Alle inzendingen over Het zere been

Samen verzwachteld om Het zere been Zijn zij minder bang.…

Een gebedsgenezer uit Heerenveen Bad dagelijks veel zweren heen Eens vroeg hij God Om een nieuw bot Maar dat was tegen ’t zere been…

mij de goede God een zeer been.…

De markt: voor elke liberaal een zegen Maar ’t Rijk steunt plotseling de KLM en dat is tegen ’t zere been van hem! Daar kan een echte liberaal niet tegen Straks haalt dat Rijk de zorg weer uit de markt en dat bezorgt hem dan een hartinfarct!…

De voetbalvrouwen oftewel leeuwinnen Die vonden het een schot voor open doel Het knaagt al jaren aan hun eergevoel Straks knallen ook de pegels bij hen binnen Niet vissen achter ´t net zoals voorheen En geen geschop meer tegen ´t zere been…

Mijn nek draagt mijn hoofd niet, armen die doen zeer, benen voelen als lood, mijn lichaam wil niet meer. Mijn geest vol plannen, ik kan toch nog wel iets, maar hoe dat ik ook stuur, mijn lichaam dat doet niets. Een contant gevecht, tussen lichaam en geest, moeten accepteren, dat enkel rust geneest....…

rood schemeren de flarden nog uit ons heftig gesprek en nee ik ben niet gek rijg zo de woorden weer aaneen om terug te komen maar dan met feiten die jij zal moeten onderschrijven onze zinnen vallen uiteen ooit door gif verbonden waarheid heelt het zere been we zijn naar de zon gegaan zagen het rood verdwijnen alsof het gesprek…

Met dank aan Coenraedt van Meerenburgh en zijn snelsonnet van vandaag _____________________________ De zaak is helder, namens 't koninkrijk Zat Conny met een mini one love speld Die als symbool tegen 't zere been niet telt Pal naast die Palestijns gezinde sjeik Een zakelijke zege zonder franje Gelijk het inspiratieloos Oranje…

Het witte licht dat hij niet gunde in de ogen van de ander was het licht dat hem verblindde er te zien wat werkelijk was en viel gelijk zijn zere benen zwartgekoust - toen zij verdwenen in zijn stervenszee van woorden waar hij vrijheid anders las om er als opmaat slechts te dienen voor zijn zwarte ganzenpas Maar nee - de drommel was niet…

ik wedde nimmer op het juiste paard m’n favoriet had steevast zere benen of sloeg op hol, had –ziek- niet kunnen trainen z’n staart hing onvermijdbaar aan de staart ook hadden jockeys moeite met de vaart het rode kruis moest dikwijls hulp verlenen waardoor m’n kans op rijkdom was verdwenen op Duindigt heb ik nog geen sou vergaard nog…

Kloven op het gezicht belooft een rusteloze geest, vraagtekens in beider ogen als ze zich sluiten dan draait het verleden als een derwisj om het zere been van iemand anders, gedanst over alles heen.…

Ze kunnen niet meer praten, al zijn ze dicht bijeen, en ook elkaar niet schoppen tegen het zere been. Wisten al deze lieden, wanneer het graf hen slikt, dat ze ergens gaan komen, daar waar geen klok meer tikt. Ik zie maar weinig zerken, waar hoop nog wordt verwoord, en uitzicht op een toekomst of een welzalig oord.…

Een schop tegen het zere been. Ik verzette eerst een hand, En later ook een tand. Maar recht zoals ’t ie gaat, Jij poetste toch de plaat. Jij kneep de kat in het donker, Het beest ging krijsend op de loop. En bij het laatste stergeflonker, verloor ik alle hoop. Ik huilde hete tranen, Het liep de tuiten uit.…

Godverdekanker…” of vunzig-gulzig smakkend gewoon voor de lol tegen het zere been van wie dan ook… Gelukkig maar is dit type mens antidotum tegen de groeipijnen der zuurpruimerij een beetje zaad op de tieten van de altijd maar correct mentaliteit We dronken en aten de camping een doodstrompet in zijn bloei verlaten droop…

