Alle inzendingen over Jan de Wit

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Ketting zonder hond, Vuur zonder vlammen Water zonder druppels, Aarde zonder grond Lucht zonder zuurstof Storm zonder wind - Kind zonder ouders, Ouders zonder kind…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

Daar komt de blijde lente weer, Met jong en jeugdig kruid! Geen ruwe vorst, geen koude meer De nachtegaal reeds fluit. De zonne schijnt, het beekje vliet, De bloemen komen uit, Het windje wiegelt in het riet Met aangenaam geluid. Een aangenaam en zoet geluid Door gans de velde zwiert; De leeuwrik spreidt zijn vlerkjes uit En stijgt en…

zolang kent Waar je mee ingevlochten bent En waar je elke week naar uitziet Van je wordt weggenomen Voorbij zijn alle dromen Die warme stem Ja die van hem Je hoorde hem zo graag Zo warm en laag Weerklinkt niet langer in de ether Je wist gewoon niet beter Maar het is nu voorbij Voor jou en mij Ik voel me nu al zo alleen Zonder dat uurtje Jan…

het is een dag van novemberstilte, kort en op gedempte toon langs urnenvelden loopt, haperend in de verte, een gestalte voor mij uit hier in dit niemandsland, tastend door de achterkamer van het daglicht ben ik in het midden van mijn afwezigheid meer verloren dan ik kan vergeten oprapend, paden kruisend, tegen de richting in gedachten…

De hieronder genoemde figuur van Tacitus ('de Zwijger') is inderdaad de Romeinse geschiedschrijver Publius Cornelius Tacitus, wier Annalen en Historiën in de Middeleeuwen reeds in vergetelheid dreigden te geraken. Een der grootste literatoren uit ons taalgebied - Pieter Cornelisz. Hooft - heeft zich in de Gouden Eeuw over dat historisch-cultureel…

Het wit. Onhoorbaar is het wit. Slechts wat getrippel van vogelpoten heel omzichtig in de bange stilte van het wit. Onhoorbaar ligt het wit in de leeggeblazen ochtend. Ik schrijf er geen voetstappen in. ------------------------ uit: 'Bladstil', 1977.…

Je had Soekarno nog zien lopen in het paleis bij Bogor op zijn blote voeten het koele marmer koesterde in dat land waar het altijd zomer is en vulkanen roken Over hoe dingen kunnen lopen gaf je raad en soms knarste het in een gedicht van mij "Leven houdt je jong" zei jij "Heb het goed waar je bent ketimoe lagi toean Jan"…

Schuim onder de vogels, schuim dat wegstuift en weer aanwuift als een kwetterende stofwolk, schorem dat vecht om elke kruimel, stof- badend plebs, honk- vaste landloper, Jan Rap die doodgaat zonder maat, brutale bek die stinkt naar paardenvijgen, gespuis dat vliegt. ------------------------------------------------------…

Voor mijn vader Na een leven Waarin ik Mijzelf ontkend Heb kom ik Mijn vader Onder ogen - En fluistert zacht 'k Was zo trots op jou Wat zonde m'n jong Dat jij je eigen Ik ontkennen zou En niet op Jezelf kon bogen In liefde geschreven op de geboortedag van Jan Weggemans geboren 10 augustus 1897 - overleden…

Ongerept is de Bladzij van mijn Leven al lang Niet meer - Overal waarneembaar Punten, putten En butsen die Mijn kant op Kwamen in de tijd En onrepareerbaar bleken Telkens als de zware Storm was geweken Achterlatend de sporen Van beschadiging door Alles en door Alleman en Jan - Een beschreven blad Ben ik nu, en met…

en ook omdat de witte tuintafel niet graasde.…

Ik herinner mij dat ieder welkom was Van postbode, tot melkboer, De kolenman en groenteboer, niemand kon echt om hem heen, want hij verwende iedereen En daarom was het af en toe, gewoon het huis van de bekende Jan Steen...…

De strengste vrouw van onze mooie natie Werd laatst op een bezoek van Pronk vergast Daar zat ze dan vlak voor haar boekenkast Ze luisterde met volle concentratie Toen ging ze zes miljoen keer heftig stampen En deelde hen daarmee zo in twee kampen…

