Alle inzendingen over Jeannet

Oggebbio, 30 april 2013 Voor Jeannet Gedachten die als Vanzelf een elkaar Worden verbonden Leiden mij naar Het geluk dat ik Nu met jou heb Teruggevonden…

Indachtig het Idee dat ik Altijd van Je houden zou, Mijn leven lang Voor jou zou Zorgen, in goede En minder goede Tijden - Besef ik dat Ik binnenkort Een kleine vijfendertig Jaar met je samen ben, Daarom heb ik Mijn liefde voor Jou niet alleen Met woorden, maar Ook met diepdoorleefde Kleuren vormgegeven: Deze…

Voor Jeannet Achtentwintig Viermaal zeven Dag van volheid In de eerste maand Van het nieuwe jaar Beeld van volheid, Van verdraagzaamheid En wederzijds respect Woord dat trouw houdt Voor altijd…

Pianospel spoelt in schuimkoppen over me heen, Deze morgen die Pinksteren heet en vol in het licht staat, Golvend Haydn's Little Serenade die jij voor mij kiest, Liefdevol jouw aanslag die onze liefde voor het leven Vorm geeft, golven ook van liefde en van pijn Die er voor altijd zullen zijn Golven van de tijd die zich onmerkbaar herhalen…

Hoe vaak heb ik niet Terug verlangd naar het huis Waar ik geboren ben, Waar ik ben opgegroeid En waar ik man ben geworden - Elk hoekje trekt me nog, Elke naad, elk klein Scheurtje is me nog eigen - Nu ben ik er weg, Woon er al jaren niet meer, Maar vandaag kom ik nog één keer terug Terwijl anderen er al heel lang Hun thuis…

Voor haar Zij kent al mijn Dromen en mijn wanen Al m'n honger en mijn Hartstocht en mijn spijt Als ik lach Kent zij alleen De tranen die daarachter Liggen in de tijd Geschreven in verbondenheid met Jeannet (Vrij naar de liedtekst van Frans Halsema)…

Jij kwam onverwacht in mijn leven. Ik had wel van je gehoord maar daar bleef het bij. Nu heb ik me in je verdiept, ik weet bijna alles over je! Je hebt m'n leven ingrijpend veranderd! Je bent ijzersterk. Je houdt me op de been. Brengt me zekerheid, veiligheid. Jij geeft me rust. Jij laat m'n hart sneller slaan. Jij bent er altijd, laat me…

Waar de mens Heeft liefgehad met Ziel en zaligheid Zorgend voor haar naasten Werd zijzelf door Verantwoordelijken Toen het echt Niet meer ging Onbegrensd ingeklemd Tussen wettelijke kaders In liefde opgedragen aan Jeannet Niebert, 12 april 2012…

Een hemels instrument Vorm jij met mij Besnaard met toondraden Van eenzelfde liefde Brengt het klanken voort Voor de eeuwigheid - Onze liefde als tegenwaarde Van zorg en spijt Die alle wonden heelt In de tijd In liefde en respect opgedragen aan Jeannet, 1980-nu…

Voor Jeannet Koninklijk opent Zij de luiken Voor het nieuwe Licht dat vol Levenslust binnenstroomt Cipres en salamander Om voorrang strijdend In dit nieuwe licht Dat naar 't lijkt Altijd duren zal Geschreven voor je 54e verjaardag, 1 september, Dolomieten, vakantie 2012…

Bezield was ik Mijn leven lang Bezielend Naar mensen - Twee zielen Een gedachte Ook naar mijn Koningskind met Wie al zoveel Jaren het leven Deel Door het lange Diepe duister Bijna ontzield geraakt, Maar gelukkig haar En de weg niet kwijt geraakt In liefde en respect opgedragen aan Jeannet…

Als een mooi beschuitje, besmeerd met boter, plakje kaas, plots van tafel valt - net misgegrepen- dat al verkruimelend wordt platgetrapt op de stenen vloer, oneetbaar verandert, zo verpulveren vele levens, ongekend, stil en onbegrepen, vervuild, besmeurd, gevallen, vastgeplakt en kapot getrapt, in duizenden onbekende, intelligente kruimeltjes…

