1196 resultaten.
Isfahan
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 1.264 Mijn vriend Jean Pierre Rawie, de muzenvriend,
Die ook vaak wordt bezocht door wraakgodinnen,
Verzet nu in Italië zijn zinnen.
Hij zoekt de rust die hij wellicht verdient.
Daar zijn nu vloedgolven en modderstromen.
Je vraagt je af: hoe zou dat nou toch komen?…
Waarom de dichter dichter is
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 285 Pierre Rawie met de literaire
verslaggever van Dagblad van het Noorden,
na het verschijnen van diens nieuwste bundel.…
Een Oranjesupporter
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 203 Pierre Rawie…
Zooitje ongeregeld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 542 Pierre Rawie
geschreven voor Fleur, t.g.v. oudjaar 2012 - alsmede
mijn eigen herinneringen als ervaringsdeskundige.…
Rara... ode aan wie?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 (Kwade trouw, Woelig stof, Geleende tijd, Onmogelijk geluk en Intensive Care zijn bundels van Jean Pierre Rawie.
Ten leste en Wending zijn titels van twee gedichten uit Geleende tijd.)…
Eunuch
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 129 Een sjeik bezit een harem vol ~vriendinnen~
die door een forse eunuch wordt bewaakt.
Al lopen al die vrouwen poedelnaakt,
de eunuch zal er nooit een voor zich winnen.
Met geen der vrouwen gaat hij tussen ’t linnen;
hij zorgt niet voor een ledikant dat kraakt.
Al zijn de meesten toch wel zijn vriendinnen,
niet één maakt dat hij ooit de nacht…
Oud?
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 159 Al honderdvijf maar hij hoeft nog niet dood.
Lichamelijk valt er haast niets te klagen,
de geest vertoont geen sporen van vervagen
en ‘t libido is ook verrassend groot.
Hij neemt zelfs Mien de thuishulp op zijn schoot
die hem met regelmaat zit uit te dagen.
Bij hem verveelt ze zich nog lang niet dood:
drie keer per week, nee haar hoor je niet…
Delen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 124 Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen,
dat zorgde meest voor oeverloos verdriet
maar voelde hij zich weleens onbespied,
ging hij alleen met schep en zandvorm spelen.
Zijn neefje die dat nooit heeft kunnen velen,
werd dol van drift als Samson merken liet
zijn speelgoed niet met hem te willen delen
en schoot dan vol met agressief…
Blue Monday
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 Vandaag heb ik veel naar mezelf gekeken,
Dat moest ik doen van Jean-Pierre van de Ven
Omdat ik op ‘Blue Monday’ depri ben.
Persoonlijk is mij daar niks van gebleken.
‘Blue Monday’ draai ik nu van good old Fats,
Jean-Pierre, nog wel bedankt voor je gezwets!…
Opnieuw poëzie van Jean Pierre Rawie
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 627 Dan hoort 'een nieuwe bundel van Rawie'
Bepaald niet tot de sombere berichten
Dus spoed u naar de boekhandel en vraag:
'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag'…
Voordracht gedichtendag *
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 157 Aangebrand, Dichterschap,
Kringloop, Het huwelijk,
Zie je ik hou van je,
O-derivaat,
Oote, Fanfare-corps,
Komtocheensklaarklootzak,
Schrijvenderwijs,
Poëzie is een daad…
Bezit
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 6.275 Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.
Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed…
Credo
gedicht
2.0 met 162 stemmen 58.688 Ik heb je terugkeer uit de tijd
met zoveel ongeduld verbeid,
met zoveel stelligheid bezworen,
dat als er voor dit rijk gemis
in wat ik schrijf geen plaats meer is
ook ik niet voortkan als tevoren.
Wanneer ik ons van het geloof
dat mij in leven houdt beroof,
kan niets je aan de dood ontwringen:
je bent een handvol woelig stof,
een schep bedorven…
Verstokt Rondeel
gedicht
2.0 met 244 stemmen 64.775 Nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden,
een hoop gelazer en getob;
toch ken ik nog de harteklop
van elke vrouw waarmee ik vrijde.
Ik schreef gedichten tussenbeide,
maar loste het probleem niet op:
nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden,
een hoop gelazer en getob.
Hoe dikwijls toog ik niet ten strijde
en keerde met bebloede kop
weerom…
Moment
gedicht
2.0 met 652 stemmen 94.770 Soms hoor ik onverwacht weer achter
gewone woorden die je uit
een zoveel zuiverder en zachter,
adembenemender geluid,
dat ik opnieuw naar je moet kijken
of ik je nooit tevoren zag.
Laat al die jaren maar verstrijken;
zolang ik dit bewaren mag
kan jou en mij de tijd niet deren:
weer voor het eerst met je alleen
hoor ik de harmonie der sferen…
Ten leste
gedicht
1.0 met 1178 stemmen 89.460 Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.
Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.
Wij worden nu nog slechts door tijd
en ruimte van elkaar gescheiden,
maar…
Begraafplaats
gedicht
3.0 met 48 stemmen 32.825 De mannetjes die hier wat werken
doen alles maar op hun gemak,
ze harken de paden en perken
en scheren de sierheesters strak.
