Alle inzendingen over Herinnering

verworpen zijn de jaren die mij heben verlaten, al zijn de seizoenen nog bij vrucht der kennis bruinrood van het verdorvene en het blauw van het zeer dat nu uitgestorven blijkt, al liggen er duizenden zomers te koelen aldaar waar het smeltwater de hemelen deed treuren niets ontzeggende redeneringen dansten als zijde glansende klanken…

Dichtbij de herinnering, de geur, het voelen, het proeven. Gewoon even nabij. Dan ben ik geen groots rijmer, maar dichter. Dichterbij dan ooit.…

Opgeslagen Herinneringen kwijtraken of koesteren delen verstoppen hoe ze vaak blijven kwellen ons soms met spijt vervullen De zere plekken De zere plekken reizen door generaties het doet teveel pijn het zijn de zere plekken die rustplekken ontberen…

een toekomstige herinnering is een moment waaraan je voorbij gaat omdat je er vandaag niet aan dacht maar morgen wel zodra het gisteren is…

het landschap herinnert mij niet ook al heb ik er zoveel paden betreden, mijn longen met tijdloze adem gevuld en hier mijn neus gestoken in eeuwige geur het landschap hoort mij niet, alle zuchten, soms lang geleden en zo vaak herhaald, of stelt mijn geheugen me teleur? om hier te verkeren voedt het landschap mijn ziel, het bestaat in mijn…

Het verval trekt me .....zoals het uitzicht me trok ..........langs vele landschappen ...............en wat ik beleefde ....................en onderweg leerde .........................ontsloot vele wegen naar nieuwe plannen .....nieuwe plaatsen en ..........nieuwe mensen ...............nieuwe kansen met ....................nieuwe inzichten…

kan het zijn dat je nu die zeevlinder bent… je vleugels laat drijven op het diepblauwe water… kan het zijn dat je nu de parelmoeren schelp bemind… danst op de roerende golven met weergaloze innerlijke kracht… kan het zijn dat je nu de vreugde in het vliegen vindt… nog steeds woorden dicht naar de woeste baren en…

Herinneringen die je nu vergaart, je maakt ze niet alleen. Bekend zijn de bomen van het leven, onzeker de paden van het bos. Liefde is het mooiste dat je kunt geven, laat elkaars hand nooit los. Samen deel je vreugde, voel je verdriet en pijn. Samen blijf je verbonden ver voorbij de lijn.…

Hoe meer koetjes en kalfjes En crèmepjes en zalfjes Des te meer hoeft het blad Als de snoet van een kat Zich in dovemanskleuren En brandnetelgeuren Op visite bij neefjes Te wentelen in teefjes O hoe zalig kan het zijn Ramadans marsepein Maar zij doet bitterzoet Aan de lijn, Marjolein…

Ik schrok toen ik je tegenkwam op straat, wilde mijn weerzin niet laten blijken, keek langs je heen, van je weg, maar kon jouw blik niet meer ontwijken. In plaats van degene die ik heb gekend en graag in mijn hoofd wilde bewaren, zag ik een vreemde verslonsde vrouw, die mij te lang strak aan bleef staren. Op het moment dat je met schorre…

Vervormd door de tijd komen herinneringen boven drijven, die stevig in mij verankerd zijn, ik raak ze nooit meer kwijt. Elke slapeloze nacht word ik belaagd door vragen, die als hinderlijke insecten in sneltreinvaart mijn brein bestormen, elke nacht opnieuw word ik aangeklaagd.…

Haar donkere strelende ogen hadden een diepte, waarin ik niet durfde af te dalen, uit angst mijzelf kwijt te raken, er voorgoed in te verdwalen. Ze loste op in wind en regen, maar bladerend door mijn geheugen kom ik haar toch steeds weer tegen, alsof ze leeft buiten de tijd, elke dag van mijn bestaan is vol van haar aanwezigheid.…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

Om die tijd voel ik diegenen die heengingen Mijn zoon en mijn ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of…

Mama vertelde me, als peuter, wat ik nu -- zou willen weten.…

de foto’s zijn nog gaaf niet beduimeld of bekrast met onattente kruimels ze schuiven langs elkaar zonder al teveel misbaar door groot gezelschap nog is er vraag maar het zoeken gaat zo traag en dan blijft toch de herinnering ja die van toen als nu van vandaag zonder centje pijn want die status quo vindt iedereen wel fijn…

De wereld is zo klein geworden het zicht wordt kleiner dan klein opgesloten in treurige herinneringen het hart dat huilt van doorstane pijn. Bitter zijn de tranen die ik proef herinneringen aan voorbije jaren het hart oneindig leeg en droef zal morgen weer de lucht doen klaren.…

waar ik struikel over al mijn herinneringen…

waar ik struikel over al mijn herinneringen…

deze tijd Waar ik was Waar ik ben Waar ik wil zijn Maar ik moet Van al wat was Een herinnering Gaan maken En weer Verder gaan In mijn heden tijd…

De oogst is groot aan dankbare herinneringen die ons niet scheiden maar ons binden bij mij blijven nu je fysiek afgescheiden bent bloeien de herinneringen aan jou, aan ons, aan elkaar welig en tierig jouw zo geliefde Oost-Indische kers is mooi om naar te kijken en lekker, gezond om te eten ik zaai ze volgend jaar weer omdat ook sterven…

nu ruisen de bomen in de lucht van koeienstront en apen in zacht gedempte stralen als je aan mij denkt herinner mij mijn woorden in de schittering van het zwaard dat de draak vermorzelde de zwarte kopie aan de andere kant van de doodsrivier als je aan mij denkt herinner mij mijn woorden voor nu en later…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

Pijnlijk zijn de herinneringen aan de afgelopen liefde. Je zoekt naar de uitgang ofwel een uitgang en vindt een begriploze leegte.…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

omdat ik met dit hart van vlees en bloed bemin zal ik wie was en wie er nog zal komen een leven lang herinneren en dromen voor wie ik liefheb is mijn eindeloze zin…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

na de junibloei sneeuwt uit geurende jasmijn haar witte bloemkleed elk jaar opnieuw herinnering aan sterven van mijn vader…