Alle inzendingen over Hoorde

Ik hoorde mijn kind huilen, Vanavond besta ik nog zij kan weer bij mij schuilen…

het lijkt zo windstil in het land van litera de laatste bladen papier trillen nog lang na gedreven beschreven het podium zo leeg koortsachtig schitterende ogen verlichten het hart niet meer de wereld is weer het domein van kale praatapen die woorden halen uit versleten gietvormen of nieuwe samenstellen die afsterven voor ze begrepen…

woorden wachten in een doolhof van donker zinkende gerechtigheid het roesten van je gelaat tekent het zwerven langs smalle kieren en verbannen hoeken je aders beitelen al zo lang de stilte in de morgen en in je zwart-witte ogen sterft de dichter een verborgen dood nu je leven later wordt en je alle woorden vergeet stroomt…

Het besef kwam pas, toen ik haar in stilte hoorde fluiten.…

Bloesem, zo mooi wit Zo teder, zacht, oprecht puur. Zo... NIET de mijne…

Hoor het licht vallen op de velden, het verstrijken van tijd zacht schuren. Zon schildert in het voorbijgaan kleuren in de bomen. De lucht staat strak blauw zonder een woord te laten vallen. Zelfs de vogels vliegen geruisloos. Luister, dit is stilte.…

Ik hoorde van je komen zware stappen morrelend aan mijn deur kom schenk wijn in voorzichtig leg je hoofd naast mijn gezicht mijn handen de koude tegels sterven van verlangen het blauwe ijs bekruipt het web is met je haar verweven het kruis krast je wervels bloot jij omhelst de geur thuis ik sta hier buiten uitgeloot van geduld geef haar…

vervloeien zoals halve noten mensen mateloos kunnen boeien ik sloot tevreden de klep bracht mijn kwast en palet weer op orde en bekeek de uitgelaten kleuren die ik hoorde…

Vanavond hoorde ik dat de maan niet rond maar peervormig is met tenminste twee uitstulpingen, misschien wel drie.…

Stemmen spraken tot mij, ik hoorde ze niet, ik hoorde uw stem als 'n lied, als 'n lied! Zoals 's avonds laat wen de wereld zwijgt over wateren, stil, 'n boot ver tijgt.…

zoals het koele water wiegt langs het riet op een warme zonnige dag woorden waarin het gevoel het diepste, kostbaarste van de mens lag verscholen rondom statige gewelven bleef het gesproken verlangen in een echo voor even hangen treffend als de adem een streling langs stoelen met zintuigen te voelen een kunstige omarming door…

een klein meisje gevonden pas geboren, door moeder gedumpt in een glasbak neen, geen fictie helaas. de jongeman dacht aan zijn eigen moeder die ook maar kinderen nam vervolgens haar eigen leven vierde hij haatte haar, wat hem betrof mocht ze dood vallen hij maakte daar geen geheim van langzaam voelde hij de woede in hem, altijd op…

de zang van een nachtegaal heeft mijn ziel gevoed ik weet niet meer of het in Spanje was het kan ook Frankrijk zijn al het relatieve verdween achter elke horizon zelfs de handdruk van Macron met Trump loste op in drukletters die verwaaiden in het moment .…

ik zag in jouw getekend gezicht ook de warmte die sprak,, aldoor de jaren heen verspreid over ieder die echt naar je keek en op je ziel was gericht ik zag ook de schreeuw doorheen een lach of het stil geween, je was krachtig en tegelijk weerloos week maar sterk was 't licht dat sprak als je getuigde, niet altijd in woorden te…

de wind droeg stemmen over strand van lang geleden ik hoorde de gebeden in het jachten van het zand in het golvenruisen zag ik ogen huizen jouw spatten groen de branding schuimde licht in je gezicht het wit van toen handen speelden luchtkastelen met wolken in de zon verbrande ruggen keerden zich in eindeloze uren om je bent…

Ik bleef heel de zomer bij mijn moeder. ze was zo trots, haar hoofd rechtop, genietend van de zon, tussen soortgenoten. Haar leven duurt enkele maanden, dan begint haar figuur af te takelen. Haar lichaam verkleurt, de gestalte wordt stilaan opgepeuzeld. De wind doet haar mooie uiterlijk verpulveren. haar kinderen houden zich met al hun…