Voor Jeannet Elleboog in elleboog Word ik vanmorgen Met jou wakker Adem die haast Onhoorbaar mijn Gezicht beroert Zo zacht dat ik Twijfelen kon of Je er nog wel bent Rust zoals alleen Totale rust kan zijn Ogen die nog worden Toegedekt door luikjes Die weldra opengaan En wij die in allesomvattend Vertrouwen met ons…

Voor Jeannet Zo hebben we Het toch geleerd, Nietwaar?…

Voor Jeannet Heb vanmorgen weer Die band om mijn hoofd, Deken van grijze wolken Die hoofd, ogen en oren Op het eerste gevoel Zo maar verstopt - En dan hoor ik halverwege Deze lome zondag ergens Ver weg zo maar die Prachtige pianoklanken Die in slechts een handvol Minuten mij wakker maken Door de eeuwige kracht Van de muziek…

De aarde waarin ik Geboren en getogen ben Is me te heet onder De voeten geworden - Aardkorst door droogte Verscheurd, gespleten In tienduizenden ongelijke Brokken waar alle leven Uit verdwenen lijkt - Dan kronkelt uit die ene Spleet het fata morgana Dat mij een haven verbeeldt: Haven, denk ik, water, zee, De meeuwen komen…

Je ziet me op het bankje, Op jóuw bankje, met papier en pen In de weer, vraagt wat ik aan het doen ben, Op jóuw vaste woon- en verblijfplaats, Ik zeg dat ik de stad, jóuw stad, In woorden vangen wil, in regels, In zinnen, in een vers - Je ontbloot je half vergane Tanden, en zegt, terwijl je kegel Mij omverblaast: Zoek niet verder, Je…

Voor Jeannet Ik zwijg want Ik weet de waarheid Woorden die zichzelf Afbreken al voor Ze gevormd zijn Zwangerschap die Plotseling ophoudt Zonder reden Want alles was Toch goed, zeiden De specialisten, En zij konden het Weten want ze Hadden er voor Doorgeleerd - Maar wij wisten Wel beter - daar Hoef je geen…

Ik zweeg, maar mompelde nog net: ‘Vaarwel, rust zacht, lieve Jeannette.’…

Met een klein groen takje in zijn bek Licht en leven bracht zij mee Het donker begon te wijken De kloof oogde minder zwart en minder diep Rakend aan het nieuwe licht Werd het donk're gat geleidelijk aan geslecht En kwamen de twee koningskinderen Na een lange, zware tocht toch weer Bij elkaar terecht In liefde opgedragen aan Jeannet…

Welk hoger doel Is de mens gesteld In dit aardse bestaan Dan voor elkaar Een brug te zijn, Om het elkaar Te gunnen arm in arm Veilig de kade Te bereiken, Vaste wal waarop Je samen verder kan…

Ik wil verdwalen In de jaarringen Die de eeuwen In jouw stam Hebben achtergelaten, Me verliezen in In onze liefde Die eeuwig duren zal…

Versjes, psalmen En gezangen zochten Hun weg naar jouw Synapsspleten, Werden levenslang In je hersens Ingesleten, Zijn in je ziel Ingeslagen als een bom - Je wilt er eigenlijk Wel weer van af Maar het gaat niet meer, En vraag me niet waarom…

Vanuit de hemelboog Boven in mijn hersenpan Reis ik in de capsule Die mij royaal ter Beschikking is gesteld Naar het uitspansel Dat zich onmetelijk Boven mijn heelal Uitstrekt - Planeten zie ik, Sterrenhemels, Melkwegen te veel Om te tellen - Ergens halverwege Kom ik de Hubble Tegen die met Zes en zestig duizend…

Mijn moeder had Een stenen kind Gebaard, dus moest ik Het leven door met Een hart van steen - Nu mijn leven Aan het einde komt Is er van het Innerlijk gesteente Niet veel meer over, Het is uitgebikt Met woorden als beitels En aangevreten door De tand van de tijd…

Op het bruggetje Boven de sloot Staat hij, jongen Van het dorp - Waar hij vroeger In kinderlijke onschuld Voorntjes ving, En af en toe Een stekelbaars, Staat hij nu Doelloos te kijken Naar hoe het water Onder hem stroomt, Hij ziet takjes Voorbij komen, En af en toe Wat blaadjes - Ook zijn gedachten Worden door het Water meegevoerd…