Alle inzendingen over Heytze

bij Utrecht moet ik aan de dichter Ingmar Heytze denken in Borne heb ik dat nooit…

. ------------------------------------------------------- uit: 'Er loopt een gedicht voor mij uit' bloemlezing uit het werk van Guillaume van der Graft door Ingmar Heytze, 2016.…

Ik heb een streep gezet In mijn bestaan op aarde Nooit, nee nooit, Ga ik er meer over heen Dat heb ik vast besloten, En als ik wakker word Ligt de streep bijna al Onzichtbaar achter me Zonder het in de gaten te hebben Wandelde ik er doodgemoedereerd Toch weer over heen…

wees vandaag eens aardig tante Truus is jarig leg het nou eens bij breng een bloem met een dikke zoen en er zijn twee weer blij* *enige gelijkenis met het gedichtje ‘memo’s’ van Ingmar Heytze berust op louter opzet.…

Beminnen is een werkwoord Wanneer heb je lief? Als je wakker wordt, iemand graag ziet, kust, streelt ? Liefhebben is niet zozeer iets van doen of laten, maar er zijn om iemand te beminnen, dag liefje zeggen, zijn en jouw kleren neerleggen. Beminnen doe je altijd ergens, in een land, een stad, een bed, of op de oever van een rivier.…

Kijkend door het kijk- gat in de schutting groei ik – heel de wereld in.…

Het is oorlog in dit hoofd, Onbekende Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk vuur Aan gort geschoten - Geen muur blijft overeind, Geen steen die op De andere blijft staan, Lucht vol neerdwarrelend gruis - Wat er nog aan beelden bestaat Wordt aan het zicht onttrokken, Tot voor mijn voeten Plots dit veertje landt En onverwacht…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug? is een vraag Die klaar ligt in het donker Van mijn hoofd, het antwoord Is al in de vraag verborgen: Laat ik me niet ontijdig omdraaien, Want ik leef in de zekerheid…

“Jonge sla” van Kopland kan ik nog vatten, van Ingmar Heytze begrijp ik af en toe een stuk, als ik van Campert iets kan lezen heb ik geluk, maar bij de meesten denk ik: , “verdomd, weer natte watten” Wanneer komen de poëten uit hun ivoren toren en hanteren ze voor ieder begrijpelijke taal of zou dat hun imago te zeer verstoren?…

zie je wel corona waait echt wel over Oekraïne is aan de winnende hand het kabinet is nu dan eindelijk toch ten val gekomen maar de vraag is zien we het wel goed er zijn er die door corona flink te grazen zijn genomen en redt Oekraïne het wel met de steun die ons zo veel kost is het kabinet weggelopen of juist door moeilijke problemen…

trotseerde een nat pak onder de brug slechts éénmaal is zij ingegaan op een verzoek om het recept een vage kennis wou het sturen naar zijn zuster in Amerika in de lente kregen we een kaart: we really enjoy your erwtensoep, we nemen elke dag een stukje bij de koffie ---------------------------------------------------------------- INGMAR HEYTZE…

Waar denk je toch aan? Hij ligt zo tussen ons in -- onze eerste kus. ------------------------------------ Mijn lippen drukken de kus van toen in een graf – van twee monden diep. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

groots meeslepend en toch klein moet ik leven met mijn hoofd hoog in de wind waar ik dat zoek om te overleven waar ik dat van m’n gading vind daar het bloed in d’aderen met moeite omhoog wordt gepompt zal ik mij rustig moeten weten nee niet moedig maar ook niet laf ben ik nooit van mijn zijn afgeweken gedraag ik me zoals ik me gedragen…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan. Laat het rusten op de bodem van de oceaan, een scheepswrak met een kloppend hart van taal erin…

Toen Oma bijna doodging werd ze vogelklein en vederlicht. Eten kon ze niet meer zien: ze lachte blij met verre ogen en haar grote kunstgebit. Regeltantes schikten alles. Kraaien krasten in ons hoofd en de dood werd weggegeten met kalkoen. Het was december, tenslotte. ------------------------------------ uit: 'Postkantoor'.…

Het kwijt zijn van dingen is een grootse vorm van zelfhaat. Hoe hard alle andere dingen ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?', je zoekt en zoekt, steeds kleiner, steeds dieper begraven onder wat je vond, terwijl het buiten langzaam donker wordt. ------------------------------------------- uit: 'Het ging over rozen', 2002…

Ik kwam om reuzen te aanschouwen en vond dwergen. Dwergen aan de bar, dwergen in de boekenkasten, dergen met een praatprogramma, dwergen zwervend door de hal. En nergens kon je dansen want de vloeren stonden vol met dwergen, springend in de sneeuw die stroomde uit hun binnenzakjes. Met wilde, wijde oogjes vierden ze kleingeestig feest. Dwergen…