Ze weten van elk van de zerken
het nummer, de rij en het vak;
ze zouden het zeker bemerken
wanneer er een dode ontbrak.
Dat zal ook wel nooit meer gebeuren.
De mannetjes kennen hun plicht,
het hek met de ijzeren…
Adressen
gedicht
4.0 met 36 stemmen 10.717 In het verhaal van mijn twee steden
is het vooral in deze stad
dat mij meteen weer is ontgleden
wat ik het meest heb liefgehad.
Mijn Amsterdamse perioden
meet ik als vanzelfsprekend af
aan onvergetelijke doden
om wie ik onvergeeflijk gaf.
En altijd loop ik in den blinde
door de bekende buurten rond
om iets van vroeger te hervinden
wat…
Waagstraat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 3.019 De eeuwig wisselende hemel welfde
zich eeuwenlang boven dezelfde grond,
waar altijd anders en altijd hetzelfde
de stad zichzelf herkende en hervond;
van wat hier door de jaren is verrezen
is veel weer door de jaren neergehaald,
maar altijd werd door deze plek het wezen
van Gronings stad en ommeland bepaald,
dat, steeds als men het nieuwe…
Wij die elkaar tot bloedens toe
gedicht
2.0 met 114 stemmen 29.531 Wij die elkaar tot bloedens toe
op alle zwakke plekken kwetsen,
wij beiden zijn ten langen leste
de onbesliste vete moe.
Het laatste licht faalt in het westen,
mijn lieve vijandin, zie hoe
ik mij van wapentuig ontdoe;
dit is uiteindelijk het beste.
Het heeft alleen zo lang geduurd:
de bitterheid waarmee wij streden
heeft voor ons alletwee…
No second Troy
gedicht
3.0 met 68 stemmen 29.788 Ik heb een vrouw bemind, die best
een tweede Troje zou verdienen,
en die door drank en heroïne
onder mijn ogen werd verpest.
Tot ziekbed kromp het liefdesnest,
en ik zou zachtjes willen grienen,
omdat alleen dit clandestiene
sonnetje van ons tweeën rest.
Zo'n veertien regeltjes waarmee je
een tipje van de sluier licht,
wat zout om in…
Interieur
gedicht
3.0 met 30 stemmen 10.978 In dit met boeken volgestouwd vertrek
heb ik steeds minder anderen van node,
met al mijn aan de dood ontstegen doden
iedere nacht stilzwijgend in gesprek.
Bij wie is wat ik liefheb nog in trek?
Het meeste is al eeuwen uit de mode.
Van wat ik deed, uit nood of om den brode,
rest enkel de grandeur van het echec.
Maar ook al bood het leven…
Herfstwandeling
gedicht
3.0 met 51 stemmen 26.293 Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wier doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,
ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.
Wat is dat toch ontzettend met
relaties die hun einde kregen;
al was je ze ook…
Spinrag
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.286 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
de wind nog aan dezelfde spinnewebben.
-----------…
Weerzien
gedicht
2.0 met 91 stemmen 28.089 De trein die mij naar mijn voorbije liefdes voert
heeft net als vroeger weer aanzienlijke vertraging.
Het geeft niet wie er wie bij toerbeurt achternaging,
haast altijd waren de verbindingen beroerd.
Een tijdlang heb ik zelf gedacht dat het zo hoorde,
dat je elkander mist om bij elkaar te zijn;
na jaren, in de heftst, weer in dezelfde trein,…
Spinrag
gedicht
2.0 met 25 stemmen 10.702 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
de wind nog aan dezelfde spinnewebben.
-------------…
Bevlogen
gedicht
2.0 met 39 stemmen 15.096 Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnanacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
De hele dag liep ik als uitverkoren,
of ik door engelen was aangeraakt.
Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt
waarin sindsdien geen wiekslag viel te horen?
Nu moet ik mij…
Kerkhof
gedicht
2.0 met 56 stemmen 25.720 Een herfstdag tegen Allerzielen,
het was niet anders dan het was
de zon, de bladeren die vielen,
het hek, de zerken en het gras.
Ik had een tijdje rondgezworven
voor ik haar graf gevonden had,
want er wordt toch nog meer gestorven
dan je zou denken in zo'n stad.
En half beschaamd en half bewogen
- je ziet jezelf een beetje staan -
heb…
Kleine liefdesverklaring
gedicht
2.0 met 165 stemmen 31.637 Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in één bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.
---…
Adieu
gedicht
3.0 met 45 stemmen 17.247 Ook deze liefde deed ik uitgeleide,
en weer was het: Adieu, mijn hart; aanstonds
is het gedaan met jou, met mij, met ons,
en schuiven tijd en ruimte tussenbeide.
Ach, hoeveel treinen heb ik weg zien rijden
van andere, van eendere stations?
Ik draai mij om en mompel binnensmonds
wat wij elkaar ook deze keer niet zeiden.
Zelfs voor wie weinig…