Alle inzendingen over In een graanveld vol

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

een golvend graanveld ruist na in de avondwind voor de rode zon…

Licht tot aan de kim. Dan de hemel nog voorbij en voor eeuwig vrij.…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

moeder verhalen los in een sloot vol kikkervisjes ze liet ze glijden uit haar hart tijdens de zomer van het ravenspel leerden kinderen zwijgen onzichtbaar in een lied van ravenspelende raven.…

ademhalen vuurspuwers van teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

ik schreef mijn lied met het schuim der golven op de wereldzee stormde woorden in de goudgele cirkels van onafzienbare graanvelden goot in staccato het donderend refrein in tomeloze zinnen die waterval zijn ik vertel je dit open toch dicht ik de muziek hier huil mijn intiemste emoties op papier…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

beven hun bestemming wordt beloerd door spokende draken tussen de halmen die vol spanning wachten scheppen felle klaproos en glanzende korenbloem kracht en bemoediging van bevallig sieren zonder tastbaar nut.…

En eens een graanveld op z'n sterkst is, dan heeft nog de wind noch de regen invloed op die gouden glooiing. Ja, zo zijn we, zo worden we!…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

Genietend van het leven Zoals een vlinder vliegt Het landschap heeft haar bloemen gekregen En zij die er fladderend wiegt Deinend langs de graanvelden De wind bloemkronen wiegt Waar korenbloemen zich al opstelden En zij voor je uit vliegt Lieflijk voelt het landschap Als veldkrekels jouw timbre bepalen Genieten bij iedere voetstap En…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen op de wind. Ik droom ervan om vrij te zijn. Geen verdriet, geen pijn. Geen woede en geen haat. Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed…

een poster gevonden in de trein 'kraaien boven het graanveld' van een zekere Vincent wat zou u doen in dit geval meenemen of inleveren bij de perrondienstleider als ik u mag raden wees ondeugend en neem hem mee naar huis zo'n poster ook al is het de zoveelste kopie van een kopie is bij u beter af dan opgeborgen in het depot…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig Als een dombo kan ik grommen brommen brullen ben zo kwaad Wil verstieren en verpesten ben zo triest ik zit vol…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Sport Mijn kijkspieren zijn links en rechts verrekt Van Max eerst naar de Wimbledonfinale Toen Daphne haar medailles op zien halen En Tom die ons etappewinst verstrekt Daarna nog Portugal tegen de Blauwen Meer sport is voor een mens niet te verstouwen. Geen Sport Ik ben vandaag cold turkey afgekickt Geen Touretappe, tennis of EK…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

De wereld, planeet in het universum vol van liefde en verlangen naar vrede... de wereld: ìs het reden genoeg om te stoppen met haat en oorlog? Is het nog op tijd om elke oorlogsvoering te beëindigen... tussen jou en mij?…

aan de rand van het graanveld ontgroeien we de wereld toon en kleur raken de dunne huid meer dan ooit Schaue hier Herz und Auge weint vor dir Bitterlich de fado verblindt ons met tranen op de dag dat het nauwelijks waaide het intense lila blauw van de pruimen in de boomgaard het stralend geel van een fiere…

Warme lucht waait over Drentse dreven trekt aan weerbarstige kronen van parmantige eeuwenoude eiken en doet geelwitte graanvelden golven Moeraswater schittert blij met het licht van de zon Kreten van futen gekras van waterhoenen het zoeven van zwiepende zwaluwvleugels lossen op in het geruis van zwaaiende populieren Wij waren daar…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Vol van passie Begeleid door de vlammen Onderweg naar haar bron…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…