Gedacht,verbeeld en
helder raakt ons de
nacht waar wij naar
staren, het ligt ergens
in de Melkweg, een
hemeltrap, belichaming
van onze verbeelding,
wat een mens in zichzelf
en alles tussen de
sterren ziet, ioniseert
het lichte stof wat zich
tot een verrassende
vorm formeert van alledag
belichaamt wat in het tijdloze
wordt…
die de spot er dreven
met Zijn eeuwig leven
en de grap konden waarderen
die zij waren - van Zijn hand
Alleen voor doodgewaande geesten
die hoogmoedig zich vervreemdden
van Zijn hand waarmee Hij zelf
ooit de lach geschapen had
hing er de pruimenboom zijn vruchten
in de meest verzuurde luchten
waarvan zij de zuurste plukken konden
van de hemeltrap…
Die dag dat ze niet meer zal ontwaken
geen gesprekken of reünie mee zal maken,
blijf het vast even roerloos op die hemeltrap
kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…
het hoge woord eruit
waarom hield je het voor altijd verborgen
ook voor die mensen die voor je zorgen
en dan opeens de zuster bij je bed
je richt je op en zegt met vaste stem
morgen vroeg om half acht de dokter hier
ook de officier van justitie moet aanwezig zijn
mijn sterven ligt nu vast, geen tranen bij mijn bed
ik wacht op je bovenaan de hemeltrap…