Alle inzendingen over Het breekbare leven

In een broos en breekbaar leven Liet jij mij aan de spiegel kleven Jij zag mij in spiegelbeeld te klein Zodat mijn goedheid slecht te zien zou zijn Nadelig vuurde jij mij in bespottelijke schroom Waardoor jij mij zag in een dubbel spiegelbeelden-droom Jij kon links niet meer van rechts onderscheiden Zodat ik kansloos spiegels ging vermijden…

Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren. Vergilius…

Hoe betrekkelijk is ons leven We krijgen het even te leen Toch blijven we maar streven En haasten ons overal heen We zullen pas echt afremmen Aan het eind van ons bestaan Ons leven daarop afstemmen Zodat we zo door kunnen gaan En als een leven dan gestopt is Niet langer meer in bruikleen Voelen we langzaam het gemis En streven we nergens…

Weemoedig ziet ze op de kast het allerlaatste poppenbordje; haar vingers zoeken in haar schortje elkander voor een stil gebed, als tijd weer wordt teruggezet. Een boze hand die kopjes wast en breekt; haar grijze ogen sluiten; herinneringen die niet buiten, maar binnen bleven levenslang; dan sloft ze even naar de gang. Haar kleine schreden…

zoals een kind een schelp koestert ijl en breekbaar als een schat zo heb ik jou ook liefgehad…

als glas is mijn hart in haar handen doorzichtig voorzichtig het kan stuk als was is mijn ziel in haar ogen te kneden tevreden van geluk…

Vuur ontvlambaar verlangen tastbaar gevoelens breekbaar een mens kwetsbaar strijd onneembaar verdriet voelbaar huivering zichtbaar ongemak waarneembaar geluk maakbaar liefde dansbaar mooie woorden holle frasen…

Ik bid de kerk nu de klok te laten zwijgen En haar slagen aan een doofkoord te rijgen Zodat allen het mogen begrijpen, als ze de klokken horen staken, dat die stilte er is om je breekbaarheid te laten zien.…

Ik zei de hond maar niet te hijgen toen ik je daar je zo breekbaar zag. Alle ramen heb ik dichtgehouden, alle vogels vroeg ik stil te zijn. Bad de kerk een doofkoord te rijgen voor elke voorgenomen klepelslag die je uit je slaap zou kunnen houden.…

Het was altijd hetzelfde Als je haar zag Zag je ook de andere drie Het was altijd zo mooi Als zij huilde Huilde de andere drie ook Het was altijd zo gezellig Als zij lachte Lachte de andere drie ook Het was zo triest Jij pestte haar weg Nam haar plaats in En voelde je gelukkig Het was zo mooi en onbreekbaar Totdat jij kwam…

Die opgekropte emoties nog Maar net binnen houdt Angst en agressie Die om voorrang strijden Hier wordt niet gretig gezwegen Maar alleen uit bittere noodzaak Zichtbare golven van ergernis Die over elkaar heen rollen Zonder geluid Uit pure frustratie aangelengd Met hoog oplopende irritatie Alleen pure wilskracht Houdt de breekbare…

gebroken glazen waar moet ik uit drinken vazen in scherven bloemen vallen uiteen wat ooit ons rotsvast bij elkaar hield blijkt niet te lijmen is breekbaar als steen harten wenen rode tranen vullen de leegte stollen op gras madeliefjes een pijnlijk beseffen dat over is wat tussen ons was…

Haar lichaam lijkt van porselein Haar ziel van breekbaar bergkristal Ze haalt herinnering van stal Wat was ze toen nog jong en klein Wat was het leven speels en fijn Hoe enthousiast steekt ze van wal Haar lichaam lijkt van porselein Haar ziel van breekbaar bergkristal Een afscheid ooit zal moeilijk zijn Haar ogen glanzen, het heelal Bedenkt…

Eenzaam in de massa zo breekbaar en klein. Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam is het sterven, maar zo anders kan het leven zijn. Iedere dag met die ander is een plaats in de massa. Minder breekbaar en klein voor jou en een ander. Niet geboren zonder reden, maar als een mens voor de ander…

Eenzaam in de massa, zo breekbaar en klein. Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam is het sterven, maar zo anders kan het leven zijn. Iedere dag met die ander is een plaats in de massa; Minder breekbaar en klein voor jou en een ander. niet geboren zonder reden, maar als een mens voor de ander.…

je vertakt subtiel in glas met goddelijke bogen licht straalt transparant uit een hemels boven maar in het ragfijne gaat kracht verdwijnen speelt schoonheid de eerste viool in frivoliteiten die tot breekbaarheid leiden de kristallen tonen ladderen omhoog daar waar stilte ooit zijn basis vond dartelen klanken nu de ruimte rond…

laag voor laag zoek en graaf ik steeds dieper naar het breekbaar vermoeden van liefde van leven in aardse geborgenheid…

er is geruis in de vervaging van het leven ik wacht nog wat, wil het ongrijpbare eruit tillen om het in glas te blazen even breekbaar hoe wij spreken…

knarsend geluid doorweven in roodbruin vergane dromen krakend roest als verlangen aan een leven verward in kronkels gedraaid in breekbare tijden als stukgelopen radars in de klok van het leven…

Zou men wat schamper naar ons landje kijken Nu Ajax en die dijk zo breekbaar lijken? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ... De dijk bij Wilnis brak en Ajax won met zeer veel moeite in de verlenging van Grazer AK ...…

Ik had een toekomst, zoveel plannen maar 't is zo breekbaar, het geluk…

hoe de tijd open te vouwen als de dagvlinder haar vleugels naar de horizon richt hoe te verplaatsen de hemel te verkennen van leven naar licht hoe te benutten de herinnering van een tel in het eeuwige de sprong van niets naar iets als lijnen van mica, gespleten open en dicht…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

De scherpte van het woord, de gedachte achter kleuren, hoe ze kijken, hoe ze keuren. Het oordeel al geveld, je bent de vreemde het slachtoffer van afwijzing en geweld. Wil gewoon zichzelf zijn: een mens een hart een ziel als iedereen met de vrijheid van een vogel niet als een beeld van steen.…

de maan van de leeuw is nog dunner dan het gras wat de hinde graast…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de schaal van eigenwaarde, in haar wolken speelt het kind wordt het bemint raakt het in gevederd licht, lichtend in het duister. Tijd verschuift met dons, bepaalt het gewicht van ruïnes, steelt vuur uit hemel en harten, waarin blikken zijn versluiert, golven vonken breken door vanuit de…

Praat er niet over Je zachte handen maken mij gelukkig Ik ook van jou fluistert het in mijn oor Praat er niet over Vandaag is vandaag…

Verbolgen stapte ik uit mijn weerbaarheid, zette ongenadig strepen door een asgrauw verleden liet het verdwijnen in vergetelheid werd broos en breekbaar als porselein ...en brak!…