Alle inzendingen over Hugo Claus

Hugo Claus.…

hoe tragisch voor een mens als elk woord blijft steken in zijn hoofd en de weg naar buiten niet meer vinden kan hoe de geest in hem geruisloos brozer werd, nu hij nog kon zijn lot in eigen handen hield het verdriet van België thans vrijuit stromen mag (n.a.v. het overlijden van Hugo Claus)…

. ----------------------------------------- Uit: De groeten, de bundel die Hugo Claus schreef in opdracht van Poetry International voor de derde Gedichtendag, 31 januari 2002.…

Ter nagedachtenis van Hugo Claus Tussen het licht en donker wanneer het gerijpte koren zijn gouden schijn laat als lijn tussen twee landen de wereld even niets wordt alsof het even stil staat weg van glorie en stil ongedwongen loslaat van wat er is geweest als afscheid nadert weer een dag voorbij in eindeloze gedachte vergaan…

Wijlen Hugo Claus was erbij en Anna Enquist, een meer liefdevolle doodswake is ondenkbaar, denk ik foutief, want Kristien komt om de zoveel tijd een bosje bloemen brengen, alleen of met haar nieuwe manlief, maar dat stelt niets voor hoor, dat is enkel om de pijn te overlappen.…

." In het kader van de discussie omtrent de Drion-pil en de wederom oplaaiende disccussie omtrent de euthanasie-wetgeving in (recent deze week) Frankrijk en België (overlijden Hugo Claus)…

ik ga ik ga dan als het middag is vraag niet naar de dag, mijn vrienden mijn tijd en morgen zijn reeds van slag door de dwaling in mijn hoofd bijna naar gister gebracht of nog verder in de eeuwige vergetelheid geborgen zo moet hij hebben gedacht in heldere momenten het scheppen is hem door geboorte ingehaald op zoek naar een…

Aards geworteld ontbindt hij hemels duivels Met de schwung van hoekige elegantie herschept de forse dandy bont en strak zijn en onze literaire wereld Wellustig dartelend schilderen zijn schrifturen dat grimmig pretpark tussen hemel en aarde Met beeldende taal smeedt de lettersmid dagelijks lood tot lezersgoud In zijn jeugd reet de oorlog…

Zet de sluisdeuren open naar mijn gemoed het samenspel is begonnen beleven we het firmament zeven maanden lang is de strijd weergegeven overal kwam ik mijzelf tegen soms midden in een gesprek lang was het eigenlijk niet als met blote voeten op een koude vloer ging ik afgedroogd verder heerlijk fris en opgeladem daar eindelijk te zijn…

hoeveel zijn er die HUN gevoelens mens ZIJN driften op-geven voor een onbestaande zekerheid onbestaand PRIJZEN een blinkend goddeloos KLOEK RAS-PAARD goddeloos uitdagend…

Zo zwart is geen huis Dat ik er niet in kan wonen Mijn handen niet langs de muren kan strekken Zo wit is geen morgen Dat ik er niet in ontwaak Als in een bed Zo waak en woon ik in dit huis Dat tussen nacht en morgen staat En wandel op zenuwvelden En tast met mijn 10 vingernagels In elk gelaten lijf dat nadert Terwijl ik kuise woorden…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

Niemand in huis Zelfs ik ben niet thuis Haar kunstbontjas op de stoel Zij zit er niet in Ik hoest beleefd De kamer blijft doofstom Er is iets geweest, maar hoe? Ik leg de lakens toe Ik doe het licht aan Ik ben er nog niet Wel haar geur Maar dat geloof ik zelf niet ---------------------------------------------- Uit: Gedichten…

De horizon is de taal, de taal die ik word geacht te delen met het verminkte kind, met de jongeling die soldaat geworden is en zo fier op zijn laarzen, met de grijsaard met zijn gescheurde darmen in zijn armen. Het regent fosfor en sirenes De stemmen van mijn land meestal in de televisie. Moordzuchtige families. Misdadig gezang. En…

(naar 'De intrige' van James Ensor) Het mombakkes, vaderlands goed, staat ons goed. Op Vastenavond zijn wij gevlekte honden. Wij verven ons kind een monstersnoet; zoals wij zal het leren zijn zonden te vermommen. En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen…

Mijn vrouw, mijn heidens altaar, Dat ik met vingers van licht bespeel en streel, Mijn jonge bos dat ik doorwinter, Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken, Ik schrijf je adem en je lichaam neer Op gelijnd muziekpapier. En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen En maak je weer voor wereldreizen klaar En voor een oponthoud in een…

