Alle inzendingen over Ischa Meijer

Wie zich door Ischa Meijer liet ontleden Werd altijd blootgesteld aan het gevaar Om aan het eind van het gesprek zowaar Te kijk te staan met al diens kwetsbaarheden Haast niemand wist hoe Ischa toentertijd Zelf aan elkaar hing van die kwetsbaarheid…

Het stormt in de Jordaan, wrakhout spoelt aan in stegen. Op straat versplintert een bovenraam, iedereen stopt met bewegen. Zijn loeren was geen vluchtig gluren, maar een peilloos drillen in de ziel, hij gaf niks om zijn of mijn buren, toen hij mij binnenstormend overviel. Ik onderwierp mij als een slavin, niet aan zijn lustige fantasie…

in het onderhuis stapelt hij het onuitsprekelijke onder een stekelige prikkelbare huid gepantserd achter het bureau vullen lange rijen fantomen zijn hermetisch gesloten hoofd het kind barst van verlangen papa! hoort hem niet in de loopgraven onder de begane grond gestaag en ongezien druppelt het gif naar binnen om in de…

Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein, Als kind heb ik daar namelijk gewoond. Aan vader hand zijn zoon te zijn, Op moeders schoot te zijn beloond Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga, De vrieskou in mijn jas laat dringen, Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen, Terwijl ik roerloos in de deurpost sta Om thuis te komen. En zo…

Willem Holleeder vertelt dat het losgeld van de ontvoering van Alfred Heineken door Frans Meijer verbrand is op het strand. En krijg je dan flink spijt van het ontvoeren, Dan sleep je al dat losgeld naar het strand, Frans Meijer steekt dat daar dan in de brand. Zoiets kan mij tot op het bot ontroeren.…

Grashoff en Meijer weg Plotseling zat in de kabel een kink Typisch, zo lijkt me, een Chlorofiliegeval Kijk maar goed uit Want GroenLinks is soms link!…

Haar hele leven bleef het aan haar knagen Dat ze te weinig tijd had om te schrijven Ze moest ook arts en echtgenote blijven Een moeder en vriendin met lange dagen Even alleen was ze helaas hoogst zelden Ziek kind, te druk, te moe, teveel problemen Om voor het dichten tijd te kunnen nemen De kunstenaar in haar moest het ontgelden Zo schiep…

Zacht hoor ik dat je zwijgt Stil maar Ischa, alles is al goed…

Haar harp wacht nog steeds in de muziekkamer van mijn Spaanse kasteel...…

Ik zie een mensje groeiend in het donker, maar in zijn donker is toch altijd licht, hij leeft naar zijn geboorte toe, zo puur, Scheppergericht. Zodra hij ledematen heeft beweegt hij op het ritme, zijn blijdschap klopt, popelend danst hij voort. Wie zal mijn moeder worden en wie heeft mij verwekt, wie houdt zijn handen naar mij uitgestrekt…

(voor Kitty Meijering) Je danst met de balletdanseressen mee jouw benen zijn je penselen die de danspassie gepassioneerd weergeeft Je doet de kleuren bewegen terwijl je je eigen schoonheid op de achtergrond houdt juist dat siert je elegante integriteit Je mystieke sferen boren door mijn hart je bent mooier dan je kunstwerken maar…

begin van mijn bestaan Toen begeerte begon met eenzaamheid met metershoge tsunamikracht een verwoestend verzwelgende wave die bezit neemt van hemelrijke pracht Golven die sterren hun licht laten stralen in glitterzang op een verlaten strand waakzaamheid blijft hier ook geboden als de nachtstroom vloeit over het land (victor r. meijer…

