het zand
hebben mij meegenomen
waar de horizon het water verbrandt
waar realiteit verandert in dromen
Voetstappen over het asfalt
dragen mij op handen
waar de nacht valt
en waar vogels landen
Voetstappen over het gras
observeren mijn gezicht
wonden die ze genas
en bundelt zij het licht
Voetstappen veren op
Blijven hopen
Heftig hartgeklop…
Ik voel het kloppen
van mijn hart
in mijn handpalm.
Ik bemin dat trouwe orgaan,
die alsmaar verder tikt,
ook als ik slaap.
In de donkere kamers
staar ik naar de wanden,
die vol met wonden zijn.
Soms staat het op instorten,
rommelen de fundamenten,
kraken de zolderbalken.
Mijn hart heeft vele stormen
doorstaan en het verdraagt
zelfs…
Poeder en lichtluchtige stappen wit
Doorlopend handjes vast en koude wangen
Afdrukken waaien weg en gemoederen verhit
Decemberlucht zaait vlokken tintelend verlangen
In de verte gloort warmweeïg eikenhout
Tussen ons dooit geilvuur op
Handen onrustig omvatten hartgeklop
Aan de top verliest romantiek van stout
Omgeven door dennengroen…