inloggen

Alle inzendingen over Ida Gerhardt

59 resultaten.

Sorteren op:

Het Carillon

snelsonnet
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 332
Aan Ida Gerhardt ben ik dat verplicht, ‘HET CARILLON’ is een volmaakt gedicht.…

ZUM TODE

gedicht
3.0 met 40 stemmen aantal keer bekeken 10.539
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit 'Het levend monogram' (1955) van Ida Gerhardt (1905-1997)…

In memoriam Menno Wigman (1966-2018)

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 350
Gerhardt Poëzieprijs gaat krijgen voor ‘Slordig met geluk’.…

Lied

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 240
De katholieke kerk wil dat liederen van onder anderen Huub Oosterhuis en Ida Gerhardt niet meer in de kerk worden gezongen. Censor Mennen van het bisdom Den Bosch vindt dat de liederen te vaag zijn en te weinig over God gaan.…
trawant17 maart 2010Lees meer…

Lieve zanger

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 236
Als gewezen benedictijnse monnik deed ik nog alsof en zong ik quasi-plechtig de psalmen van koning David in de woordstijl van de lesbische Ida Gerhardt. Nogal gek dat die dichteres die eer kreeg, terwijl de opperhoofden van de roomse kerk niets van homofilie moeten hebben. Schijnheilige etters zonder benul van integere humaniteit.…

Bisschopswijn

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 154
Hij was dé specialist van de Ida Gerhardt kennis, terwijl ik een lullig gedicht over dommelen op hem afvuurde. Wam de Moor vond het intrigerend. Daar was zijne hoogheid mee bevriend. Niet met mij. Opdringerig pruldichtertje. Het venijn van die literaire priester spoot eruit en hij haalde alles uit de la om mij als kuttekop te vloeren.…

zwaluw

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 50
aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…
J.Bakx16 maart 2023Lees meer…

Over een nieuw begin

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 96
Het landschap nam hem op het stond nu in hem geschreven in die ongemeten wijde dag het eenzaam zwerven van zijn gemoed. Verlangen sloeg neer in weke aarde toen hij ging langs het smalle pad een vlucht van wilde ganzen zocht verre overzijden. Ruimte zon en wind in korte vlagen schreven een nieuw begin in hem.…
J.Bakx11 maart 2023Lees meer…

ongemeten wijd

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 80
toen het weer licht en morgen was zweefde een liedje voor mij uit ik wist het zeker: vroeg of laat vind ik het woord levend als water dat mij bevrijdt de ochtend was ongemeten wijd…
J.Bakx14 juli 2022Lees meer…

diep in ons verborgen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 151
dit was het huis waar wij woonden het veld waar we lagen in zomergeurend gras hier was ons tintelende samen in het milde stille licht waar we in de verte van onze ogen argeloze dromen droomden hier was de geurende aarde de zoete lucht van oude lindebomen in de donkerte van de nacht hier was het zilveren stromen van de beek de spiegeling…

Slechts aandachtigheid

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 105
Wat is dichten Meer dan indringend In woorden vatten Al wat ons omgeeft En wat met de tijd In onze gedachten leeft Is dichten meer Dan alleen aandachtigheid?…

Tot de slaap

gedicht
2.0 met 113 stemmen aantal keer bekeken 31.676
Zo kom tot rust. Vertrouw u aan de nacht, te slapen gaat nu alles op de aarde - en geef verloren wat uw hart bezwaarde, langs verre stromen wordt het thuis gebracht. Zo kom tot rust - en hoor naar het gestadig ruisen des levens. Al wat is geschapen doorwoont het, aan zijn hartslag moogt gij slapen: Ook in u zelve arbeidt het genadig.…

Een grafschrift

gedicht
2.0 met 122 stemmen aantal keer bekeken 60.102
Geloof van mij, gij die mijn naam hier leest, ik heb de dood van kind af nooit gevreesd. Hij was vertrouwd. – Het ondoorgrondelijk leven is mij de donkere despoot geweest. --------------------------------------- uit 'De adelaarsvarens' (1988)…

De ratten

gedicht
3.0 met 66 stemmen aantal keer bekeken 21.156
's Nachts hoorden wij in 't holle huis de ratten rennen langs de binten. Zij scheurden spaanders van de plinten; in kasten viel de kalk tot gruis... De Rotte gistte van bederf. - Uw fierheid heeft geen kamp gegeven: ge hebt het vaal gespuis verdreven, nog: de boerin op eigen erf. Maar later, 's nachts in het gewelf der kelders hoorden…
Ida Gerhardt10 september 2019Lees meer…

De afwijzing

gedicht
2.0 met 190 stemmen aantal keer bekeken 63.864
Ik schrijf u met de ravenveer, Mijnheer. Mijn eer en uw eer uw hart mijn hart heeft niets gemeen. Ik schrijf u met de ravenveer. Ik schrijf u met het ravenzwart het teken: neen. ----------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten, 1980.…

het carillon

gedicht
4.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 11.645
Ik zag de mensen in de straten, hun armoe en hun grauw gezicht, - toen streek er over de gelaten een luisteren, een vleug van licht. Want boven in de klokkentoren na ’t donker-bronzen urenslaan ving, over heel de stad te horen, de beiaardier te spelen aan. Valerius : - een statig zingen waarin de zware klok bewoog, doorstrooid…
Ida Gerhardt21 februari 2004Lees meer…

