Alle inzendingen over Huid zonnestralen

Een zonnestraal lacht, na de koude winternacht, op mijn bleke huid.…

Ziet gij hem op de mesthoop staan De fiere haan? Zijn staart, - hij schittert als een vlam; En rood als bloed, - zo is zijn kam. De lange sporen Zijn scherper dan een doren; Zijne ogen branden in de kop, Hij zet een krop, Als wou hij zeggen: "Pas hier op, Of: klop!"…

Voordat de eerste zonnestralen mijn huid raken heb jij door een zoen mijn ogen laten ontwaken. Met die opgewekte tederheid dat ik de kou vergeet daar ik jouw gekleurde iris zie door mijn oogspleet. Mijn hart smelt door de temperatuur in mijn lichaam totdat ik weer de eerste zonnestraal voel door het raam.…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

Zon brandend op mijn huid, Jou in mijn zicht, Je staat precies in de zonnestraal.. Zo verlegen en met trots kijk ik naar jou, Mijn vleugels komen langzaam tevoorschijn, Ik vlieg zwevend naar je toe.. De zonnestraal van mij, De zonnestraal van jou, Het maakt ons een geheel..…

Dromend loop hij door de regen Druppels vallen op zijn hoofd Maar in zijn hoofd zijn het zonnestralen Die over zijn huid glijden richting aarde Als hij droomt van haar Is de grootste storm maar een bui Kletsnat loopt hij door met een grote lach op zijn gezicht Want zodadelijk is hij bij haar…

zonnestralen die mij doen verwarmen alles laten groeien mensen dieren planten zonnestralen weerkaatsen de regen In een pallet van kleuren en vormen de regenboog in mooi gezicht een prachtig gegeven zonnestralen maar niet voor jou Ze hielden je binnen xp verbrandde jouw huid wij moesten toezien hoe je werd verteerd...…

Een zonnestraal, het begin van een glimp licht. Een heldere gloed, straalt over het land, over de zee. Een afbuigend licht, weerkaatst op het water. Terug naar de hemel, waar de zonnestraal begon.…

Als regendruppels de zonnestralen kussen, krommen de kleuren.…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

Eerste blaadjes, van een bedeesde krokus komen piepen, in de schuchtere zonnestralen. Een paas lelie doet haar best, om ook haar plekje te veroveren, maar het gaat moeizaam, ze is nog te langzaam. Het onkruid zoekt schaamteloos, zijn weg, als ongedierte.…

Het meer is koel En bijna dichtgevroren Een krakend oppervlak Rijp op een tak Een veer verloren Het bos is stil De hemel kil Een ree kijkt schuchter om Een kraai krast opgetogen Vanuit een boom die krom gebogen In de verte tuurt Vanuit de hemel stuur Ik zonnestralen Die koude op de aarde Doet vertalen In knoppen aan de bomen…

Het meer is koel En bijna dichtgevroren Een krakend oppervlak Rijp op een tak Een veer verloren Het bos is stil De hemel kil Een ree kijkt schuchter om Een kraai krast opgetogen Vanuit een boom die krom gebogen In de verte tuurt Vanuit de hemel stuur Ik zonnestralen Die koude op de aarde doet vertalen In knoppen aan de bomen Die…

als regendruppels de zonnestralen kussen krommen de kleuren…

Even een straaltje zon doorheen de grijze wolken en ze vertolken hoe mooi de herfst ook nog kan zijn; even een praatje heel gewoon met buren of met vrienden en je weet het weer: de mensen zijn vol goede wil en alles valt even stil.…

Zonnestralen verlichten het bos gefascineerd laat ik mijn gedachten gaan het is een mooi gezicht zoals de bladeren door de zon worden verlicht Takken het lijken wel twee handen gestrengeld zitten ze door elkaar heen het is een wonderlijk fenomeen de dennenappels liggen verspreid het ruikt heerlijk die geur wil je niet kwijt.…

Ik zie je figuur Omringd door zonnestralen Daar zo lichtjes op de muur Op het moment dat ik ga dwalen. Zie ik je schim In schaduwen verschenen, Zoekend kijk ik in het rond Voor dat je bent verdwenen.…

ik laat je voor gaan ook al kwam je van links zo verkeerd is dat niet jij zit in je voiture achter een stuur en lacht zonnestralen want ik liet je voor gaan…

nog sprankelt licht over zee een rimpeling danst met nevel de wind al koel omhelst het water een trage golf spoelt over strand waar een eenzame voetstap verloren gaat meeuwen schreeuwen hartverscheurend, klapwieken breed over het water, waar de glinstering verstilt een laatste zonnestraal wordt schaduw de maan trekt een baan…

Bij wat klopt kan niet worden vermeden dat zonnestralen samenvoegen een eens apart. De zonnekracht doet overleven. De zon overwint altijd. Zonder zon is er geen leven. Een geven zonder gevoel van spijt.…

druilend langs de wangen van je ziel maak ik je huid vochtig van verdriet getemperd door een zonnestraal fluister je te weten dat ik er ben mist vangt zwijgend mijn onzekerheid en verzoekt genezing van de pijn maar jij die lief hebt voelt mij niet toch luistert je hart naar rode tranen…

het fijne spinrag gaf niet makkelijk af voelde het op huid en handen in zacht raken pas door de eerste zonnestralen lichtten zij op als zilverdraden die door ochtendwind liefjes verwaaiden heb ze rustig verwijderd als net opgevoed mens ik was niet de prooi die een spin zich echt wenst…

Gele zonnestralen Beroeren je naakte huid De lucht zindert Van de hitte Liggend naast jou Zijn gedachten grenzeloos Zo mooi ben jij.... Een rijpe, tropische vrucht Mijn lief: Ik zal je plukken Ik zal je ruiken Ik zal je proeven Ik zal je smaken In duizend Honingzoete dromen Zal ik De jouwe zijn…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

Zonnestralen dansen, over je zachte huid, regendruppels vloeien, zonder enig geluid. Je ogen kijken naar omhoog, zonder af te dwalen, verwarmen mijn verloren hart, weten het aan te halen. Intens voel ik de liefde, het kloppen van onze harten, dit wil ik blijven vasthouden, maar de tijd, die speelt ons parten.…

ik zag je haar in blonde duinen je ogen golfden zee in donkergroen licht vlocht blauw in zonnestralen bruinde huid uit wit van toen we ontsluierden geloken blikken huiverden van liefde in elkaar we kusten rood tot roze vochtig werd en aten nacht tot aan de morgenster…

in de verte zag ik je al komen op lange benen die altijd dansten in mijn stoutste dromen je liep langs zonnestralen deelde gratis warmte ademde frisse schaduw van de zonlicht contrasten in regenboogkleur de laatste stappen kwamen niet vooruit alsof wij blokkeerden we waren bijna huid op huid en nog verdwaalde verklaarde liefde…

In het teken van tijd waar kwetsbaarheid dierbaarheid in haar licht vangt liggen wij in stilte met elkaar verbonden Ons zwijgen legt schaduwen langs ongezegde woorden Onze diepste gedachten liggen als gevouwen handen op ons lichaam te rusten Na dit afscheid lijkt alles voorbij…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…

Als je soms naar buiten kijkt De vogels die fluiten en het zonnetje, dat schijnt De zonnestraal die je huid bereikt Maar als uiteindelijk alles dan toch verdwijnt Waar leven we als mensheid?…