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…

Door mijn kamer trekt de geur van de narcis, heerlijk Substianteel hoor ik met zware stem vanuit de tv Het nieuws staat aan. Door mijn kamer trekt de geur van versgezette koffie We mogen niet vragen welke beveiligingen uitgevoerd zijn Het nieuws staat aan Mijn vingers raken het toetsenbord aan, ik geef de narcis te drinken, pak een beker…

In Keulen hoorde donderen. Maar hoorde ik dat gedonder in Berlijn. Dan zou ik best verwonderd zijn.…

ik hoorde een geluid ik keek achter me en voor me maar ik zag niet wat ik hoorde toen keek ik opzij en daar lag jij in je wiegje zo teer en klein jij zal altijd mijn liefste zijn…

Toen ik voor het eerst hoorde Over kapstokwoorden Dacht ik direct Eigenlijk te gek Dat het woord kapstok, er niet bij hoorde. Duidelijk dat een klere-woord Niet aan een kapstok hoort.…

hij zag alleen wat hij wilde zien haar stille verdriet zag hij niet hij hoorde alleen wat hij wilde horen haar vraag om troost hoorde hij niet zij zag en hoorde en begreep hem niet ‘samen’ en ‘wij’ verlieten het zinkende schip ze spoelden aan op aparte planeten gescheiden van elkaar contact: verloren afstand: onoverbrugbaar…

Hij zag haar Zij zag hem Hij hoorde haar Zij hoorde hem Echt haar ... Echt hem Hij voelde haar Zij voelde hem Hij kuste haar Zij kuste hem Als dat nou niet ... Wat dan? Nu dansen ze Vieren ze Vrijen ze Leven ze Leven ze! Hij door haar ... En zij door hem…

Hoogzomer nu, met lindegeuren en lavendel, met zonneschijn vanaf de prille morgen die ons komt verrassen met blij licht dat overal, door alle kieren ook, komt kijken. De vogels juichen al, genieten van de warmte die net nog niet te fel doorheen de wolken wenkt tot dankbaarheid en vreugde. Waar is de tijd dat heel behoedzaam ook die zomerzon…

en ze hoorde de zee nog steeds proefde het zilte nat voelde zout op haar lippen wind blies door haar haren ze hoorde schelpen breken onder haar voeten toch was ze gewichtloos tijdloos zeeloos.…

Van Manic Monday had ik wel gehoord Maar van Blue Monday, dag van de depressie Met heel veel beeldbuishumor als repressie? Het had mij nooit bereikt, laat staan gestoord Er viel voor mij die dag niets te betreuren Het was noch grauw noch blauw om in te kleuren…

Stille waters, diepe gronden Zo zit dat lieve beestje in elkaar. Met zijn tastende snorhaar, En zijn moedige instinkt. Zijn welpen hebben honger, de vrouw blijft bij haar nest. Hij is een jager op zijn best, stilletjes wachtend op het donker. Als de zon verdwijnt achter de horizon, steekt hij zijn koplampen aan. Hij tuurt in de verte,…

Ik hoorde en zag. Zelf kon ik niets dan zwijgen. Iets stuurde mijn schommelend evenwicht. Kwam ik uit 't donker? Kwam ik uit het licht? Was 't zakken van mijn denken? Was het stijgen?…

je leven in een flits voordat de tranen kwamen ik raakte je heel even aan vroeg je met me mee te gaan er was geen schaduw meer het zwarte was verdwenen de drooom die je gegeven had was in je blik verschenen je fluisterde een toekomst van gebroken glas zag scherven van een horizon die zijn oneindigheid verloren was ik hoorde…

ik ontmoette zacht je lach, de deur was al ontsloten ik kon zo naar boven wetend dat je me verwacht in je ogen zag ik voorjaar de sneeuw en vorst voorbij kou hielden we buiten in de zon achter de ruiten voelde de lente zo nabij we kusten keer op keer en juist die rust buitten we uit door luisteren zonder woorden hoorden stilte in…