Alle inzendingen over Infernale impressies

De gekken zitten in hun kerkgebouw Als stomme mummiën: met stenen ogen Staren ze onwendbaar langs de lage bogen En horen van Geloof en Liefde en Trouw Uit 's herders mond, die kalmpjes staat en nauw Iets hoorbaars voor een oirbaar mens kan pogen Te geven aan de onzaal'gen, die bedrogen Om 's werelds eêlste goed, zien lauw en flauw. Dan…

O' La Descente Infernale, mijn eigen, kleine Goddelijke Komedie, op weg naar de onvermijdelijke negende ring; overwoekerd door zeshonderdzesenzestig voetstappen spiegelbeeld, beklonken bij elke druppel die ik vind, O' La Descente Infernale, het geschal der trompetten, de lofzang die wonderschoon weerklinkt, bejubeld en bezongen, slechts Judassen…

in de verte paarse bergen de zee een glooiende heuvel verraderlijk beeld in avondlicht twee zeilers op het water een koppel aan het strand een schilder achter de keermuur vissersnetten in het schemerlicht nocturnes dromen de nacht…

de zon kleurt de einder rood .in het teken van de roos op een maagdelijk witte merrie rijdt de dood, die nooit gehaast is, gezapig door het landschap zwart geharnast en ongenaakbaar gekroond met de witte kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en…

Sonnettenkrans I. Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen. O, lievling, ik heb u zo lief…zo lief.. Zie, hoe ik mijn monde naar de uwe hief, Voel, hoe mijn lippen verlangend branden… O, ik wil alles zijn u ten gerief… Ik wil uw levensbanen bloem-omranden… O, lievling, wienik lijf en ziel verpandde, Mijn lievling, ik heb u zo lief… zo lief…

Op wandel langs de Grote Gracht verdwijn ik in de schaduw van mijn vrouw. De zon wriemelt door de blaren en geeft nog milde warmte af. Er is gefluit van vogels her en der. Gaaien krassen. De lucht is blauw. Boterbloemen bloeien. Voorbij het pad verschijn ik weer alsook de schaarse auto's. Een haan kraait honden blaffen. De…

mijn hoofd is een rommelzolder barstensvol oude lettergrepen waar ik ooit houvast aan vond ik probeer een hoeveelheid aan belegen impressies te ordenen wanneer ik van een handvol woorden nog een aardig versje kan maken is dat toch mooi winst…

toen zijn voeten in de modder bleven steken zat hij vast in een ondoorwaadbare werkelijkheid hij hoefde niet te wachten op het onverwachte: zijn vastgeklonken voeten mengden zich met de poëzie van het landschap hij wilde korte impressies inspreken toen zijn smartphone uit zijn handen viel…

Kijkend in de wereld van M.C. Escher gaat de logica vaak over in verwondering het kan eigenlijk niet maar toch weer wel de wetten van perspectief zijn niet meer eenduidig maar blijken meer dimensies verborgen te houden zonder computerprogramma’s maar door kijken, denken en veel schetsen schiep hij werelden die onze fantasie nog…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam wordt vloeibaar voedsel wat in de eerste oogopslag van de zon wordt verteerd , een duivels mechaniek beweegt zich ongemerkt voort om het laatste merkteken te plaatsen, die nog niet is gedefinieerd, meestal infernaal…

Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verhaalt , de horizon eist de beeltenis mijn lichaam wordt vloeibaar voedsel wat door de eerste zonnestralen wordt verteerd , een duivels mechaniek beweegt zich ongemerkt voort om het laatste merkteken te plaatsen, de uitslag nog niet is gedefinieerd, voorlopig infernaal…

Ik heb boeken over jou geschreven dat ik je zo dikwijls heb gemist daar heb ik mijn impressies weergegeven liefde, haat en verzoening door elkaar geschikt. Ik heb vragen over jou gemaakt en zelf de antwoorden gevonden ik heb jouw tekorten bijgeschaafd en ze achteraf met veel goeds verbonden.…

Door de waarheid ingehaald Vertrekt ze naar het land der dromen Waar visioenen binnenkomen En haar dwaallicht vredig straalt Voorbij de aardse woestenij Raakt ze lucide sterren Ziet de kosmos opensperren Schouwt planeten van nabij Maakt het gewillig brein Haar eigen creaties Restrictieloze impressies Die werken als karmozijn…