DE GESTORVENE

gedicht
3.0 met 317 stemmen aantal keer bekeken 80.014
Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zevenmaal om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal…

Onvervreemdbaar

gedicht
3.0 met 57 stemmen aantal keer bekeken 20.576
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver van de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van kind af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten. --------------------------------- uit: …

Wieg

gedicht
2.0 met 76 stemmen aantal keer bekeken 22.601
Geur van honing en jonge melk, van een nestdiertje dat slaapt. Een ademhalen van dons. En speurbaar aan de neusvleugels de geur van wat gebeurd is: geboorte, geheim. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…

Kerstnacht

gedicht
2.0 met 134 stemmen aantal keer bekeken 54.936
Kerstnacht - het woord is als een lafenis, een koele sneeuw, glanzend onder het zachte stralen der sterren - op de landen is het weerloos stil, een ongerept verwachten. Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken verlangen naar het helder zingen in de nacht en het opgaan van de ster, een…
Ida Gerhardt26 december 2005Lees meer…

De reiskameraad

gedicht
3.0 met 54 stemmen aantal keer bekeken 20.784
Op een onaards uur vertrokken, wars van alles, zonder reisplan, elke overlegging mijdend en mij weidend in mijn vrijheid bij het dansen van de draden, weet ik feestelijk in mijn jaszak het kompas, dat onder Arkel ik als kind eens op een morgen heb gevonden in de wegberm. Dat mijn trots was, dat het nog is, dat ik Boreas gedoopt heb. Waaraan…

Till death us do part

gedicht
3.0 met 66 stemmen aantal keer bekeken 31.211
[Tot de dood ons scheidt] Zolang gij er zijt, het brood voor mij snijdt, de legerstee spreidt, mag God het mij geven, het lichaam, het leven. Hier ben ik. Altijd. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 2005.…

Kerstnacht 1

gedicht
2.0 met 552 stemmen aantal keer bekeken 70.026
Kerstnacht - het woord is als een lafenis, een koele sneeuw, glanzend onder het zachte stralen der sterren - op de landen is het weerloos stil, een ongerept verwachten. Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken verlangen naar het helder zingen in de nacht en het opgaan van de ster, een…
Ida Gerhardt26 december 2018Lees meer…

De hazelaar

gedicht
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 11.997
Onverwacht mij tegen in 't nog winters jaar op de sprong der wegen bloeit de hazelaar. Tegen 't licht gehangen slingertjes van goud; aarzelend, bevangen raak ik aan het hout. Trillend dwaalt van boven 't fijne wolken los; en met bloei bestoven in het naakte bos blijf ik in een beven teruggehouden staan, en ik raak…

De Akelei (Dürer)

gedicht
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 7.872
Toen hij het kleine plantje vond, boog hij aandachtig naar de grond en dan, om wortels en om mos groef hij de fijne aarde los, voorzichtig - dat zijn hand niets schond. Behoedzaam rondom aangevat droeg hij het langs het slingerpad van bos en akker voor zich uit, en schoof het thuis in 't licht der ruit zoals hij het gevonden had. Dan,…

De slachtlammeren

gedicht
3.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 9.166
(voor de kinderen in Noorwegen) De hondsdagen met rosse hitte, van onweer drachtig, en geladen met onbestemde haat en angsten, voorzeggen dat het onderweg is. - En in de nacht tevoren is er dat vragend blaten van de lammeren en het schorre antwoord van de ooien, een voorgevoel van naderend onheil. - En, steeds weer overrompelend, is het…
Ida Gerhardt23 november 2021Lees meer…

Pelgrimstocht

gedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 9.557
Hervonden na tien jaren tijds de plek waar geen sterveling komt. Waar het stil is als in een crypt. Waar zij zijn in blauw-zwarte lei. Twee adelaarsvarens, manshoog, vereeuwigd fossiel in steen. Ik adem, ik heb het bereikt. Er komt mistige kou van de wand waar hun werend domein is, waar zij ongenaakbaar, met zwijgend gezag, mij doen weten…

RADIOBERICHT

gedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 6.767
Te Grave beneden de sluis voorbij de zware deuren mag mij het water sleuren en kantelen met geruis. - Grave beneden de sluis. 'Wij geven de waterstand.' O God, hoe kon het gebeuren - gesloten het venster, de deuren, gebannen uit liefde en huis. - Grave beneden de sluis. 'Wij geven de waterstand.' Grave, dat is groen land en water…

ONDER VREEMDEN

gedicht
3.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 10.919
Het speelt het liefste ver weg op het strand, het kind dat nooit zijn eigen vader ziet, die overzee is in dat andere land. Het woont bij vreemden en het went er niet. Zij fluisteren erover met elkaar. Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar. En altijd denkt het dat hij komen zal: Vandaag niet meer; maar morgen, onverwacht - en droomt van…
Meer laden...