Ik hijs de zeilen van de nacht en dein zachtjes mee op het kabbelen van het laatste uur Op het middelpunt der Aarde draai ik om het kookpunt en de zweren heen daar schend ik het zere been de tere wonde en iets van waarde torn ik aan de gulheid van de drukkende kracht der zwaarte Hier keert het tij, hel ik tegen slagzij aan Woest…

braille luchtballon terrarium gerenommeerd geranium uranium vitaminen dolle mina’s pandemieën piramiden polemieken waterpokken woningnood hongersnood vluchtelingen kampen kamperen natuur ontberingen rampen trampoline springen stampen dansen tijd vergeten leren lezen belezen belazeren zeer been trappen lopen struikelen struikgewas…

Bloed vloeit over mijn wangen Tranen van pijn en verdriet Alle kritiek blijft maar hangen Maar vergeten zal ik het niet Het doet pijn dat je zoiets zegt Je vindt me stom en raar Misschien is het toch wel terecht want iedereen zegt: "hee kijk dat kind daar!" Het heeft me pijn gedaan de woorden uit jouw mond Ik zal er vanaf nu alleen voor…

Recht naar bedde komt hij, boe, riekt aan de gordijne, doe maar zere uw oogjes toe, of ge ziet de zijne! Grijp, grap, grimmeland, zonder lip of zonder tand, grijp, grap, grauw! de bietebauw! Neen, neen, neen! Naar buiten, beest, om de stoute knapen! Moeders kind is braaf geweest; kan zo schone slapen.…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

Haar hechtingen toonden het leed als weer haar zeer opgedaagd was Als zij veel méér verdriet bestreed met bloed, druppelend in een plas Haar benen hield ze altijd bedekt de kleren dekten overal haar zeer Ze bezat ook niets van zelfrespect ze huilde bloed..ze kon niet meer Op waar gebeurde feiten gebaseerd…

Een dame in Kortgene Heeft mooie lange benen Zijn het haar korte rokken Waardoor ze mijn aandacht trokken Of sloot het slechts kort in mijn genen?…

ik sta er op links huichelt rechts maar het is wel mijn been en steen, had u dat gedacht, ik niet ik moet zometeen weer mijn bed uit…

Zij beent achteruit Achteruit vooruit De Warmte van de zon Voelt anders Haar ogen zien gepasseerde Bomen afstand nemen Een mens Hoort zij naderen Misschien Met een hond Hij passeert Snel Voor haar Ja, met een hond Rechts in`t gras verschijnen Sneeuwklokken En Stoere buitenjongens Fluiten Haar voortdurend voor…

De werkelijkheid zal toch weer snel genoeg komen en zal ik weer met beide benen op de grond staan.…

De mooiste benen heeft ze zeg je die kreeg ze van u alleen zij…

het afsterven is ingeleid mijn rechterbeen kent een rookvol verleden tijd, ingehaald door een reutelende wekker en dan neem ik nog maar een neut voor de doorstroming maar vooral voor de leut dag been waar ga je heen ?…

ik wil wel het gaat niet ik wil wel maar ben bang dat hij het ziet zal ik mijn benen staan op springen zal ik maar dan begint hij met al die dingen wat is mijn besluit mijn stoel klampt zich aan mij vast toch kies ik ervoor om op te staan en wordt hij zeer verrast…

Bij Robbert Dijkgraaf – in de gasfabriek - Wordt alles opgeslorpt door zwarte gaten Zo’n gat daar kan hij uren over praten Dat vind ik op zichzelf al zeer uniek Van Nieuwkerk hoopt dat hij het bij kan benen Want voor je ’t weet is hij straks ook verdwenen…

Dan trek ik vlug mijn wapen, Ik sta met beide benen op de grond. Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten; Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…