Er valt veel te zien in de Jordaan Maar ook veel te bezien En te herdenken, gedenken De roods van menige Bekende Nederlander Ligt in onze Amsterdamse Jordaan Waar menig BN-wiegje heeft gestaan In de maand oktober 2021: Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti Klinkende namen, krachtige personen En je bent pas echt dood Als ze niet…

wie zoekt zal sterven in de aanbeveling van het rijk, de driekleur wappert slechts in een besnaarde wind, wie looft de leider en martelt de horigen de stem verzacht, het plein loopt leeg de laatste boezemvrienden bevredigen elkaar en likken hun tot angst verdikte zaad met tussenpozen van elkanders lijf weer wordt de vaandel gestreken…

gingen dood stopten, redden het niet in Vlagtwedde ging de bakker failliet in het hele gebied zijn er vier overgebleven hulde aan die vier die overleven in Veele is bakker Leta om zijn roggebrood beroemd bakker Bos in Ter Apel Meinds in Onstwedde moeten ook worden genoemd hun winkels druk beklant er lijkt weinig aan de hand bij bakker Meijer…

verbeeld de laatste zucht hoort toch niemand meer al klinkt hij door in echo's langs oorverdovende zwijgzaamheid alleen en om de zijne verplet hij toch de eenzaamheid zoals gruis beton kan worden verraad eindelijk de laatste nacht zucht hij door tot de laatste kracht keer op keer op keer een graf is nu geen vreemde meer victor r. meijer…

Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt. Voor vandaag is het genoeg geweest: het lezen en om antwoord zoeken dat er toch in woorden niet te vinden is, dat dijken van verlangen enkel hoger…

De Heineken-ontvoerder blijft verrassen Na jaren in de bak in Paraguay Maakte hij ineens een ommezwaai En wil nu snel naar Holland terugverkassen Wat mensen al niet overhaast beslissen Om de Idols-uitslag niet te hoeven missen…

(voor Lavinia Meijer) Tijdens een concert van jou zong ik innerlijk zachtjes met je mee, ik zag de gedrevenheid in je ogen en de hang naar perfectie. Zelfs nou nu ik terugschouw ben je weer die liefelijke toverfee, die alles exact heeft afgewogen, iedere snarenklank harpadoratie.…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

wie zoekt die vindt mijn handen tasten in het niets op zoek naar u wie zoekt die vindt naar blind vertrouwen stoot zijn hoofd net als ik nu wie zoekt die vindt maar horendol en doof op dom geluk en dendert door vergeet te tasten rustig tasten voelt te luisteren fluisterzacht tast mijn geest mijn blind vertrouwen hoort mijn hart…

De ruisende golven, brengen met zich mee, de met bloesemen bedolven, wiegend op de speelse stroom, gedwee. Een bed vol met vlammende rozen, obscuur een schim bedekkend, zijn randen likkend, liefkozen, steeds meer nageslacht verwekkend. Een mysterieuze gloed strijkt dan toch neer, op het parelmoeren, maanreflecterende wateroppervlak,…

Mijn zwijgende woorden, dwarrelen langzaam naar benee, warmte strijkt over uw porceleinen verschijning, glijdend over de groene bosbodem, vallend op de grond, Maar koud is nu de nacht, de winter is gevallen, mijn naakte stam en wortels, verlangen naar de rijke bosbodem, die enkel een tijd is heen gegaan, een tijd van sterfte,…

De waterval klaterend als een zilveren melodie Als ik jouw mooie gezicht voor me zie. De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

Jij brengt kleuren in ons daglicht, En verdwijnt dan weer snel. Jij maakt reacties los bij mensen, Met je mooie lichtspel. Alleen overdag zal jij te zien zijn, Maar dan sta je er ook vol trots. Je kan niet zonder regen en zonneschijn, Als één van beide vertrekt, verdwijn jij weer plots. Jij zal altijd belangrijk voor mij zijn, Ten tijde van…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…

eiland in de zon gedompeld in het zwijgen niets meer hetzelfde…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

verborgen holte baadt in licht open mond verbaasd gezicht duisternis treedt terug in licht steen gerold rock ‘n roll een engel lacht de morgen vol verbaasde vrouwen slaan op hol paasweesgegroet de ogen dicht voor zo veel hemel voor zo veel licht als de nacht voor het leven zwicht het leven ongelogen waarheid sterft niet meer…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…