9314 resultaten.
Het prozagedicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 311 Laten we
vrijen zegt Proza, het prozagedicht verwekken
in jouw bekken, kind van poëzie en proza die
twee werelden verbindt. Prozagedicht recent
product van ‘n nooit eindigend creatief proces.
Toegankelijke prozagedicht als een verhalend
miniatuur wint op den duur, met een grotere
lezerskring in een alsmaar snellere wereld.…
Tocht langs het meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 204 Is m’n essay geen wetenschappelijk succes
noem ik het een prozagedicht, ik zit dus
als dichter-filosoof altijd goed. Onderweg
pluk ik de rijpe dagen, voordat anderen
er met mijn leven vandoor gaan.…
Bramenplukgeluk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 234 Ik dacht nog na over een passage in een interview
met de noordelijk gerichte wegstreepdichter Bernlef,
die ook alweer vijfenzeventig nog wat ballen opwerpt
die in jeu-de-boules weg zouden zakken naar het magma
in het binnenste der aarde. Lekker peu!
Ik vond 'Leaves of Grass' van Whitman ineens een farce
en ik besloot er eindelijk de waarheid…
Prozagedicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 747 Kerstmis 2010: een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar:
Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust
nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan
staan de hoogten nog voor haar open,
kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is
en het geboorterecht van…
Prozagedicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 Kerstmis 2010: Een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar:
Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust
nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan,
staan de hoogten nog voor haar open
kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is
en het geboorterecht van…
Bijzaken en schaduwzijden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 Probeer het pad te volgen
Naar het licht in de verte,
Het kronkelt, de af te leggen weg
Is nog ver, het doel wel zichtbaar,
Af en toe, het is er, het moet er zijn,
Het kan niet zo maar verdwijnen,
Het mag niet verdwijnen
Voor ik het levenslicht bereikt heb;
Gaandeweg merk ik dat ik mijn doel
Uit het oog verlies,
Een mens ben ik,…
In het stof zult gij bijten
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 483 wie is niet bevlekt geraakt
tijdens zijn aardse leven
of kent stof alleen van horen zeggen
aan wie onder u dien ik dat uit te leggen
van de kruidenier die nog aan het kooltje
van zijn schrijfpotlood likt
om uw zonden te noteren
van de baas van de frituur
wiens vette vingers
tussen sticks en frikadellen roteren
of de vroedvrouw die juichend…
[ Ook hier: verboden ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 Ook hier: verboden,
mijn liefde! Er is geen plaats --
voor een paradijs!…
Marijke (prozagedicht)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 351 Ik word ouder en denk terug aan vroeger want
gebeurtenissen die mij vormden liggen achter mij.
Ik bezoek de stad waar ik heb gestudeerd. In de
straat waar ik op kamers woonde staan andere
namen op deuren, de tand des tijds knaagde aan
gevels, de huid van de stad veroudert. Ik herken
Marijke een vriendin uit die tijd. Ze is blij verrast
en…
De treincoupe (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 550 Het is erg warm vandaag en twee oververhitte
nonnen strompelen puffend met rode hoofden
bij mij de coupe binnen. Ze schuifelen langs
mij heen en zetten mij gevangen in een wolk
van onwelriekende zweetgeur. Ik troost de
dames:‘morgen is de ergste hitte voorbij',las
ik. 'Deo volente', zegt de ene, 'Deo gratias'
zegt de ander. 'Deo dorant',…
Verouderen (prozagedicht)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 491 M’n vrouw ziet in films de veroudering van haar idolen.
Dat zag je vroeger niet, zegt ze, in ‘t dorp werd niemand
ouder. Door de schok van de foto van een onopgemaakte
Oprah is de obsessie begonnen. Ze praat alleen nog over
de vergankelijkheid der dingen.
Ze gebruikt botox; haar huid is zo strak dat bij praten de
lippen scharnieren in…
Evenwicht (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.803 In een lang en goed huwelijk toont
lichaamstaal de stemming, we weten
van elkaar wat we voelen, geen heftig
gesprek, het meeste is wel gezegd, we
zijn onszelf, gaan ons weegs, er heerst
harmonie en vree; rekening voor het
goede leven, emotioneel en financieel
wordt voldaan door de partner die het
langst leeft, wie het eerst sterft betaalt…
Tweetalig (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 378 De zwakke mens, zonder natuurlijke wapen,
bouwt met taal als communicatie aan
een samenleving, om als soort te overleven,
en werd als terravormer pachter der aarde.
