Alle inzendingen over Hoe indivueel zijn d

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

voeten, benen, een gat te dik of wat te dun een lijf vol genen met een kloppend hart elegante hals of een dikke nek een hoofd met een gezicht kronkelende hersenen ogen die dwingen of stralen het goede of het kwade alles gezien in het ware licht de mens leeft of tracht te overleven in zijn kort bestaan werkt het zo niet... dan...klappen…

zou het samen kunnen met d'and'ren niet meer enig maar vereend in koren vol met dichters vol uit bezongen d'harmonie desnoods met fanfare nog daar bij? zou dat dan echt uit zelf komen voelen van?…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

Vanmorgen nog zag ik je auto staan, daar aan je huis langs de grote baan. Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

Ik lig te bed en luister naar het hozen van de regen op de brug. Het lijkt wel sinister gefluister, ik streel de kat op haar rug... Een late reiger is opgestegen uit zijn nest in een els aan de vaart en daalt nu met diepe vleugelslagen zijn vlucht is de vangst immers waard. Majesteitelijk maar zonder veel luister zet hij zich naast…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

In de diepe rust van de kale hei Mistige bossen aan de verre rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

Door een gebrek aan vitamine D Kunnen veel mannen nauwelijks presteren Het zonlicht kan dit euvel repareren Mij deelde onze huisarts echter  mee: 'In úw geval  raad ik u dringend aan Om 's zomers vooral úit de zon te gaan..' Onderzoek wijst uit dat erectieproblemen als gevolg van een  tekort aan vitamine D, opgelost worden door veelvuldige…

D en ik vinden beiden dat autorijden zonder bruut gekanker op de bestuurder stukken minder interessant wordt, zeker in de witte Dodge die bij D’s ouders achter in de tuin staat. D heeft me beloofd dat hij dit jaar nog zijn rijbewijs haalt. ---------------------------- uit: 'Uitzien met D', 2008.…

Een poes in de tuin ligt te soezen in de zon pakt dan ras een muis.…

Normen en waarden, genoemd op straat, normen en waarden, geroemd door de bazen in de Kamer normen en waarden, geroepen door iedereen en toch zijn er weinig mensen die normen en waarden, op waarde weten te schatten. Normen en waarden, wie er ooit over begon, had er ook een bijsluiter bij moeten geven…

en weer… duikt het oude verdriet de pijn op maakt het prille. mooie liefde klein samen met mijn angst voor het eeuwige goed genoeg of niet zijn het doet pijn nog steeds zo veel…. pijn…

Als de doornen van het leven geen prikkels meer geven de volle rozenpracht verwelkt haar langste tijd heeft gehad pluk ik voortaan dagelijks klaprozen langs de wegen en leef er degelijk vrolijk op los! Samen met mijn kwetsbare fel hel rode flinterdunne bloembladeren welke slechts milde briesjes kunnen doorstaan maar achter mijn avondlevensruit…

In mijn gedachten. Kom je nog steeds bij me zitten. En leg je je hoofd zachtjes tegen mijn been. In mijn gedachten. Omhels ik je nog steeds. En voel jij je geborgen. In mijn gedachten. Hebben wij nog steeds eindeloze gesprekken tijdens onze wandelingen. En koesteren wij onze verbondenheid. In mijn gedachten. Zitten wij nog steeds naast…

Beprijst En wanhopig weggezet De prijskaartjes zijn geschud Maar verkeerd verdeeld Onder het mom van Op hoop van zegen Als beste getest Niet tevreden Liever geen geld terug Dagenlang zwom ik in die nonsense Dit draagt niemand meer Dit kledingstuk Mijn leven in de opruiming En toen ik wegliep voelde ik Vanuit mijn achterhoofd Haar…

De dagen van ons leven staan in Zijn levensboek geschreven onze weg heeft Hij nauwkeurig uitgetekend duur en afstand precies berekend toch is die weg niet voor iedereen gelijk, voor d’ ene loopt hij over rozen, voor d’ andere door slijk, voor d’ ene kort voor d’ andere lang maar eenmaal aan de grote doorgang is niets meer van belang…

Ze was zeer op d'r linker gesteld en d'r rechterhaan vond ze een held. Op d'r voorste haan was ze het smoorste en die was dan ook haantje de voorste. Ja, d'r voorste was 't mooiste van alle. Op d'r achterste was ze gevallen, maar d'r achterste haan hielp meteen de gevallene weer op de been.…

geen wolkje aan de lucht... belemmert het blauwe zicht alleen maar stralend licht met trekvogels op hun vlucht een wereld op zijn kop zonder huizen en beton, ik lig op het groene gazon languit starend naar de top naar die blauwe hemel vol azuur ergens, op deze aardse planeet waar ik voor even” tijd” vergeet en beelden vorm... voor mijn…

Hoe bedank je iemand voor zijn hulp, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn aandacht, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn LIEFDE, nou DAAR kan ik wel wat mee. Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen…

L'amour, d'amour, d'amour, je t'aime d'amour…

D’ oudste zijn de beste panden, Niet en gaat voor d’ eerste trouw; D’ eerste trouw, die leert het minnen, D’ eerste trouw is enkel vreugd, D’ eerste trouw die bindt de zinnen*, Zij is ’t bloempje van de jeugd. Maar mijn oordeel: twee-maal trouwen Dat is veel niet zonder pijn; Drie maal kan niet als berouwen, Want hoe kan er liefde zijn?…

Wanneer alledaagse filosofie poëtisch wordt opgeschreven ontstaat filozie. Wanneer alledaagse filozie leert luisteren naar muziek ontstaat filoMUzieK. Wanneer een klank klinken gaat als woord. Wanneer een woord resoneert als toon. Wanneer uit klanken en woorden een klinkend gedicht ontstaat. Wanneer filoMUzieK tot ons spreekt. Wanneer…

Als je hele leven kraakt een halve dood je raakt voel je dan gerust alleen met d'winter om je heen denk maar niet aan d'lente doorgaans kort van lengte denk maar niet aan d'zomer die maar niet wil komen denk maar niet aan d'herfst die 't beetje zomer bederft denk maar niet aan denken laat slaap uitkomst schenken beleef je eigen winterslaap…

Gerieflijk zit ze in d'r huis en kijkt er naar d'r platte buis. Ze moet d'r keus bepalen. Ze neemt een resoluut besluit. Ze zet de televisie uit en tevens illegalen. Er worden uit de naam der wet weer Turken uit het land gezet. Wat ís ze assertief!…

Wat wil een mens nog meer? Kom je bij ons mam, samen met Pap? Het wordt zo gezellig, wel druk maar ach Ik denk Dan kind twee, mam wat doe je met oudjaar? En ik zeg, ik weet het niet maar: Het liefste blijf ik thuis! Kijk maar wat je doet, je bent welkom hoor zegt kind 1 en kind 2 doet driftig mee, kom gezellig hierheen! Na…

wat wij niet zagen waren de stille gronden waarop jij het noodlot trachtte te wissen wat wisten we van chaos strijd onrust en verborgen ontreddering je schreef je met rode inkt uit de wereld het leven was te groot voor jou we houden schelpen tegen onze oren we horen jou veel te laat…