vaart rijden ze het erf op Al voor de Pasen ja zelfs voor maart Komen ze in drommen: van TV en ook de Krant De laatste wil met vetgedrukte kop: 'KIPPEN AAN DE LEG' Wat is er aan de hand? Wij...kippen zijn heel trouw Worden niet graag door Pers belaagd Persen er gewoonweg een Paasei uit.…

gij vreemdeling die onverwachts gebaart verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan vermoedde, maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik…

Het koninginnevuur werd gedoofd De vlaggen halfstok, van feestvreugde beroofd Geëindigd door een zwart gevaarte als een raket Door de hekken heen gedrongen In een grote vaart Gestopt, door de naald.…

Een behouden vaart!…

Wereld in verwondering Werkelijkheid in wording Waarheid zonder leuze Woensdag was de keuze Woedende krijgers in de hemel Woeste wolven vol gewemel Wentelend op uw paard Worstelend met grote vaart Weerlicht en donder in galop Wilde jacht met paardenkop Wodan eenogig met baard Winteroffer bij de haard Wuivende bomen overal Wachten…

Met je mooie bleke huid Laat je toch zien Want heel misschien Kom ik je halen Neem ik je uit Dan gaan we sleeen Alleen wij tweeen Samen op de grote vaart Duw ik je voort Zoals het hoort En krijg je blossen op je wangen Maar daar word je opgevangen Door enge dwergen Die zich verbergen Jaloers achter een sneeuwtapijt Die 7 kleine etterbakken…

Zeevaarders wilden altijd vogels Sumeriërs brachten naar de kaden van Ur de pauwen van de Indus. Zeevaarders willen altijd vogels; dodo's groter dan pingewijnen, de bonte vogels, pootloos vliegend, die men nooit zien zal voor hun doodval, en papegaaien, papegaaien, het vlagvertoon van verre landen. Al stelden vogels soms teleur; de vogels…

vaart. zoek niet naar mij ik ben er niet alleen, mijn woorden die spreken van taal van verleden, van vergankelijkheid en over jou (altijd weer jou). het is zo moeilijk om te spreken over leugens en niet over mij te praten over de dingen die er toe doen, kom bij mij en praat het uit en over het heden.…

zoals een visser wacht voorziet de vaart de winter berust een zachte verenvacht en trekt een vluchtig spoor bij het stoplicht in de verte houdt in het nevelig licht verkeer de adem in van winterkou bewust peddelt een vastberaden fietser…

de riemen trekken door het zware water en ik spiegel je, vooruit mijn ene hand zet kracht zodat er kringen draaien heel mijn hart reikt naar jouw beeld dat licht vergeeld door goud de wacht houdt aan het eind…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

over de woelige huid van de diepe oceaan met enkel de onmetelijke stolp boven mij zo schommelt mijn broze bootje op het ritme van de wind het leven voorbij voortgedreven, gestuwd, overstelpt door vergezichten, landschappen allerlei aquamarijn tot indigo,exotische kruiderij zwemvogels en vliegende vissen ongeteld hier en daar, waar wuivende…

Maar nu vaart er een ballon met daaronder een manshoge mand Verbaasd kijken mensenogen over de rieten rand Nietig worden wij in hun ogen op zijn beurt door 't oog van zon En de stroom van wind weet nog niet waar de ballon belandt.…

Hier rond onze kloostertafel wordt er vaak gereflecteerd. Zittend tussen rommel en rafel wordt de mensheid gefileerd. Wanneer we Spinvis declameren laten we wel eens een traan. Bij wie kunnen we informeren hoe het met Emiel zou gaan ? Als de dames zijn verdwenen, geruisloos of met veel misbaar loop ik vaak op slappe benen, want de stilte…

Vaart zit er niet in geen rimpelingen geen kikker kwaakt Ik hoor geen merel, lijster zelfs geen rietzanger ...............zingen Het is winters stil en wij lopen een pad op ons gemakje pad, dat geen naam heeft Het is deze wandeling door slapende velden en geeuwende akkers die me raakt De zon ook doet die middag ......…

Bijna was je doorgefietst onderweg in gedachten maar ergens aan de rand zag je mij toch staan voorzichtig pakken we de rafels van vroeger op voelend of het zou kunnen er een mooie strik van te knopen ik weet niet wat jij toen wilde misschien was het zoals je zei of heb je toch meer verlangd? Je kwam mij te nabij ik weet het niet maar…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

ver weg uit het zicht begraaf ik een droom radeloos rood gestampt tot net voor de dood zich als rots waant woorden huilen zich los en scheuren mijn lichaam open wanneer de misthoorn kreunt op mijn gezicht door het brandend geloei in de nachtstorm ik kijk nog een keer om en zie de bron van mijn ziel boven wolken regenrood…

Vaart die fluistert Dat het leven ook Zonder fleur en franje Zo bijzonder zijn kan Heeft in zijn fluistering Zeggingskracht voor de mens Die alleen maar denkt Aan de geringe vaart Van de crisiseconomie Die hem daag'lijks zorgen baart Vrij naar Daniel Lohues…

Dat lijkt een grote onwaarschijnlijkheid, maar ’t is echt waar, hoewel het weinig scheelde. We hebben het hier over Rafael, maar niet die van der Vaart, dat snapt u wel.…

Nu moet gij rijden met een vaart; Want, och! ik heb zo’n grote haast, Ik moet wat halen van hiernaast. Daar is door moeder, om de pret, Een bord met kersen neergezet, En als ge nu niet voort en maakt, Misschien was ’t bord dan leeggeraakt.…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

De Vliegende Hollander vervoert Slechts de dood; de duivelse Pachter in zijn ijdelheid te groot. Een V.O.C.-schip in duivelse handen. De schrik van de zeelieden die niet bij De Kaap willen stranden.…

Kijk daar vaart een huwelijksbootje gelukkig raakt het kant noch wal Het vaart dan ook op volle zee al is dat niet altijd het geval Vaak vaart men door zeven sloten met rietkraag en met eendenkroos Terwijl de schipper staat te zingen daar was laatst een meisje loos Zij wordt jaloers kan het niet hebben dat hij zomaar dat liedje zingt Dus…

Woorden vouwt hij open tot de juiste betekenis en past dan alles in elkaar tot een zin die zinnen zijn zijn plasticine hij schept werelden aan de lopende band in papieren scheepjes vaart zijn gevoel nader en zet ons in traan en vlam niet alleen met woorden is hij groot maar ook van hart…

als door een sluier overvallen is de leegte juist nu zo groot daar het zicht vertroebelt doch nog net zienderogen voorbij vaart aan degene die al even verloren was gewaand tellen de tranen niet die het oproept maar ongeschreid zullen blijven, al kleuren ze inherent aan het gemis dat dwars door alles snijdt nu het moment daar is…