Alle inzendingen over Individualisme

Eeuwen geleden is Het al dat je uit Ons woordenboek verdween - Samenleving, verouderd begrip Dat alleen nog in verhalen Uit de geschiedenis van Dit koude land opgeld doet, Begrippen die ooit van Waarde waren voor hen Die hier leefden, gingen Hand over hand verloren - En, mochten we je ooit nog tegenkomen, Dan hooguit als verzameling…

Eerst was er de waardevolle zin. En de vreugde daarover. Soms een rake typering, echt, prachtig gezegd - hoe ver je verbaal kon dromen... Maar dan komen de meningen, de interpretaties en de adviezen: 'Waarom superbe toegewijd na jaren pas de sterren bereiken? Niemand wil die moeite zien.' Aldus ontpopt zich de cultfiguur. Altijd al een…

Toen zei Jezus, het orkest in het hart van een bezetene ziende, de trommelaars de paukeniers en fluitisten, het lawaai van het geschetter en getrommel aanhorend en zijn oor verdoofd wetend, met een ongeordende stem: druktescheppers van duivels, vlieg het heelal in uit dit huis en de lucht werd vervuld van alleenstaanden, elk in één ruk eenzaamheid…

minder dan de afstand tot de maan zijn we van elkaar verwijderd ik ben een meteoor raas langs de hemelkloot vol reien en bochten bergen kijken toe hoe vogels hun nestje bouwen in trillende uitgestrekte armen onder blauw baldakijn tranen dakloos in de zon verdampen…

Hij streeft naar individualisme en zeggenschap, al weten velen niet, hoe ze hun streven kunnen waarmaken en hoe dat verder zal gaan. Ik wil alleen zijn…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…

Een trein raast met grote snelheid het landschap voorbij Achter het raam staart een meisje In gedachten verzonken Op de achtergrond klinken stemmen en het gerinkel van mobiele telefoons Het is niet meer wat het was, Het zal nooit meer terugkomen De stad is een machine Onpersoonlijk en dynamisch Men weet één ding zeker: 'We leven…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

Ik lees in jouw zinnen het verscheiden van de duistere mens er is geen gelaat meer kant noch wal vel tegen vel puist en steencyste alle individualisme bloot gelegd in een poel van naakte aanschijn het gaat oeverloos ophemelen van ziektebeelden ingebeeld opgedrongen sociaal rond draaien theatrale empathie van een generatie want…

Ongelijkheid stoppen, met behoud van de drijvende oerkracht van eerzucht; kwaad bestaat omdat men het toelaat het goede -de grootste macht- door individualisme versnipperd is geraakt.…

Moeilijke keuze van beiden krijg je vast spijt In de ene wereld lijk je te moeten streven naar macht terwijl je in de andere moet vechten met kracht Met kracht vechten om wat respect of iets te eten of elke dag vernedering moeten vreten Collectivisme of Individualisme welke zou het moeten zijn?…