Alle inzendingen over IJdelheid Dorian gray Poëzie Gerardo Insua Teijeiro

Ik ben in termijnen van ijdelheid - het met verf doordrenkte vod, een aan staren verknocht lijk in morse belerende zonnen. Ik ben in verhaal het aanzetstaal dat de penselen streelt - in tekening het marginale, clichématige deel.…

Zij laat grondstoffen borrelen, als haar hand krachtig beetpakt geraamtes van esdoornwortels - zij vraagt u met haar te dansen. Een foxtrot in korrelig dons, een in maat verstuikte wals in donkerpaarse ruiten geschorst. Ik hoor spartelen - de klanken van ochtenden, die torentoppen ontvangen, ontvlammen, laten omvallen - en de brokstukken…

Men heeft de kelen reeds gesmeerd met inkt van verwilderde pennen. In schreeuw beleefd het weeskind weer de kilte belerend in kwesties. Men spant de mondhoeken strak - en sart, de rillende wervelkolommen. En Herman Gorter's boekenkast slacht de stilte met ezelsoren.…

Alsof het iemand tot wankelen heeft gebracht dat ik mijn vierentwintig karaats hart met panzer had behangen - mijn hoon gekroond door wazig staren tartend, sarrend, gevat. Als amulet om nekwervels raspend schuurde ik de luwte stram - in een door storm afgetopte kadans, reikhalzend, smachtend. Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste…

Applaus! Applaus! Ontkurk de champagne! De vlag kan uit, het is veruit het allermooiste dagje. De zon breekt door, en de skyline is prachtig. Superlatieven zonder interpunctie. Want slechts twee weken na mijn liposuctie, en mijn upgrade naar 5G, heb ik voor het eerst binnen: een match op Tinder! Hieperdepiep hoera! Ballonnen, vlaggen…

Jij nam nooit afscheid van het verleden je hebt je omringd met alles van toen in de hoop dat je het eens over mag doen je werd in je hoofd nooit ouder dan achttien dat was wel het maximum je keerde je spiegel en sindsdien heb je je gezicht nooit meer gezien je bent als Dorian Gray alleen schilder jij je zelfportret en zelfs de fijne lijntjes…

Dorian, baron van westerflyr toog met zijn makkermaat arnoldus rufus naar het mariekenwoud van heumens oord contrei der wilde slingerende wingerds Ongestoord ligt valkuil in een valkuil Een oehoe vliegt plots uit zijn middagslaap in zonderlinge solovluchtformatie zoekt hij in allerijl heil in het amber der deemsterende schaduw van haar…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

IJdel zijn veel, ijdel zijn weinig woorden. IJdel is 't Lied, dat ik gelukkig zing. Voor een ogenblik, dat mij fel bekoorde, Martelt eeuwig herinnering.…

nachten helpt mij geen poëzie leg ik de hand aan mezelf om enkel nog de kleine dood met jou te sterven.…

Mijn gestreelde ijdelheid, is trefzeker, zonder spijt mijn veren staan heel mooi rechtop, mijn ijdelheid grenst aan de top-pen van mijn gestreelde kunnen! Mijn ijdelheid is geen adel, mijn strelen is gespeeld, tot mijn gestreelde ijdelheid me toch wel iets verveelt en besluit ‘t verenpak af te gooien!…

Mijn ijdelheid ontsiert de waarheid verscholen achter ogen vol ziel Mijn ijdelheid brengt lach wijl traan inwendig pijnigt Mijn ijdelheid Mijn puin Mijn wanhoop die nooit verdwijnen zal…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Roem is als 'n reuzegolf op de Caribische zee die na haar hoogtepunt definitief weer de diepte inrolt, zij is als een prostitué dat het op vele orgasmes heeft gemunt maar als bejaarde niet meer wordt nagehold. Als oud sekssymbool met veel eigendunk verzuipt zij dan in alcohol, zingt nog de blues…