Het is heel koud in dit gedicht. Zo koud - voorzichtig met je netvlies - dat je blij mag zijn om het alleen te hoeven lezen. Het is gemaakt van zwarte vingers en bevroren inkt. Het staat in gletsjers om me heen verrezen. Ik heb er lang in rondgedwaald. Ten slotte ben ik opgegeven, door de wind in slaap gefluisterd, weggedoken in de tijd…

'Wie van ons twee heeft de ander bedacht?' - Paul Eluard Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. Ik dank de sterren en de maan dat iedereen die komt en gaat de diepste sporen achterlaat, behalve jij, dat jij mijn deuren, dicht of open, steeds voorbijgelopen bent. Het is maar goed dat je me niet herkent. Kussen onder straatlantaarns en…

Hoeveel manieren van dichten kent de wereld, of hoe weinig maar: superieur ingenieurswerk met woorden, de kosmisch bewogen gevoelige snaar, de inktvraat van het onttoverd citaat of schaarse woorden in een wit ravijn. Men kan ook met minder omhaal. van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan…

Klein en geslepen wil ik leven, een moerasplant die slechts groeit op weinig licht en zieke lucht. Ik wens geen verantwoordelijk werk maar wel kantines vol kroketten die mij statig uit doen dijen. En koffie. Liters slappe koffie tot ik bleek zie als een vis en nodig op vakantie moet. Ik wil een alg zijn, even onbekend als onbekeken…

Je hoort wel in mijn porseleinkast, maar ik breek altijd zo veel. Je hebt een hart van één nacht ijs, de splinters steken erdoorheen. Je houdt van mij maar kent me niet, je zwaait met waaiers van verdriet - we zijn wel voor elkaar gemaakt, maar jij van glas en ik van steen. -------------------------------- uit: 'Aan de bruid…

Ben ik verlegen wordt elke gedachte een bang konijntje op mijn hoofd ik kan daar verder niets aan doen: de een gaat zweten, de ander wordt rood en ik zit al gauw met een roedel konijntjes op schoot. ------------------------------ uit: 'Sta op en wankel', 1999.…

Ik heb een oude ster ontmoet die valt wanneer ik sterven ga. Soms, als ik naar de hemel staar, knikken we even naar elkaar. Ik heb een afspraak met een boom dat hij zich over mij ontfermt en witte bloesems bloeien laat wanneer ik in zijn wortels slaap. Ik heb een zwarte kaars gekocht die dooft als ik mijn ogen sluit en fluister in het…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

Dag kruk, dag zeikerds, dag café, hé fiets, ha slot, ga nou eens open, juist. Zeg voorwiel, blijf eens recht, o handen hou dat stuur nou vast, dag schots en scheve sterrenbeelden, vlieg toch niet zo snel voorbij, dag harde koude kinderhoofdjes blauwgroen in mijn ribbenkast - ha die voordeur, leeg portiek, hoi trap, daar kom ik, stommel…

Ik ken een vrouw die eigenlijk een perzik is, met een zoete mond. Het zijn heerlijke nachten. Ik weet een manier om de aandacht te vragen door ergens te gaan staan en doen of je onzichtbaar bent. Dat kan ik je wel leren, als je wilt. Er is ook een meerval die misschien een zanger is, maar dat gaat mis, ben ik bang, want de winter komt eraan…

Nog nooit zo tergend opgegeten als tijdens dit gesprek door een driedelige gedaste bidsprinkhaan. Woorden stuiten op tafel, knikkers vallen op een glasplaat. Hij neemt slokken van mijn levensloop en boert onaangedaan. Hij rolt mij in. Hij steekt mij aan en rookt mij op. Dan mag ik gaan. Later belt men mijn stoffelijk overschot. Ik heb…

Hoor eens ik haat je, ik schreef dat je lief was en licht - en nog wat onzin over je gezicht maar nu haat ik je, god wat haat ik je. Die neus, dat hoofd, die paardenbek, die ogen en die gierennek dat kraagje en dat bloemkooloor met al je slierten haar er voor. Hoor eens ik wou graag zijn jou, maar het kon niet zijn, het licht is uit,…

Wij varen met zijn vieren door de tijd, wij en twee mensen die wij vroeger waren. De koers is goed. Ik maak je geen verwijt. Uit liefde kan men heel wat slechter varen. Ooit vielen wij in bijna alles samen; jij hield van mij, en ik, ik hield je vast. Nu dragen onbekenden onze namen op oude foto’s achter in een kast. Vanuit de spiegels zien zij…