Alle inzendingen over Janneke

Janneke mijn manneke, Mijn hart- en hemeldief, kander, wel een ander, neen geen ander! - zijn zo lief?…

janneke boven haar de blauwe regen in spaarzame trossen achter haar de gele en rode brem ze staat met rechte rug haar hoofd gebogen de armen slap langs haar tengere lijf haar gezicht schuilt achter haar slanke sluike neervallende haren die druipen van de regen het is winter smeltend sneeuw ligt rond haar blote voeten een roodborstje…

Het had dan ook geen haar gescheeld Of Janneke was vermoord…

Met Jip en Janneke in silhouet zijn ganse kinderscharen opgegroeid. Talloze planken staan er in de bieb vol meesterwerk van Annie en van Fiep.…

Voor Janneke... Een selectief publiek, maakt deze site uniek. Het trieste is alleen dan dat niet iedereen dit "lezen" kan? Over smaak valt niet te twisten, dat weet iedereen nu wel. Daarom juist is er die verscheidenheid op NEDERLANDS.NL!…

Was ik een geCito-de kleuter gewees Had ik nu geen Jip&Janneke-toetsvrees…

Geen vaag verhaal of een obscure foto Van wat er is gezien in Luttelgeest Nee, Janneke vond daar een echt dood beest Waarschijnlijk aangereden door een auto En ook al wordt hij niet tot wolf verklaard Dat dorp staat toch weer even op de kaart…

Een hele generatie Nederlanders is met hun avonturen opgegroeid. De politiek heeft met hun taal gestoeid, net als inburgerende medelanders. Toch denk ik nu, ik kan er niets aan doen: nog 15 jaar, dan gaan ze met pensioen.…

* Voor Janneke…

“Von Himmel hoch da komm ich her” sprak de Koning der Joden en Hij sprak velen aan in duidelijke bijna ‘Jip en Janneke' taal sprak De Koning der Nederlanden in zijn kersttoespraak Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander sprak mij aan dank hem voor zijn dank aan ook mijn bijdrage aan ons en zijn Koninkrijk…

hoewel zij naar een verre stad vertrok lijkt ze thuis aanweziger dan ooit ligt haar beduimelde knuffel nog altijd op ‘t kussen staan Jip en Janneke haast stukgelezen in de kast waar ik die verhalen elke avond tot leven liet komen, zie ik haar nog met slaap omrande ogen muisstil naar dromenland gaan…

Zaterdagmorgen in pyjama Beneden in de keuken, Op elk bovenbeen een kind In liefde gekregen dat Mee smult van het nieuwe Disneyverhaal dat zo-even Met een hoorbare plof Op de deurmat was geland, En dat de kinderschaar Opgewekt de trap af had Laten rennen op weg naar Een nieuw verhaal, een nieuw Avontuur dat pap en mam zo grappig…

thuiskomst het regende die dag janneke had haar hoofd gebogen haar gezicht verborgen achter een gordijn van haren de kamer was donker op tafel nog de krant van een maand terug opengeslagen de spaarlampen kropen naar het volle licht gaven de boekenkast glimmende ruggen haar voetstappen klonken als vanouds we zijn nooit weggeweest…

Nu het papier dan werkelijk voor me ligt, wanneer ik eindelijk het voornemen heb genomen lijken de woorden die ik je wil zeggen, niet uit mijn pen te komen. Ik heb zoveel dat ik je wil vertellen over mijn verwarring en verdriet maar wanneer het er dan werkelijk op aan komt, komen de juiste woorden niet Het lijkt of mijn gedachten een spelletje…

Eindeloos verzonken in de diepte van jouw ogen Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen leef ik, Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen met jou verder naar het leven van mijn eindeloze dromen…

Waarom woorden Als ik je kan omhelzen Waarom woorden Als ik je kan zien Waarom woorden Als ik je met een glimlach Kan vertellen hoeveel ik om je geef…

Als ik naar je kijk Zie ik mezelf Ik kijk in een spiegel Mijn gevoelens Mijn warmte Jij bent het Individu Maar eigenlijk niet Want jij bent mij En ik ben jou En dat maakt ons bijzonder Apart Maar ook samen…

Ik aai je wimpers, je voeten Je oren en je neus Je wangen en je haren Ik aai de tranen uit jouw ogen Ik aai de fronsen van bezorgdheid weg Ik volg de lijnen van jouw armen Je handen, je benen Je gezicht, je buik Ik teken je In gedachten onthoud ik je vormen Jouw lichaam; mijn tekening van liefde Ademloos ben ik, verward een beetje…

De lucht wordt donker De donder ver weg klinkt als een alarm En ik herken de smerige geur van het naderende onheil Paniek. De wereld wordt zwart Mijn wereld Ik kijk om me heen Er is nooit een plaats om me te verstoppen Ik ben alleen Mijn benen worden zwaar ik verschrompel Hij is er al Er is geen kans meer Hij vangt me weer Het…

In de bus is het leeg de plek naast mij onbezet Maar stiekem verzin ik je hier Ik moet lachen om iets wat je zegt En even heeft het allemaal nut maar als ik weer naast me kijk ben je er niet Ik teken je gezicht op het beslagen raam En de schaduw van je lach is nog op mijn wang Jouw stoel nog warm Als ik bij mijn halte uitstap zie…

elke keer weer elke keer als ik online ben dan zie ik die titel ....IS EEN BOERINNETJE dat omdat ik haar blokte omdat zij mij uitschold m'n leven verpest ik zit hier met tranen ik kan niet meer rijmen niets lukt alles MISlukt!…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

de gloed die doet me denken en die keer dat het leven me wenkte ik was vrij en alleen mensen, er waren er geen die zachte gloed op al dat groen de bladeren gaf ik een zoen het riet een dikke knuf daar werd ik weer suf ik kwam weer op beide benen te staan maar die ervaring liet me niet meer gaan die mooie lach van de natuur kreeg om…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

altijd bezig met hun mond maar ik altijd met m'n handen geen moment stil bij hun maar altijd stilte bij mij ze zijn hier en dan weer daar maar ik altijd ergens anders ze rennen en vallen niet maar zelfs als ik stil sta struikel ik we verschillen in alles en toch zijn we gelijk…

de tijd tikt langzaam snel gelijk onrustig één seconde duurt een uur één uur duurt één seconde tempus est tempus…

Ik probeer dezelfde woorden te vinden om mee te praten, mee te doen Ik boots hun lach na maar die van mij lijkt altijd net te schel of net te zacht Het is alsof ik hier niet hoor Per ongeluk in het verkeerde leven gezet op de verkeerde plaats Ik lijk verdwaald De wereld die wel klopt moet zijn verstopt ik zie het tenminste niet Probeer…

het touwtje aan mij: heliumballon aan jou; steen voorzichtig kijk ik teveel om me heen ben je minder gewichtig voel ik me kei-alleen zuigt buiten sterker dan het touwtje bindt ben ik je kwijt? Nee Net op tijd, schuil ik voor de wind en vind rust bij jou pfffff mag ik leegstromen?…

Lang wachten Tot ik terugkom In ons hutje Langs onze rivier De blauwe gordijnen open Jij zit voor het raam Ik heb een rode roos Want het spijt me…

Bij je zijn is wat ik wil, want het is hier zo stil. Met de trein elk weekend naar jou, dat is het liefst wat ik wou. Woonde je maar tegen over mij, dan was ik heel erg blij.…