Alle inzendingen over Huis van de Geleerde

Om die ene overgebleven vraag maar beantwoord te krijgen moest ik weg - de berg op En ik fietste uit verlangen en met honger in mijn benen naar het Huis van de Geleerden kromgebogen op mijn tenen en ik hijgde uit nieuwsgierigheid ik hijgde uit onwetendheid en fietste alsmaar harder iets van toekomst tegemoet Treed naar binnen zo U wilt…

Niet eerst de een en dan de ander, maar samen en gelijk op, dat was me zo geleerd want we zijn gelijk, ook dat was me geleerd.…

Ik ben nu ouder, Het is al een tijd stil in huis. Maar heb wel geleerd elke dag de slingers op te hangen. Laat het ouder worden je niet vangen. ik blijf heerlijk bezig.…

Mensen zijn sterfelijk Óók Stephen Hawking dus Ondanks zijn ziekte Een man van gewicht Dankzij zijn grondige Kosmologiekennis Schijnt over nachtzwarte Gaten nu licht…

Geleerd van het ijs dat hardheid breekt en je wint er enkel de angst mee dat smelten te veel wit van de oogbol omhoog starend verlossing doet smeken…

Wat wilde ik leren, wat heb ik geleerd: er is geen gerechtigheid, alleen slechtigheid. Het ijs scheurt, blijf rennen. "Ren, ren over het water om niet te zinken, kijk niet om en niet omlaag... "…

nu het huis steeds leger wordt neemt stapel dozen toe vandaag komt de verhuizer voor het aantal kuub het kunstje van verkopen op Marktplaats wordt geleerd stoelen, banken en nog meer moet aan de man gebracht ruimte voor vernieuwing is vandaag ons doel…

zij hebben geleerd in liefde en vertrouwen een huis te bouwen nog spelen ze hun bloementuin als hemels paradijs maak ik ze wijs dat de wereld niet is wat zij lijkt zou ze graag behoeden voor knauwen in vertrouwen de barsten in het goede toch laat ik ze gaan zij zijn in staat om eindelijk op eigen benen te staan…

De postduif, op zijn lange weg naar huis, het renpaard en de snelle hazewindhond, als zo’n geleerde nou iets voor hún sprint vond, maar nee hoor, liever namen die een muis. Dat wordt een plaag, ik zie de bui al hangen. Geen kat die ooit zo’n turbomuis kan vangen.…

Vluchtelingen worden door met name particuliere christenen als ´Jezus´ ontvangen gastvrij in huis met haard eindelijk iets geleerd van "de stal"! Tweede Kamerlid Joël Voordewind doet zijn naam eer aan en zijn pragmatisch christen zijn dwingt respect af ik verheug me op kerst en voor de tussentijd op ´veilige´ geesten!…

maar na amper één week van samenwonen daar staat zij al, de koperen echtgenote van onze geleerde, te oxyderen op een sokkel te midden het grasperk vóór zijn huis en telkens hij daar nu voorbij komt kan de gefnuikte vorser het niet laten haar toe te voegen: jij, jij begreep ook niet veel ----------------------------------- uit…

Voor Jeannet Zo hebben we Het toch geleerd, Nietwaar?…

Elke generatie heeft z'n kinderen jong geleerd is oud gedaan 'k zou toch best nog eens als toen met mijn ouders aan hun hand meegaan.…

Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen benen kon staan.…

Geleerd om mezelf te zijn. Een zeldzame vlinder met vele kleuren. Een diertje met een warm hart. Zo eindeloos vrij en intens gelukkig maar toch ook heel apart…

Ineen gekropen kapot en vernietigd Alleen achtergelaten gebroken, bedroefd Mijn hart gescheurd in twee helften Vernietigd verrot en kapot Bedrogen en belogen Zo verkloot en bijna gedood Oh hoe kom ik hier te boven zo alleen Eruit gekropen en verdrietig Doorgaan, gelijmd, verholpen Genietend, gelach en geheeld Weer opgekalefaterd, geleerd…

ik heb geen vogel meer in de hand ze zijn vertrokken laagvliegend over het land natuurlijk heb ik ze geleerd zich weg te scheren pas na een puberaal proberen begonnen zij dat te leren toch zie ik ze graag cirkelen boven het oude nest maar het te vaak landen geeft soms wat stress uitgevlogen naar eigen huis en haard…

huis en haard…

Het fietsen van school naar huis had zoveel aan zweet gekost dat het te laat werd om te eten kwam niet door wat je die dag had geleerd, omdat je niet luisterde vlogen de vogels naar het niets door de duistere zwerfnacht liet jij je lijf verder zweten alle aandacht was verstomd in stille angstkreet, en lijfsbehoud weer diep verborgen, het…

Ik denk dat ik van nu af aan ook zondags naar Uw Huis wil gaan er is vandaag zomaar in mij een Hemels Licht ontstaan en wat ook heel bijzonder is, ik heb zowaar gebeden!…

Creationisten springen in de bres. Ze willen dat de mensen gaan geloven, dat zonder evolutie God daar boven de wereld schiep en klaar was op dag zes. Bewijzen doen ze niks, ja toch, één ding: dat er iets schort aan hùn ontwikkeling.…

maar zelf de tijdlijn onderbroken hun dood geregisseerd dat is nou juist wat het leven ons niet heeft geleerd…

ze raken nooit uitgeteld stilte wil een hoofdrol in een huis dat blijft verhalen een draaiboek dat niet liegt ik heb het leven nu geleerd ik zal het water blijven dragen tot de avond binnenkruipt morgen zullen er branden zijn ik wil het wintergras zien groeien ik zal ontsnappen aan de tijd het moet me lukken om de snaren van een harp te tellen…

Want elke voetstap zal je brengen ook weer terug naar huis omdat je hier geboren bent, want hier ben je thuis! Elke voetstap die je zet,heb ik je geleerd, die ik nu zie zijn nu van jou en voel me zeer vereerd!…

Er is altijd wel zo'n geleerde. Ze komen zomaar in de krant, hoog opgeleid in hoed en rand; er is altijd wel zo'n geleerde. En feiten? Hij komt met verkeerde en presenteert ze arrogant. Ze komen zomaar in de krant. Er is altijd wel zo'n geleerde.…

Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint. En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt, sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…