Alle inzendingen over Hout en Vlier

en vlier en van de lage aarde de melodie ruist in de schelp van weelde en van klanken als zoete druiven aan de ranken klaarde de nevel van ‘t heelal waarvoor we de Landman danken…

de taaie vlieren stervende stakkerds meer dood dan levend buigen zich naar het land om de zoute zeewinden langs de kust te trotseren geharde judasoren verteren het hout van de geplaagde vlieren om bij vrieskou even te verschralen en zich in betere tijden vol te zuigen met vocht alles buigt onder het gewicht van het verraad…

zij na dit ongewoon molest Beschutting aan voor nog te vormen leven Haar stekelige armen doen hun best Houvast te bieden aan het vogelnest Terwijl de vlier in knoestig hout gedreven Alleen haar vruchten heeft om weg te geven…

Als een jonge vlier zo bloei je en zo geur je zo degelijk schier…

Ik doe geen moeite voor je, Laat je gewoon je gang Maar gaan, heel af en toe Perk ik je een beetje in Waarna jij alleen maar Nog verder en nog mooier groeit Kleurrijk blad met wel Tien soorten groen Je zorgt voor leven en voor Koelte als de zomerdag Te warm geworden is, Vult het gat dat anderen Laten vallen, Wondere groei waardoor…

onbewust zoekend naar dat ene onbeschreven geheim tussen mos en verterend hout een microwereld, te vertrouwd tussen vlier en Spaanse aak spinnenrag en vogels vervuld van leedvermaak; een kleine zwarte poel vertroebeld door stinkend rottend blad verscholen in wortelstrengen van een beuk die 't beste heeft gehad de weerspiegeling van duizend…

Ze bloeien nu jong met die speciale geur straks zijn het besjes…

In Breda 's buurt "Heuvel" prijkt een gebouw, toont in zijn zalen schone afbeeldingen van 't winkelpleins gewezen woningen, is vol zachte schemer, wazig, bleek blauw. Hierbinnen daalt stemming als milde dauw neer op gezelschappen en eenlingen. In de ruimte galmt soms welluidend zingen; stemmen luiden plooibaar: wijd, dan weer nauw.…

Al van ver te zien bedwelmend schier bloeit nu bruidswit jasmijn en wilde vlier…

de trein is kwetsbaar wat u zegt maar zeg eens zelf wie is dat niet ik ken een grote kerel Piet die is twee meter negen maar als ik met hem praten wil dan is hij zó verlegen u bent wat dat betreft een vent en stress-bestendig tot 't end en koeler nog dan vissen niets zeggen meer u bent vast GOD dat kan gewoon niet missen…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

Maandag- ochtend fris vlier in bloei seringen in het witste wit fluitenkruid dove netel en jasmijn zo edel…

Daar is kortstondig plots dit helblauw wiegelen in de wind en buitensporig de vlier zich nestelend in de oksel van de wilg een geur zo welig zo bemind geen mens die het verzint…

De witte schermen van de vlier ze houden aandacht mild gevangen en doen ontluiken nieuw verlangen naar verder dan maar enkel hier.…

Zo is mijn vrucht-zwaar hart een vreugde-boom, en breed is om zijn kruin de vlieren-geur'ge dag verschenen.…

voor de stelletjes die niet durfden Wat loop ik hier open en bloot op straat met Zijn hoofd gewichtloos in mijn lege handen weeg ik Zijn billen en streel ik de lust van Zijn zwellichaam in mijn lege handen in oude geuren en witte vlier…

wielen ratelden; hard snerpten zwepen in de stenen hand van de menners die neermaaiden de papaver en de gentiaan De dichter is maar blinde vlier, hij zwijgt en zinkt in de wind die aan hem wringt --------------------------------------------------- uit: 'In de kalkbranderij van het absolute', 1990.…

De herfst viert feest in al z'n kleurenstalen Met bramen, vogelkers en een klimop De lijsterbes, de vlier, het kan niet op Met belladonna, lelietjes van dalen En brede lindekronen groen en geel Een fleurenfestival, maar nooit te veel.…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

zij sprokkelt woorden om een boom op te zetten maar het snijdt geen hout…

werden zij herboren zij zongen hun lied uit liefde uit verdriet er ging zoveel mis en toch nooit vergist in de keuzes die wij maken geesten lachen praten er hangt iets in de lucht het is eindeloos blauw dit leven waar ik van hou muziek op de planken gevangen in dromen en gedachtes in de lessen des leven aarde water vuur lucht houten…

Het hout is hard de klink verroest mijn haar verward in mij kookt het woest De sleutel verdwenen ik kan duwen wat ik wil mijn ogen wenen in mij is het stil Krakende scharnieren en dubbele glazen ik zeg gedag tegen mieren niets kan me meer verbazen Een nieuw geschilderd kozijn walmen verse verfgeur alleen op een groot plein ik sta…

Met ons hout Gaat het vaak fout. In het productiebos Gaan de kettingzagen los Op zoek naar goud. Als je maar van hout houd.…

lang, te lang, Emoties die zich Niet meer lieten Kennen - Afgevlakt gevoel In een mens die zichzelf Verliest aan een wereld Verloren in schuld Asgrauwe hemel overdag Ondoordringbare nacht Een lange tunnel Zonder vluchtstrook Onbewust biddend Dat er aan het eind Van de tunnel weer Licht mag zijn En dan met verf En hout…

Wanneer Ayaan wat vroeger was begonnen Te zeggen wat zij van Mohammed vindt, Was haar partij verguisd, maar ook bemind En had de VVD misschien gewonnen. Wel wordt zij nu als vogelvrij beschouwd, Ik hoop dat zij daar, net als Cor, van houdt.…

Brandt zoveel mogelijk een kaars als het donker wordt, somber blijft Want een brandende kaars geeft: licht = hoop = warmte = gezelligheid een fijne herfst en winter toegewenst!…

Dit gretige intense Waar zie je dat bij mensen Dit vurig attribuut Geen twijfel, geen reserve Volledig en met verve Vasthoudend, resoluut Je van je taak te kwijten… Voor deze kwaliteiten Is er geen substituut Dat is de kracht van mieren Van stieren …. en van vlieren.…

De raaf in de vlier houdt het langer vol dan ik om elkaars ziel te ervaren zonder te knipperen Wat is het nieuws dat ze bij mij komt halen wat is het dat ze mij brengt?…

Ook wel eens het gevoel alleen nog te leven uit de bast zoals een uitgeholde wilg Met in de molm van zijn vergane binnenkant een al bijna bloeiende vlier. Zo te bestaan bij een sloot in de gedachte van een verbaasde wandelaar en voorbij razende treinen met reizigers die je geduldig in de rij zien staan.…

Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ----------------------- Uit: Tirade 362, 1996.…