Vrij is de zanger niet Maar vlug en schamper en toppen scherend als een baard. Vrij is hij niet want zijn doorboord geklater En zijn sprekend wormhout hangen in zijn mond, huig en zijn tong. Losgelaten in zijn huid, dit huis, Groet de zanger koekoek noch vinkenvanger Noch de schuwe spieders in het laagland. De zanger is zijn lied.…

'In het midden van mijn leven,' zei de koning, 'ga ik te paard naar de hel.' Sire, mij is dit niet gegeven. Ik hoor ze allang, die nachtelijke bel, ik proefde vele soorten honing, ik heb te snel in teveel vel gebeten en onderweg ben ik de hel vergeten. ---------------------------------- uit : 'Ik schrijf je neer', 2002.…

Later, mijn jongetje, word je een man, Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom. Men zal je stempelen als bagage. Men zal je kwetsen om je wens en je droom. En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen het hoe en waarom van de vrouw die kantelt in je lakens die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel. En nog later…

De bommenwerpers dalen. Hoor ze grommen. Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: '…

Behoud de begeerte. Vergeet waarvoor je in de kou wou staan en sterven toen je dacht dat de wereld een lente was of een vrouw. Verwacht dag en nacht maar vergeet de vrees die je was. Betaal geen rente voor je gedrag. Morgen versnelt. Gisteren zwelt liefde doodt, gaat niet dood. Behoud geen resten. Stap over haar schreef. Zij blijft…

Te veel gevechten heb ik gezien, te veel gejank van vrijers gehoord, ik ben altijd te ver gereisd. Een kijkdoos heeft mijn oog vervangen, Een bromtol mijn oor. Te veel modder, te veel krengen er in. Te veel vreugde. Ik verberg mij nu tussen de minnaars, die bedelaars. --------------------------------------- uit: Gedichten 1948-1993…

als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras, mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven. En lach om wat ik was, onder meer het gesnurk in de bioscoop, de…

De mens dat arme beest hij is er en hij is er geweest Hij rent door alle landen tot hij geen asem heeft En als hij neervalt is hij bang en bidt en blaft en beeft Daarom heeft hij de goden uitgevonden daarom heeft hij torens opgericht waar de goden mogen wonen in een eeuwig licht De mens dat arme beest dat vraagt en vrijt en vreest in…

Ik draag van alles, brood, kaas een bom of een verminkte kat. Dragen is mijn redding. Ook van binnen draag ik, vragen, tranen, gedaas en een karrenvracht solaas. Als ik niet draag is er een gemis dat niet te dragen is. Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit…

Ik wil dood Zoals vijfenveertig procent van de Belgen Ik heb niemand 'Omdat je nooit in liefde hebt geïnvesteerd, liefje'. Ik begin Ga verder Sodium thiopenthal Zo, je bent bijna buiten westen Dan pancurorium bromide Je longen begeven Dan Potassium chloride En je hart houdt op Dat kan ik nooit onthouden. --------------------…

De aarde danst op haar wolken met het geroezemoes van de middenstand Ultragolven bereiken mij niet meer ook niet die van het erbarmen. Kan een gedicht denken? In welke zin? De aarde is er voor het koesteren van klei, voor het boetseren van gedachten Kijk in mijn ogen! Blijf niet wachten en verachten! Door louter makelij Kan de dichter…

Hij zei dat zij zei dat hij zei - En toen, en toen, en toen? Het was in de tijd dat de padden dansten. Het was in het Jaar Zoveel. Met meer voeten in de aarde dan je dromen kan verenigt de verteller nonnen en stieren, hermelijn en geweren, karren en kentauren, en wekt bliksem in de melk. En zet een weerhaak in het vel van wie alleen vermoeden…

Een slakkenspoor. Meer is er niet om te vertellen dan dat ik langs gekomen ben, een woensdag. Je hoeft jezelf niet te vergeten, men vergeet voor jou. En toch: zo donker als het in mijn varens was, zo wit als ik ooit de zee heb gezien, zo laf als ik stierf en zo vaak kan er niet een geweest zijn. Zag je mij dan niet? Wie hoest? Het is mijn…

Ik wil dood Zoals vijfenveertig procent van de Belgen Ik heb niemand 'Omdat je nooit in liefde hebt geïnvesteerd, liefje' Ik begin Ga verder Sodium thiopenthal Zo, je bent bijna buiten westen Dan pancuronium bromide Je longen begeven Dan potassium chloride En je hart houdt op Dat kan ik nooit onthouden ---------------------…