Natuurlijk ben ik uitzonderlijk en bijzonder Dat ik besta is haast een wonder Een wijzer mens dan ik vind je niet gauw Ik toon mijn verdiensten, als een pauw Al had ik ook dat er goed van af gebracht - omdat ik de dingen zo goed heb doorgedacht - ik ben verre van een booswicht, voor dictator zijn ben ik niet gezwicht Mijn beelden zijn altijd…

Doorwandel bibliotheken, sleur u door kaft en papier. Pillen geleerde literatuur staan u weldra tegen. Filosofieën en prachtpreken houden dagboekbrieven bijeen: persoonlijke hypothesen die de schrijver naam en waan verlenen! Scharrel tussen de voetnoten, vijl uw mening tot leem: leerstellige stroop versuikert een visie... U kunt het niet…

Wie met een revolver schiet wordt soms afgebeeld: een beetje door de knieën zakkend, pang. op een kleurplaat in te sturen. Maar ga intussen jezelf maar na, bekijk jezelf in een winkelruit - als je ervoor staat, kun je ook je duimen achter de broekriem steken en achterover staan, vooral als de ruit een beetje wiebelt door de wind. ----…

Een trotse zwaan glijdt door de gracht. Met een smett'loos witte verenpracht. Plots scheen hij zich te bedenken om wat aandacht aan zichzelf te schenken. Ging met zijn snavel flink te keer. Verloor daarbij een witte veer. Door het geklater, vormden zich kringen om hem heen in 't water. Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder…

De koel denkende Prediker vertelt van vurig, maar zinloos mensenstreven: rusteloos zwoegen in dit korte leven doet wie domweg achter de wind aansnelt. Over dubbende steden, het vrije veld mochten we eens gewillig voortzweven op luchtstromen, die kennis konden geven... Wat werd ons al stijgend en dalend gemeld? Vanuit de wolken oogt 's werelds…

Wij wandlen een poos over de aarde, een ogenblik slechts, een kleine stond; we gaan door de "levensgaarde" en blijven een korte tijd "gezond", we slapen, we praten en eten, och, alles slechts een kleine wijl; 't is gauw weer verdwenen, vergeten... Is 't leven geen snellende pijl? Ei, straks was het klein knaapje jarig : 't was de…

IJdelheid van de mens Soms zo ziek, doordrongen Toont ons de dood maar ook onszelf Doch, dit toont niet wie we zijn Enkel wat men doet geeft betekenis aan het 'zijn'…

Wat is de enige lichaamsbeweging van ouder mannen beoefenen op het strand? Steeds hun buik intrekken voor mooie dame in bikini.…

Ze hebben de tijd gekaapt en zogenaamd nuttig volgebouwd met hoge torens vol ongein en met zinloos tijdverdrijf, zoals herrie schoppen met bladblazers. Zij sluit de azuurblauwe ogen en het zwarte rondje tussen haar roodgestifte lippen belooft het onbreekbare koord van de liefde. Een Armeens gezin zoekt toevlucht in een kerk en zolang…

In your midnight blue one could wander boundless to be lost among your stars until the morning dew when upon awakening to bathe in the warmth of your golden sun yellow embraced by the radiating elusive passion in your red how overwhelming your universe where I find myself drowning when layers of grays are shed.…

waanzin in jouw ogen, in een verhit hoofd is het onontkoombaar de poëzie van verzet…

Het volgende komt aan, zo is je bestaan en ook dàt gaat voorbij en alles blijkt ijdelheid. Naar Prediker: alles is ijdelheid...…

Hoe soeverein heeft hij weer plank gezeild en wind gesurft, bedwinger van de golven Gebronsd ten tweede male goud gedolven De stroom getemd, kwikzilv’rig voortgeijld Zo frank en vrij, zo fruitig fris, zo anders dan al die sukkelende tegenstanders…

(Een hoop ijdelheid) Virtuoos doch afgeleid toont zijn kunsten achteloos Onderdaan der ijdelheid Roem en rijkdom- gekkigheid Om den brode nodeloos Lust als broze paria Publica hysteria Aanbidden van gebrekkigheid…