“Geen mens begrijpt mijn humor, potverdikke. Toen ‘t komisch geintje uit mijn mouw geschud was dat ik een stijve saaie burgertrut was toen lachte niemand, men zat “ja” te knikken ! Zo gaat het nou ook met mijn leiderschap, toch duidelijk een kolossale grap.”…

waar de havenlichten wenken vaart stevig onze levensboot met aan boord het veilig anker van niet te wissen herinnering onder azuurblauwe hemelen soms ook stormen trotserend stuur jij de oogst van jou liefde altijd weer in een veilige haven daarop koersend koesteren wij de momenten die wij genoten naast ook zorgen die er waren om voor…

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

schuurpapieren stem die bijzondere lach ogen die ik zie en zie telkens weer anders zie soms vol vuur vandaag weemoedig vleugje lachend, ontroerd een traan bijzondere liefde in Jans melancholie kussend het leven zo vol verwondering ook over de dood ach, voorbij..…

Over water geen gedicht, hoewel adel verplicht, wanneer je in Dordt woont. Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

(voor mijn vader) Op vele zondagen vroeg je de gemeente of je hen voor mocht gaan in deze dienst, wat ik altijd een mooie uitspraak vond, waarna de organist er overheen denderde. De fysieke leemte snoert me de mond, maar gezien je lijden is het beter zo en knip-oog je stiekem vanuit hogere sferen, terwijl ik lichtjes voor je foto brand.…

Ik houd je woorden In mijn hand - Een schelp vol verzen Die jij voor ons achterliet, Je band met de Eeuwige, Met zijn onvolprezen natuur, De schepping die Hij Voor jou en mij achterliet - Ik doe mijn ogen dicht En draag mijn jaren in de hand, Droom van mijn studentenjaren Waarin jij ons begeleiden mocht In de zoektocht van ons…

Mijn god, wat een Heerlijkheid om gek Te zijn, Anders dan alle anderen Die nog veel gekker zijn Dan ik - Alleen zij weten het niet, Durven het althans niet Toe te geven, Maar ik weet van mezelf Dat ik het zonder twijfel ben, En dat geeft onmetelijke rust, Ik ben me van mijn eigen Gek zijn heel bewust, En ervaar dat ik…

(voor mijn vader) Ik vernam dat mijn trieste vader aanzien verkreeg in hoeverre zijn preken in goede aarde vielen en dat was altijd afwachten bij het norse publiek. In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch met hun zwarte oogkleppen en hinnikten…

De man die zich ooit MEneer Kaktus noemde Is nu weer nieuws daar hij in scheiding ligt Om dit soort zaken komt ie nog in zicht Ver weg van alles waar men hem om roemde Ach, wat ie doet of niet is mij 'n biet Maar fris en fleurig is het zeker niet…

Grommend geeft hij Commando's Binnensmonds klinken Klanken koeterwaals Uit de verweerde keel Uit de verweerde mond Hij raaskalt maar door Niemand die het verstaat En in al dat geraas Was er geen hond Die het verstond…

wie had ooit gedacht dat deze dag komen zou dat jullie kijken kunnen in de ogen van jullie zoon vandaag is dat gebeurd met alles erop en eraan is hij eindelijk af en klaar jullie jan de kleine man dit mannetje is de voltooiing van wat liefde groeien laat als passie tussen mensen zich nieuw leven enten laat dat hij zo kleurrijk al…

een schap vol wetenswaardigheden die slechts een enkeling verstaat biedt het waar van toekomstigheden voor Jan en alleman op straat geleerden met het hoofd gebogen krullen van vingers in het haar wegen woorden weloverwogen het lijkt 'n achteloos gebaar wetenschap te boek gesteld haast een dichterlijk cryptogram voor de mens of voor het…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - gedicht van Jan Elburg (1919-1992)…

Er wordt gewaarschuwd voor een ware plaag Toch is zo'n wespennest niets vergeleken Met waar wij onze Euro in gaan steken Daar wordt wat over afgezoemd vandaag Hoewel hijzelf geen wespentaille heeft Is het Jan-Kees waar Griekenland voor beeft. ------- Vandaag Europees topoverleg, minister de Jager stelt strenge…