Alle inzendingen over Jan Wolkers

de schrijver jan wolkers opent de deuren van de Keukenhof doopt een nieuwe tulp onder de naam rembrandt professor tulp draait zich in zijn graf om wat doet de schepper van een Roos van Vlees in de bollentuin…

van Jan Wolkers bevatte veel meer "gewone" woorden dan voorheen.…

. ----------------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten van Jan Wolkers, 2008.…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam. Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht. Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot mijmerend over geruisloos ontsnappen, over een milde, voortijdige dood.…

Karina Wolkers grapte wat en ze liet haar volop opgemaakte gezicht koninklijk in de plooi. Ze sprak een uur lang op de televisie, want de biografie van haar overleden man Jan Wolkers was eindelijk klaar. Zowaar.…

Ooit zag ik 'Broken Mirror' van Agatha Christie in de bioscoop van Heerenveen, zoiets, of dat glaskunstwerk van Jan Wolkers, zoiets, maar ik drup nog net niet dood.…

treurig en in rouw dankbaar dat je er was blijft raken en ontroeren in wat je gaf * Interview met Jan Wolkers, hij zag de adelaar in beelden van de Tour de France, Volkskrant, blz.17, daterend uit 28/07/07…

Jan Wolkers de Geest zegende hen. De kwallen en krabben gleden over hun lichamen, terwijl ze elkaar in het eenzame duister innig omarmden. Het bejaarde koppel was verdwenen, opgeslokt door de vloed.…

Tegen ziekte al lang niet Meer verzekerd zijn - De benauwdheid neemt toe En wordt al bijna Spaans Lang leve ons aanbeden private systeem Ons eigen Kort Amerikaans Inspiratie: Jan Wolkers, Kort Amerikaans, 1963…

Hij die als een gedreven boei Wars door de schimmige ondergroei Van ons bliksemschichtig bestaan Zijn pantergang is gegaan Wiens dwarse vlerken zich ontvouwden Tot een zinslijpend gevaarte Van vliesvleugelig aangrijpende Verlichtheid en klaarte Hij de introspectieve extravert Eigenhandig, gevoelig en ad rem Die krachtens zijn bronstig…

een appel betekende eens verbod terwijl een vrucht later schreef van onsterfelijkheid bedenk maar kunstzinnige vruchten vochten zich knap binnen anatomie…

De wervelkolom van een uitgestorven dier: scheepstrap op het strand.…

Hij was wel wat verbaasd toen hij zijn ogen opsloeg en daar de zee ontwaarde en om hem heen zag hij verrukt de met zout water volgezogen aarde. Het wuivend helmgras op de duinen ruiste zacht als een oneindig lied en in de verte aan een groene einder lag nog veel meer schoonheid in 't verschiet want daar lag in een zoet herinneren de tuin:…

Heel Nederland verdrong zich in de rij Van mensen die zich vriend van Wolkers noemden En trots zijn inzet en gastvrijheid roemden Waarvan hij vast doodmoe werd volgens mij. Dat Wolkers stierf, heeft dus een goede reden: Hij is aan al die vrienden overleden.…

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

schuurpapieren stem die bijzondere lach ogen die ik zie en zie telkens weer anders zie soms vol vuur vandaag weemoedig vleugje lachend, ontroerd een traan bijzondere liefde in Jans melancholie kussend het leven zo vol verwondering ook over de dood ach, voorbij..…

De zomer kan me gestolen worden. Fris groen verschrompelt zinderend tot as. Mijn vader die vurig gelooft Dat God zijn goudreinetten stooft In zonlicht van miljarden jaren oud. De larf vreet zich tot worm des verderfs, Begeerlijk vruchtvlees roest tot op het bot, Het klokhuis wordt een tongewelf van smet. De ledigheid van liggen in het gras,…

De zomer kan me gestolen worden. De ramen open op het gekkenhuis Der wereld. Het knarsend etsgeluid Van het geschreven woord. Een nagel krast Het marmer tot wit stof. Het gouden kalf Verdrinkt in schuimend biest van de profeet. 'Gij zult geen andere goden!' Kalm nou maar De sleet zit in de baard van kemelhaar. Een korte broek geeft brandnetels…

De zomer kan me gestolen worden. De ramen open op het gekkenhuis Der wereld. Het knarsend etsgeluid Van het geschreven woord. Een nagel krast Het marmer tot wit stof. Het gouden kalf Verdrinkt in schuimend biest van de profeet. 'Gij zult geen andere goden!' kalm nou maar, De sleet zit in de baard van kemelhaar. Een korte broek geeft brandnetels…

Het zwaluwennest: piepend zwiept een eskader -- neer op onze kat.…

Dag Jan... bedankt!…

Soms, als ik in de wolkerige dromen blik, de massa zijn grenzen kent, voel ik deze vraag pregnant aanwezig onder de oppervlakte van de hemel altijd en voor eeuwig: ‘Waarom?’…

De nieuwe Wolkers voelt als een bevrijding. Die zit ik nu te lezen in de trein. Wat kan het leven soms toch heerlijk zijn.…

Couperus, Hermans, Mulisch, Wolkers, Reve, Nabókov, Kafka, Hesse, Hölderlin, De Russen, Plato, Shakespeare en Celine, Ik heb wat afgelezen in m’n leven. Dat was wel fijn, maar nu betreur ik het; Ik las ze vóórdat ik werd vastgezet.…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

in schoonheid stierf de schrijver zijn zinnen kleuren rood en hoe ik ook naar woorden zoek het rijm loopt telkens dood een leven lang geletterd geliefd en onbemind en hoe ik ook zijn woorden lees naast hem ben ik nog kind met woordeloos genieten begraaf ik mij in tekst maar hoe ik ook mijn woorden kies zijn woorden zijn behekst…

Wolkers' wereld: niets te duchten dan de vrijheid en de rust.…

Jan Cremer één vind ik beslist te pruimen, Carmiggelt, zoals hij schrijft er niet één en ’t Hart boeit mij vanwege godsdienst luimen van Elsschot las ik ~Lijmen en het Been~.…

Jan bezoekt zijn vriend Jef en belt aan: De echtgenote van Jef (Annie) doet open. Jan: - Hé dag Annie, is Jef thuis? Annie: - Neen Jan, hij is verleden week te voet vertrokken naar Santiago de Compostella! Jan: - ’T is niet waar hé, alweer? Annie: - Ja, Jan, je kent hem hé! Jan: - Hoe is ’t in Godsnaam toch mogelijk?…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…