Zomaar ontstaat een gedachte die ontsnapt uit een rusteloos denken door verwarrende gesprekken met jezelf Eerst nestelt zij zich in het hoofd als een wrak in het meer van impressies en zij sluimert dobberend in het bewustzijn Dan daalt zij neer langs de nek en in een getergde romp als lood op de borst is zij niet in staat te bewegen…

Wat hij ziet zegt hij weer te geven Een kleurenmix en wazige mist Met een bepaalde tint doorweven Ook dat de realist zich vergist Mensen zien geen heldere beelden Illusie maakt het zichtbare compleet Badend in zelf bedachte weelde Viert men het leven dat zichzelf vergeet Hij heeft zich ten slotte verscholen In impressies, op het schilderij…

op een lome middag bundel ik mijn trage gedachten alledaagse impressies wachtend op het witte doek buiten belijning zonder boodschap in immer wisselend licht achter de kleuren de lege plekken voor wat ik niet denken kan het huis mijn tweede huid dat verdwijnt zodra ik ontwaken zal jij mijn betere ik onvindbaar in een niet…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

ik ken de gaten in de tijd kleine overstapjes in korte afwezigheid even oplossen in het vreemde niets door het schouwen van pure energie impressies zijn niet echt fysiek maar iets tussen oneindig hoog en naamloos diep een vervloeien met de stroom die leven is delen en vermenigvuldigen in pulserende vertakkingen zo uit inertie…

Het bestaat nog in Nederland, meeuwen die krijsen om wat is, impressies vol blijvende indrukken een vlag wordt gehesen, de wereld lonkt.. Het water dat een toevlucht neemt, bevangen lijkt door eigen spiegelbeelden, blinkt terwijl het voorbij stroomt, dan plots voor even weer verdwenen naar buitengaats haar eigen horizon..…

Flashbacks van verlangen zijn vlijmscherp in prachtige impressies die ik nu opnieuw beleef mijn- boerderij in de Saualpe waar wij met onze schatjes optimaal genoten rijst weer op uit het verleden lieve boeren met wijsheid: die krachtig is twaalfjaarachterelkaaralseigenthuis met geuren welke nimmer afzwakken al valt het lichaam zwaar maar…

al turend naar de overkant zie ik in vage lijnen het ranke beeld van Ameland gelijdelijk aan verschijnen waar de tijd niet meer bestaat en ik alles kan vergeten de wereld even achter me laat en niets meer hoef te weten bedachtzaam dwaal ik door de bossen langs heidevelden naar de kust impressies die mijn geest verlossen van al hetgeen…

Het zijn slechts beelden, impressies van jolijt, boert en jokkernij... Ook stemmen uit het verleden, gelach daar... een flits van liefde en vreugd Oud van dag maar niet van geest nog een die naar de camera zwaait gekke bekken trekkend, lachend geluidloos.. nu, zoveel zeggend en toch ook weer niet, ze waren er even.…

ik vermijd het oranje rood weg dat verzengende vuur het onheilspellend geluid van bommen en granaten impressies van de dood mocht ik jouw land willen vastleggen op canvas nee dat wat is zal ik dan weglaten zodat men kan zeggen hij legt alleen vast wat ooit van waarde was en waarnaar men altijd weer zal blijven verlangen op den…

bereiken: de één is de ander niet toch ben je mijn zonnebloem de pit die alsmaar groeit en groeit op elke goed gedraineerde grond vanwaar jij jezelf niet afsnijdt benoem je als zwerver en kwast op de streling van de zon en ongeëvenaarde bloeistengel met het hangend hoofd nergens vind je rust mijn vriend kom maar met al jouw impressies…

Jaar Zijn de wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout T’is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten met gistend tenenzweet Impressies…

Zijn de wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout 't Is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten met gistend tenenzweet Impressies…

Herinnering geschilderd door een meester; impressies van de broeierig, rode dagen waarin het vreemde, amarante vuur mij zinnen streelt, me onderhuids beroert. Haar wonderlijke schoonheid lijkt omgeven door een indolente dorpsidylle. Zij accumuleert de werkelijkheid en buigt daarbij de tijd en ruimte om.…

Krachtig spreken fel Vincent Van Gogh's kleuren in zijn olieverf impressies een spectrum van eigentijdse schoonheid en maatschappelijk leed. Kan Nederland zijn artistieke talenten nu nog bekoren, waarin door het excellerende vermiljoen de liefhebber de negentiende eeuwse meester nimmer meer vergeet.…