Onze taal is jong; onze oudste taal is nog…
De plek (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.073 Rustplaats aan de Noordzee, aan de voet van de duin met
uitzicht over de ree, waar ik word verstrooid over ‘t strand,
verenigd met water en land; liggend in het zand tegen de
oude boom om te slapen binnen in een ultieme droom,
beschermd door de nacht, nieuwsgierig naar wat me wacht,
moment van rust en vrede, dankbaar dat ik het leven leefde…
Prozagedicht: Oktoberstemming
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 132 In deze luwte van het late seizoen wil ik leven, nu ik mijn verlangens en angsten in milde, lichte, getemperde tinten kan mengen op het palet van mijn innerlijk en nu ik ze kan schilderen op het schilderij van mijn leven, nu er schemerlicht binnenvalt in de kerker van mijn hart.....…
[ Alles wordt donker ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 Alles wordt donker
rondom jouw aanwezigheid --
Blijf in mijn ogen!…
Het leven is zo voos
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 194 Mensen die van alles
Op elkaar hebben aan te merken,
Oordelen zonder elkaar
Echt te hebben gezien,
Alleen maar door elkaar
Heen hebben gekeken om te zien
Of hij met wie je van doen hebt
Geen stiekeme spelletjes speelt,
Achter jouw rug om,
Rug die je hem al hebt toegekeerd
Zodra je hem ontmoette -
Waar gaat dit leven over
Dat…
Het Oog Van De Dood
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 542 Ik ben alleen
Alles is zwart
Ik ga dieper
Dieper en dieper
Ik ben weg
Alleen
Verweg
Het oog ziet niks
Ik voel alleen pijn
Alleen pijn
Ik hoor niks
Ik val dieper
Dieper en dieper
Alleen ik
Àlleen ik
Helemaal alleen
Tot het einde
Ja, dat wil ik
Het einde
Ja, het komt toch:
Het Oog Van De Dood…
vroeg of laat, prozagedicht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 222 Laat opstaan in een ver land of heel vroeg opstaan in Amsterdam.Het eerste is voor mij minder vreemd dan het tweede.Hoe laat heb ik wel niet door Amsterdam gelopen, zo laat dat het alweer vroeg was en weer licht .De stad leek dan eerder op een ets van Georg Grosz , niet door haar verdorvenheid,maar door haar kriskras lijnen en het boven en onder elkaar…
Oude zeeman (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 475 M’n buurman, een oude dorstige zeeman met een
verweerde kop vol heimwee en prachtige in whisky
gedrenkte verhalen, heeft z’n zinnen gezet op een
zoutwater vijver die hij kan ruiken, met golven die
hij kan horen, om in ‘n moeilijk eenzaam moment,
aan de oever door zilte geur en geluid der golven,
te dromen van oceanen en liefde in verre havens…
Angst van de filosoof (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 179 Als geestelijk ingesteld mens met afkeer van massa-
vermaak en angst verstrikt te raken in ’t wereld-rag,
voel ik bij ouder worden dat de natuur zijn leidsels
laat vieren, z’n sporen uit m’n lijf trekt en drang tot
lustbevrediging afneemt. Moeder natuur schrijft mij
af en ik vervolg m’n reis op eigen kracht; voelt als
verlichting baas te zijn…
Prozagedicht; Een hulde aan het leven?
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 837 Carnaval:
hoe komen mensen erbij
tegen een decor van troosteloosheid, grauwheid en verval
in een koud, sfeerloos, somber en heilloos seizoen
de groen/oranje sjaal te dragen of andere potsierlijke kledij
als uit een nachtmerrie en wagens in elkaar te knutselen
die de bizarre, groteske hallucinaties van een krankzinnige
veruit overtreffen in waanzin…
Kinderen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.459 De kinderen zijn 't huis uit,
we zijn dus alleen,
met alleen de kleinkinderen
af en toe om ons heen.
't Was even wennen
in 't begin
toen de eerste
de deur uitging.
En nu, nu weten we niet beter meer,
we zien ze om beurten
een enkele keer,
ze hebben 't druk
en leiden hun eigen leven
Maar waar zijn die kleintjes
toch gebleven?…
Verliefd
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.488 Heel in 't begin
zijn 't vlinders in je buik.
Daarna wordt 't verliefdheid
in je hele huid.
Het zit in je wezen,
beheerst je bestaan,
en niks is meer hetzelfde
want het is zo spontaan.
Als de bliksem de hemel doorkliefd,
Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…
Wereld
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 608 De wereld is gemoderniseerd
van boven naar benee
Natuurlijk is dat niet verkeerd
maar zijn we wel tevree?
met wat we hebben,
krijgen en doen?
Of zijn we tegenwoordig
helemaal niet beter af dan toen?…
Gedachten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 916 Wolk neem me mee,
je gaat zo hard
waar ga je heen?
Wind neem me mee
of doe je dat
alleen met wensen
en gedachten
en kan de rest
wel wachten,
tot de storm
in m'n binnenste
geluwd is
en ik de
meest belangrijke
dingen niet meer
zo erg mis?…
Hereniging
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 793 Wat kan 't raar lopen in een mensenleven,
het begon ongeveer 20 jaar geleden.
Na een huwelijk van precies 10 jaar
gingen mijn ex en ik uit elkaar.
Ik leerde na verloop van tijd een man kennen
die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had,
't eind van 't liedje was
dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad.
Met in dit huwelijk het schrille…
Hartinfarct
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 2.426 November/december 2001
Behoorlijk geschrokken zijn we van de week,
je kwam binnen, had het benauwd en zag zo bleek.
Binnen 3 minuten zaten we bij de dokter in de praktijk,
daarna in stroomversnelling, besef van tijd een beetje kwijt.
Binnen een uur lag je op intensive-care vanwege een infarct,
dat hakt er stevig in,
3 dagen ben je er nu, opstandig…
Ode aan Toon
hartenkreet
3.0 met 60 stemmen 12.795 De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes
zijn door hem op papier gezet.
De woorden kregen bijna gezichtjes,
't was warempel bijna net
of 't over je eigen leven ging.
Ieder kon zich erin vinden,
vond ze mooi en dat zijn ze ook.
Je hebt de mensheid wat gegeven,
je nalatenschap is groot.
Zou er ooit nog iemand komen
die jou evenaren…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 505 Weemoed,heimwee naar wat eens was,
wat nooit meer komt, wat groeit als gras.
Verlangen naar vroeger,nee toch niet,
kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet,
dat jeugd veel te snel gaat
voor je 't weet 't op eigen benen staat.
Heb ik dan wel stil gestaan,
of ben ik eraan voorbij gegaan.
't Lijkt als gister,
is toch 20 jaar geleden…