Alle inzendingen over Hart

Hoe klopt mijn angstig hart! Zeg Fillis, is mijn droefheid dan, Voor u, zo groot een vreugd? - Vergeten...! zo ik u vergeet, Vergeet mijn hart zich zelf! Neen! zo ge u mij ontrukken wilt, Ontruk mij dan het hart! 'k Ging eenzaam in het olmenbos, Daar zong de Nachtegaal. Hij zong. — Maar! welk een droevig lied! Gewis een treurgezang.…

Adem tegen het glas. Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

kom hier bij mij, maak me vrij het is nu bijna donker het heeft geen zin terug te gaan laat de nacht ons maar veranderen als ik verlies van jou, en jij van mij het is met jou als met geen ander een moment, verbonden met elkaar daarna is alles anders ik ben van jou, jij bent van mij het verstand dat zegt dit kan toch niet maar het hart…

Als ik toch eens zeggen kon Spreken wat ik denk Gewoon mijn gedachten even laten gaan Dan was het voor mij een Gods geschenk Als ik toch eens kon laten zien De dingen diep bij mij in ’t hart Gewoon de beelden in mijn hoofd Dan kon je zien hoe erg verward… Als ik toch eens kon laten horen De dingen die ik hoor en hoe ’t voelt Gewoon als…

Haal me over, verras me, duw mijn angsten maar opzij, trap de deur in, steel mijn hart, breng het beste terug in mij....…

van liefde zien de lach een onverwachte kus de warme hand waar vonken springen in ontladen dierbare omhelzing voor intieme samensmelting toch hangt er nog een licht taboe over ontmoeten in ziele sfeer begrijpen heeft dezelfde woorden niet meer voorzichtig kijken baant nieuwe wegen in het doelenperspectief maar voor van harte…

diep in mijn hart!…

Het glazen hart is gebroken, kristallen splinters verspreid tot in de uithoeken van voltooid verleden tijd. Zo wanhopig sterk, zo breekbaar fragiel. Enkel nog krachten puttend, uit een stervende ziel.…

Het rationeel besluit Over leven en dood Maakt verdwazing Onze lotgenoot Ik kan het niet laten Te denken dat leven Soms te makkelijk Wordt opgegeven Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…

Mijn hart deed pijn van schelden Mijn hart deed pijn van jou Mijn hart deed pijn van alles Omdat ik jou vertrouw Ik kwam van alles tegen Ik weet niet wat ik moest Toen ik jou daar zag staan Dacht ik alles is verroest Daar kwam die harde woorden "Ik hou niet meer van jou" Mijn ogen liet het tranen Omdat ik jou vertrouw…

zonder jou blijft mijn hart gesloten, besef dat mijn liefde voor jou, eeuwig bestaat.…

Ik liep vaak in de velden lang geleden dolend en dwalend en peinzend maar is het wel verleden ik heb gerend en gerend ik was er bijna aan gewend maar ik voelde het kan zo niet zijn het leven, vol geven steeds water bij wijn woorden verstopt verstomd een hart dat overvloeit een hart dat boeit?…

Ik weet niet hoe te zeggen, evenmin hoe uit te leggen, wat er omgaat in mijn hart. Het is een gevoel van onschatbare waarde een gevoel heel apart. Jij bracht het in mijn leven, en je doet nog steeds mijn hartje zweven.…

eens ben wie ik ben als sneeuwvlok die smelt op warme handen ondanks welzijn verbaas ik mij dat ik in zachte klei door zout en keihard water ben verdroogd door wrede adem via sluipweg van lucht en zon als zandkorrel weggeblazen rul vooruit vliegend op de wind die in mijn ogen krast en huilt je wist het al een lange tijd alhoewel je hart…

Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

hij vroeg om haar hand en kreeg haar hele lichaam echter nooit haar hart…

bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij wel niet deed; het is ook een tijd van oorlog want de Hunnen kwamen toch nog en toch denken we terug aan die tijd met een warm hart…

Verdriet en geluk vechten nu om een plek in mijn hart, het maakt mij zo vreselijk verward. Dan wint de een, dan weer de ander, voor eeuwig blijven ze elkaars tegenstander.…

Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat, Was 't diepste van de wereld veel te heilig; Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat; In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig. In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust; 'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…

Aan 't gebroken hart!...…

tranen in je ogen tranen in je hart een herinnering een glimlach op je lippen een glimlach in je hart een warme herinnering aan de liefde die ze je gaf voor altijd in je hart…

Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart, de daden van mijn lijf slaan rondom hard, wreed klaterende stem veinst vreugd en smart, bliksemt mijn lijf, maar binnen is 't al zwart - eenzaam in mij leeft gij, mijn levend hart.…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Het vurig hart des jonglings, haast nog kind, Gevoelt een rijke en ongekende weelde Wanneer hij zachtheid, liefde, schoonheid vindt, Zoals die nooit het jong gemoed nog streelde. Hij ziet de jonkvrouw, de met schoon bedeelde... En die geen zege wil, zij overwint.…

Sprak mijn bedrogen hart tot mij?…

een van die diamantjes, schijnt daar speciaal voor mij Al heb ik je nooit mogen zien, en je niet eens gekend, weet dat je, waar ik ook ben, altijd bij me bent Soms droom ik wel eens, van hoe je nu zou zijn, dan droom ik dat je bij me bent, dat voelt bijzonder fijn Al ben je nog zo ver, voor mij ben je nabij, jij leeft hier in mijn hart…

Als ik uit mijn hoofd ga en afdaal daal en daal tot in mijn hart daar is het zacht zachter dan zacht een warm huis van vlees een baarmoeder van rozerood als ik luister voorbij het ruisen van mijn bloed voorbij het bonzen van mijn hart hoor ik stilte, meer dan stil dan onhoorbaar geluid ruimte die me omsluit duisternis verlicht…

En staren op uws dichters blos van schuld: Gij gloeidet met mijn gloeiend hart tezamen, Van ú blijft altijd mijn gemoed vervuld: U zal ik loven onder duizend namen!…

Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde, Slechts harten van ijs en steen. Toen stierf mijn geloof van vriendschap, Mijn hoop en mijn liefde verdween. En, zoals mijn hart toen haatte, Zo haatte er op aarde nooit een. En sombere, bittere liedren Zijn aan mijn lippen ontgleên.…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…