Alle inzendingen over Haar leven mist

Langzaam schuifelt zij door de paden van haar leven Haar trage gang bereikt de laatste deur zelfs daar blijft zij nog even stilstaan in verwondering over het niet meer weten haar leven mist…

Een nee heb je een ja kan je krijgen Maar hoe doe je het en op welke wijze Hoe kan je een simpele ja verkrijgen Gewoon door te vragen en te kijken wat het antwoord is Als je niks aan een ander durft te vragen Is er veel wat je in het leven mist Een brutaal mens heeft de halve wereld Als je zwijgt heb je helemaal niks Durf je vraag te stellen…

het is een sleur geworden Het loslaten van gevoelens die ons tegen werken Een gebroken hart, diepe rouw of een verliefdheid die onbeantwoord blijft Of een muur waar je achter leeft, waar je veilig achter bent verscholen Die je moet afbreken omdat je zo het mooiste van het leven mist Het loslaten van onze kinderen Onze kinderen worden steeds…

Jij hebt zoveel van mij ik heb zoveel van jou wij lijken zo op elkaar daarom vallen we op mekaar en de intrinsieke ongelijkheid tussen mensen, mannen en vrouwen die poetsen we wel weg "Poets ik wel weg" denkt de vrouw gaande weg, onderweg ons huwelijk, samenzijn, onze relatie "Tot ie dood loopt" denkt de man staandeweg, weg voor…

Nu, wil ik van 't leven scheiden, vertrekken uit dit droevig oord. Geen liefde, vriendschap kan me nog verleiden. 'k Heb teveel geleden, en geloofd.…

Herfst, het regent weer de oude droefenis -- van mijn bange hart.…

onderdeel Als de mist optrekt wordt ook je ziel opgefrist nog lang niet alles is perfect mijn leven zit helaas vol met mist...…

De mist is opgetrokken De mist in mijn hoofd is nog steeds aanwezig, Dus vliegen mijn gedachten met een noodgang over de rails van mijn leven…

ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op is dit het ritueel van leven naar de dood? is dit de mist na een catastrofe? is dit de stof die neerdaalt? zijn dit de rokende puinhopen van de openbaring?…

langzaam pakte de dikke grijze mist mij in ik kon nog net mijn hand voor ogen zien in duizenden lichtspikkels werd het inkomend licht gebogen tot een feeërieke schijn voor de ogen er waren geen geluiden meer van buiten door demping was de wereld afgesloten van het leven de vochtigheid benauwde mij maakt het ademen zwaarder…

Het argument van stilte en het verstillende paard geef ik terug aan de mist en eenzame beeldkunstenaars van ochtendzonden, reik ik een spiegel zonder achterbeeld ik keer weer ontboden terug naar het vertrouwde begin toen niemand het waard was om de beginselen te vertrouwen ik spreek weer met die vreemde die nog niets over mij wist…

met de schimmen mee kijk nog een keer om en zie de mist verdwijnen van waar ik kom…

Jouw oude lichaam bewoon je nog, en toch tref -- ik je niet meer thuis.…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht.…

in deze mist blijven slijten…

De nacht valt snel en de mist wordt dikker. Mijn honger wordt groter, bijna onhoudbaar. Een zachte schreeuw wordt gedimd door de nevelslierten. Mijn honger is gestild en ik fladder verder op zoek naar een volgend slachtoffer...…

Als zienden soms vergeten hoe het is om blind te zijn is het soms wel even handig net zo mist/bijziend te zijn. Want de wereld is zo klein, door dat enorme grijze gordijn; echter wij zienden hebben één ding mee, als de mist optrekt zien de meesten weer voor twee!…

Mist hangt over zee sluiert mijn gezicht verbergt alweer de droevenis warme adem in koude lucht maakt alleen meer mist mijn gedachten aan jou brengen plots weer zonneschijn licht glinstert over water gedachten klaren op dofheid verdwijnt uit ogen wangen blozen frisse lucht…

of een gum al de contouren van de bomen heeft gewist resten slechts de vage vormen van de bomen in de mist roerloos hangt de dichte nevel de geluiden zijn verstild koude wringt zich door de kleding al het leven wordt verkild vogels laten zich niet horen de omgeving wacht verstomd tot de mist zich laat verdrijven als de zon tevoorschijn…

Je rijdt in laaghangende wolken, Je ogen priemen, maar geraken er niet door. Net melkglas zonder één korreltje klaarheid. Behouden moet je blijven, maar hoe? Het vraagt inspanning en je wordt moe. De rand van de baan merk je niet alleen je handen op het stuur. Waar is die omgeving van voordien, zij was zo helder en puur? Nu heb je schrik…

Hij kapselt in geluidloos hij heeft er meer dan aanleg voor…

Wanneer de mist is opgetrokken zie ik de contouren van jouw gezicht dan lijk je steeds wat dichterbij en leef ik weer in helder licht Wanneer de mist is opgetrokken en ik mijn eenzaamheid weer overwin dan leef ik naar het daglicht toe en daar geef jij mijn leven nieuwe zin Wanneer de mist is opgetrokken dan voel ik mij zo dicht bij jou…

Wanneer zij nog half slaperig haar bed uit stapt en met verwarde haren in peignoir en pantoffels kruipt bibbert zij. Zoals vroeger voelt het, toen op de dijk de vochtige wind haar huid aan flarden scheurde en ganzen haar bij de punten van de rok naar de einder voerden. Nu staat zij in de dampende badkamer van haar flat met aan de andere kant…

de ,,vorst" is aan de grond gekomen hij kust de groene grassen zij worden wit berijpt, en liggen als een stijf gesteven sprei flarden grijze mist hangen laag over koude velden, die zwijgend als dood, het leven verbergen voor nevelgeesten die zwerven in zilverglans breekt de zon de nacht, zij kijkt verbaasd over de rand van donkerte, naar…

tot de tegenwind eindelijk weer waait lijkt alles dichtbij maar toch afwezig de rest van de wereld verhult zich tijdelijk in zinloos grijs maar of je echt veel mist blijft in nevelen gehuld…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…

Mystiek heerser is in deze vreemde nacht mist zich als een sluier om me heen vleit. Dan is er ook de rust die mij omringt. Stiller dan stil is de vrede in mijn hart.…

Mijn voeten zijn onzichtbaar de bomen ritselen de hond snuffelt voetstappen komen dichterbij het lijkt een enge film. De overkant is niet te zien net zomin als de zon ik schuifel langs een voorheen bekende heg, verlangend naar de beschutting van mijn huis. Ik haat zo'n kleine wereld!…

Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden.…

Wat is er allemaal geschreven over mist? Maak een inventarisatie en je zult je verbazen. Maar als ik in dichte mist op de pont sta over het IJ zie ik alleen deze mist en ben ik een beetje bang. Want er zou zomaar een schip kunnen opdoemen die elke poezie vernietigt, maar gelukkig is de stuurman wel wat gewend.…