Alle inzendingen over In de luwte van de n

Langzaam komen de nieuwe woorden ze klinken hol in deze tijd steeds sneller beelden razen voorbij langs de chaos van vandaag oude boeken verzamelen stof maar in de luwte van de nacht laat hervonden rust de gepelde woorden leven daar tussen gekrulde ezelsoren bloeit de poëzie…

Neem ik Elim ooit als soulmate op m'n reis mee door het leven als m'n scheepsmaat in de storm langs wilde cataracten hoge rotsen en in luwte van windstilte op de zeeën?…

Dit weekend, in de schaduw van de Tour Heeft Tjallingii in Qing Hai Lake gewonnen Daarmee ontsprong de Fries het onbezonnen En quasi-kundige geouwehoer Goddank gaat niemand met hem op de loop En maakt geen mens hem Neerlands Valse Hoop…

In gedachten verzonken loop ik als een minstreel rusteloos over brakke glibberige keien in de luwte onder verlichting van de pittoreske straatlantaarn zit ik sluimerend te aanschouwen het schouwspel van leven onvoltooid onze planeet een melodieus melodra'ma een grote sappige meloen dorstig drinken we haar wanneer de zon een…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Verdronken in mijn eigen gedachten Achtervolgd door eindeloze angst Tijden tikken maar blijven wachten Op uiting van een verscholen kans Deze gevoelens zullen gaan vervagen Ooit plaats maken voor geborgenheid Tot dan met onuitgesproken vragen Genoodzaakte antwoorden zijn kwijt Toch een lichtstraal in het zwarte Een zicht van zonnigheid…

Zomaar… onverwacht, Iets kleins in mijn buikje zo zacht. Geschrokken… in paniek, Zorgend voor een hoop hectiek. Moeheid… verdriet, Nee, we willen dit niet! Een echo… nu wetend dat het echt zo is, Nog klein, leven… ik beslis. Je wilde bij ons zijn, Een keuze maken voor jou… zoveel pijn! Het leek een seconden, Besloten… je bent weg…

In de luwte van de bomen rookt hij rustig zijn sigaar. Z'n blik gericht op oneindig denkend aan haar. Vele jaren is hij nu alleen, gaat terug naar het plekje waar zij voor het eerst aan hem verscheen. Haar blauwe ogen en heldere lach, daar denkt hij aan terug. Zal nooit de dag vergeten dat hij voor het eerst haar zag.…

Geef mij een feestelijk gedicht hier op dit nieuwetijdsgewricht het hart, de lever en het bloed willen bezieling, frisse moed Kom, vul je nieuwjaarsvers met licht Schets ons een zonnig vergezicht dat is je dichterlijke plicht tover juwelen uit je hoed poëetjelief wees braaf en zoet Geef mij een feest.. Het oude jaar zit in 't gesticht…

Voor beiden: weg uit het publiek bestel Want Boomsma voegt zich bij de commerciëlen Om bij Net5 de mooie man te spelen En Slob gelooft het Kamerwerk nu wel Hij ruilt de politiek voor de historie En kiest voor meer gezin en minder glorie…

Gebroken nachten is echte liefde!…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

trekken wij onze kostuums aan worden onze gezichten beschilderd zetten we alle relikwien klaar tikt de klok de minuten weg wensen we iedereen toi toi toi wachtend op 'n vers publiek zodat wij de eerste stappen op het toneel kunnen zetten om hen een geweldige middag te kunnen bezorgen…

bunker hill in de luwte bloeit nog kamperfoelie…

In de schaduw van ‘n donkere ziel…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

landerige wind kiest maar niet voor af of aan blijft in de luwte…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

maar haveloos van zestien lentes, zwarte roos noemt koos haar, hij is werkeloos hij wordt heel af en toe erg boos verdrinkt z'n geld daar in de soos bij manvolk in de havenloods geen luwte voor een minnekoos met rozevingerige roos in gloed van morgenstond Eoos...…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

En in een verbazende luwte van licht spelen scherpe stralen door ruisende bomen: ik hoor wat geraas, beleef mensendromen en Blacky mijn hond schudt zijn pluisjesgewicht.…

adem de vadem op zee lengte na lengte ellenlang het is er zo dun ziltig maar vrij van elk mengen van de mensenzee en het diepe spoorloos op vingers van zout ik wou dat je daar bodemloos kon vallen in een bedwelmend bedaren en gewichtsloos zweven op de nevel mezelf ontrukken van boven en onder maar ook weer wil ik er niet eeuwig blijven…

Ik vind knielen echt iets hebben jezelf, je bestaan even afleggen je te laten gaan in stil zeggen of zwijgen door dat grote unieke iets of denken aan dat ook niet te bevatten niets Ik vind dat knielen dat doel dient de omhelzing met je diepste gevoelens en dat kan je niet vaak genoeg doen…

Als de donkerte zich op rukt tot aan de ramen en deuren van mijn huis, dan haal ik mijn kracht uit de luwte van het Morgenlicht.…

voor Gerrit Kouwenaar stoelen van woorden bieden plaats aan vermoeiden in de luwte neergestreken krijgt het zitten zijn beslag we schuiven aan met z'n allen aan tafels van vertier hier wordt straks wellicht een drankje gedronken en luchtig geconverseerd over het één en ander morgen wanneer tafels en stoelen zijn verlaten getuigen…

me in ’t ravijn Veel te vroeg werd jij mijn kind op zware zwarte vleugelslagen achter het zonnelicht gedragen in de luwte van de zuidenwind waar jij tot slapen werd gesust door de donkere hemelstromen in ‘n wieg van eeuwige dromen toen de doodsengel je had gekust…

soms haal ik uit en slaak een luide gil overmoed verhult mijn gegronde vrees de vijand houdt zich in de luwte stil ‘n dichter laat zich slechts sporadisch horen te vaak is mijn gedicht vis noch vlees hoor ik eerder bij de omnivoren *lees:ternauwernood…

Dit zegt een wetenschappelijke expert: the Beatles zijn niet revolutionair en ook de Stones, Pink Floyd, U2 en Queen zijn muzikaal nou niet bepaald genieën Als je dat hoort dan denk je: laat maar praten 'k heb medelijden met hun apparaten…