Alle inzendingen over Honderd Liefdesbriev

je tranen Kus je ogen honderduit om zwarte gaten in te halen Kleed mij uit en vreet mij uit, ik heb het allemaal gedaan Om jou in honderd liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen Om in honderd kleine dromen die ik met de sterren schreef Er één te zijn die voor jou neerviel, voor mijn lief, zolang ik leef…

Een liefdesbrief is beter dan het lief Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief. Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik Dat men ze bij zich heeft, te voorschijn halen, De tederheid er uit op laten stralen, De woordjes lezen, denkend: zo ben…

rode afdruk van je zoete kussen op transparant van liefdesbrieven giet ik in het glazen hart van de papier presse zodat verwaaien van herinneringen tegengaat…

Schrijven melkboeren Met yoghurt en spatel Als onleesbare dikke inkt Hun liefdesbrieven Op het aanrecht, Oneindig houdbaar Aangekoekt De een over de ander, Om een berg van Uitwissing te bouwen?…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

honderd jaar is hij geworden zonder bril en goed ter been en van alle zeven op het rijtje miste hij er nog geen één honderd jaar is hij geworden zonder stok of kunstgebit en genietend van een glaasje “als er maar mijn merk in zit” honderd jaar is hij geworden zonder staar of kunstgewricht floot nog altijd naar de meisjes schreef zijn…

deze lente schoven honderden jaren inéén een kille wind reed kalm tussen de bomen honderden dichters zaten zwijgend naast mij aan het raam met vingers braken we het zweet uit onze poëzie……

Na alles samen ligt nu alles in het honderd...…

Het resultaat, dat mij ook niet verwondert: Ik lig al weer op schema voor de honderd.…

Al honderd jaar! Die morgen wordt ze al bijtijds gewekt. Op de tafel, die zorgvuldig is gedekt, staat een ontbijt met honderd kaarsjes klaar. Al honderd jaar... Vandaag wordt het een feestelijke dag. Veel mensen, die ze nog niet eerder zag, komen vandaag nu speciaal voor haar. Al honderd jaar...…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

Toch blijft dat bloed en honderd stemmen saam -op 't rappe ritme van een basgitaar- beroeren snaren, voeren hoog jouw naam op toetsen, drumstel, klarinet tot waar de zielen zich verenen : jouw lichaam wordt bij het tromgeroffel heel zichtbaar.…

Maar toch, ik weet niet of het veel verschilt met vroeger - of alleen verschoven wordt: die liefdesbrieven, liefdesverzen gingen meestal over het lief, dat nog geen minnares geworden was. Maar hoeveel vrouwen bleven ooit beminden èn de kameraad en medeplichtige in goed en kwaad. Hoevelen?…

Drie mannen in de eerste klas en alledrie verdiept in haar. Drie mannen, toch al middelbaar, maar evengoed en obsessief en continu verdiept in haar. Kijk nummer vier, raakt in de ban, Een jongeman, een jongeman! Die ook zijn ogen, na wat zwerven, niet van haar af- houden kan. Geen vrouw kan in haar schaduw staan. Wij staren haar…

De grootste kerstbal hangt stomdronken in de boom op het Rembrandtplein.…

Ze nemen zich voor Om in het komende jaar Achter te blijven…

Ik rijd een dAk hoog ______boven land______ waar koeien vastgenageld staan: de laatste zomer-zon-ne-straal—— ________rechtop en roerloos ondergaan. Ik prent dit ansicht (O-)(Gen)-blik op melkwit ingebonden blad: een =spoortje= zwartgereden inkt dat r[a][a]mpjes poldergroen bevat.…

Men zag eens een dichtertje dwalen, op sokken, in wandelsandalen. Geen Gids op zijn pad verhinderde dat hij inktzwarte voetjes ging halen.…

Er was eens een kat in een koebocht, die anders wou zijn en vertier zocht. Ze zoop zich eerst lam, sprong over de dam, en loopt nu als schaap in de optocht.…

het is Pasen als ook dit maal ons klein konijn weer het haasje is…

Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen. PS Toendertijd stonden er velen voor mij, in de rij!…

daar ik je niet ken droom ik je levend bemin je, adoreer je verwen je met gedichten vanwaaruit mijn liefde jou omarmt en je meeneemt op verre reizen hoog over roze wolken die ons voeden met passie schrijven we elkander liefdesbrieven waarin je mij liefhebt als nooit te voren het liefdeblijk doet ons versmelten en dansen we tot…

daar ik je niet ken droom ik je levend bemin je, adoreer je verwen je met gedichten vanwaaruit mijn liefde jou omarmt en je meeneemt op verre reizen hoog over roze wolken die ons voeden met passie schrijven we elkander liefdesbrieven waarin je mij liefhebt als nooit te voren het liefdeblijk doet ons versmelten en we dansen tot…

(Stapelgedicht II) Samen met de schrijfster deelde ik die lange reis COUPÉ No. 6 Wij treinden door Siberisch landschap dat eindeloos raasde zonder kwaad te doen, zeker en beslist, geen centje pijn Wij arriveerden in hoofdstad Beijing Vele ONVOLTOOIDE LIEFDESBRIEVEN verder, kocht hij een colbertje in mooi en aantrekkelijk RUSSISCH…

Het zuchtend landschap openbaart zich bij nacht in oeverloze liefdesbrieven ze hijgt met haar talloze rivieren houd haar adem in als een slang tussen dwaalstenen in duister ze opent deuren met haar organisme haar organisatie om alles te duiden een mist hangt boven het zoetwatermeer vlinders dwarrelen en dansen in de lucht niets anders…

Duiven die liefdesbrieven brengen, vergeten hun afzenders nooit. Postduiven keren weer terug. Weer en wind trotserend. Zoals zalmen moedig zwemmen, stroomopwaarts vechtend, naar hun geboortebron. Liefde zoekt steeds weer liefde. Liefde die je losgelaten hebt, komt altijd weer retour.…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

Bij Philips, zegt men, is een lamp bedacht Die meer dan honderd jaar zou kunnen branden, Al gaf men het geheim daar nooit uit handen: Zo'n gloeilamp is nooit op de markt gebracht. Maar zie, Frits Philips zelf, die ouwe heer Blijkt nu zo'n niet kapot te krijgen peer.…

En je blijft het bij hem houden stuurt zomerse buien over stapels liefdesbrieven je vraagt een aap de grond te kussen geeft een giraffe drinken uit jouw hand is als spelen in het zand en onze jurken trillen worden doorzichtig in de optrekkende geilheid verliezen we het zicht op een omhelzende werkelijkheid en zweven samen zachtjes…

blauwe man meester van het groene veld de winter dreef hem in de stal en iedere avond meldt hij zich dan, voor een plaats in het gebint de vrouw waar hij van houdt is hem ontstegen door wat zij weet geen nijg meer met de kroon vele nachten blijven koud door de groene droom van hoon als de zon de dagen dwingt draait hij bij en begint met honderd…