Alle inzendingen over Hulp is dichtbij

Al wat ouder, wat meer mankerend, niet alles meer, "zelf kunnen doen, helaas" zijn daar de toestekende handen, telkens weer bieden soelaas. Een bureau moet worden "afgebroken" om plaats te maken iets wat wij niet meer kunnen helaas, kleinkind en schoonzoon bieden uitkomst, staan klaar om te helpen, zonder relaas. Een bakkie koffie,…

Die jongens van school zijn al weg Je kunt je niet bewegen, niet schreeuwen om hulp... als er mensen staan durven ze dichtbij te komen, te helpen? teveel vragen... je raakt bewusteloos…

Zoeken naar het volmaakte het hemelse op aarde onvindbaar blijkt terwijl het onvolmaakte met geheimen vragend aan je voeten ligt…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Soms heb ik nodig een beetje hulp Soms kan ik echt wel huilen Soms kruip ik helemaal in mijn schulp Maar zou toch met niemand willen ruilen Vaak ben ik dankbaar en heel erg blij Vaak staan er mensen aan mijn zij Vaak geniet ik van het leven, want al het moois is zo dichtbij…

Pas wanneer je hulp aanvaard merk je, dat je er niet alleen voor staat! Dus kom op!…

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

En dan komt je gezicht opeens Heel dichtbij. Bij mij. En doe ik mijn ogen dicht……

Als je naast me loopt vind ik dat heel fijn zo samen wandelen zonder eenzaam te zijn als het kouder wordt pak ik je onzichtbare arm dat voelt zo goed wordt van binnen warm als ik zacht om je huil is dat niet van de pijn gewoon vreugdetranen omdat ik zo dicht… zo dicht bij je mag zijn.…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

Ik leerde jou kennen Dat was fijn Waarschuwde al Kom niet te dichtbij! Gebeurde toch Gevoel weg Ik weet niet meer Wat wil ik nou? Paniek! Zo een verdriet Gevoel is weg En ik weet het niet Voel niets! Ik weet het niet Ik raak je kwijt En dat is wat me spijt…

Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in onze voorspoed Want dan o, Heer, vergeten wij U vaak Dat is niet goed en is een slechte zaak God, behoedt ons voor alle overmoed.…

Zo dichtbij als jij is er niemand, zo dichtbij bij dit dat er kwam mettertijd, onverwacht kwam ik daar weer voorbij, en daar was jij. Zo dichtbij kun je bijna niet komen, zo dichtbij als hier als bij jou en bij mij.…

laat mij nog even heel dichtbij de wolken verkleuren de bomen zwijgen stil het enige wat ik wil even heel dichtbij genaderd op afstand op de rand van overgave laat ik je gaan er is zoveel meer dan toen ik nog niet wist van je bestaan…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek, en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein, zo echt en het gebeurt verwonderlijk dichtbij…

Het zijn de bladeren in de wind en de geur van bloemen Het is het eerste ochtendlicht en een zachte regen in het gras Het zijn de wolken, een langzame schaduw en het tikken van leeg horloge Het is de glimlach als ‘s avond weer de zon gaat dalen…

Een korrel los zand in mijn hand helemaal vrij om te vallen maar de korrel ben jij die blijft liggen altijd dichtbij…

Wanneer krijg ik eindelijk die kracht zonder jou verder te kunnen leven jouw warmte te kunnen missen die jij me toch alleen kon geven? Wanneer zal ik jou kunnen zeggen kom, geef me weer die kracht maar dat valt niet uit te leggen jij had me helemaal in je macht. Wanneer kom ik van je los, ben ik vrij al had ik je nog zo graag bij me gehad…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw die jurken maakte van kapotte broeken en soep van groente die was weggesmeten die lappen breide van verdwaalde draden en overvloed van bodems los kon schrapen, die planten overreedde tot gedijen en koeken vulde met een hart van spijs en als het nacht was liep ze weer naar huis en kroop in bed…

Eenmaal moet het toch gezegd, ik ben aangewezen op hulp van anderen, nou is dat niet verkeerd of slecht want de mens wordt ouder en kan veranderen. Eenmaal moet ik toch vertellen, dat ik het qua hulp niet altijd goed heb weten te stellen, meerdere malen ging het wel zo mis, dat ik dacht, is dit nou wat het is?…

Mijn hulp is van de Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft Hij die waakt over alles wat leeft Zijn goedheid keert steeds weer. Mijn hulp is van de Heer alleen Zonder Hem kan ik niet leven Hij wil mij zijn hulp geven En is altijd dicht om mij heen.…

Mijn hulp is van God de Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog onderhoudt alles wat leeft. Mijn hulp is van God de Heer Want Hij wil mij beschermen En blijft zich over mij ontfermen. Mijn hulp is van God de Heer Hij blijft bij mij en maakt alles goed Hij is het die mij steeds behoedt.…

Ik zou niet weten wat ik schrijven moet Als jij mijn muze mij niet assisteerde Hoelang heb ik niet op dit vers gebroed Waardoor bijna heel mijn brein verteerde Jij bracht mij woord voor woord de regels aan Ze vormden voor mijn oog jouw gestalte De ware glans van zon, sterren en maan De vertolking van ‘t hoogste gehalte Ach, dat mijn vers…

De Heer is mijn hulp en sterkte Van Hem mag ik hulp verwachten Hij zal en wil mijn leed verzachten De Heer, die mijn heil bewerkte.…

Bied hulp weiger heil.…

ik zie je tranen de worsteling met leven dat zo zwaar kan zijn de weg, die moet je zelf gaan hem duiden kan ik niet want elk pad is uniek luisteren kan ik wel vertellen hoe het was toen ik in duister liep vroeg of laat valt iedereen meestal komt er hulp als je vraag oprecht is…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Een blinkend harnas verhindert niet het gebaar dat eeuwen trotseert.…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…