Alle inzendingen over Jeroen

Jeroen is verliefd. Marjolein is z'n vlam. In z'n hart lijdt-ie pijn. De vrouw - welgeschapen - wil niet met 'm slapen: z'n vlam blijkt een waakvlam te zijn. Het minnevuur maakt 'm bezeten. De vlam die hij vat is een hete. Vertrek valt 'm zwaar. Diep bedroefd mist-ie haar, want hij is nu zo kaal als de neten.…

Wanneer u zich alsnog wilt kandideren Als fractievoorzitter van de partij Dan sluit u achteraan de lange rij Waarna de media u afserveren Jeroen heeft nog een hele foute vraag Matthijs start zijn verbale kettingzaag. Er is vandaag een 5e kandidaat opgedoken voor het fractievoorzitterschap van de PvdA. …

De twintigers van Nu hebben alle Keus van de wereld Ze kunnen doen en Laten wat ze willen Met maar een enkel Doel - het hoogste Bereiken dat bestaat Eruit halen wat Er in zit - Toch is meer niet Altijd beter, Hoger niet altijd Verhevener, althans Niet om er gelukkig Van te worden - Doe eens anders, Doe eens nieuw,…

Kerima Ellouise 9.Jeroen Swaan 10. Daan de Ligt Ik kom er aan! Ik haal ze in! Ik laat mijn hielen zien! Dichten kan ik voor tien!…

. __________________________________ JEROEN BROUWERS (1940 - 2022) Cliënt E. Busken is nu heengegaan Het aards bestaan verruild voor 't eeuwige Zijn traumatranendal voor 't hemelse Zou Wim al iets met hem hebben gedaan? Een polemist als B. heeft dat verdiend Stilist pur sang, een ware 'Letter'vriend…

(voor Jeroen van Merwijk) geef jezelf een cijfer van 6 tot 10 aan onvoldoendes doen we niet sla een beurt over of ga terug naar de bajes gooi eens een keer hoge ogen zing een liedje in Braille dat deze keer niet aan dovemans oren is gericht droom je droom in full-colour omdat de tijd van zwart/wit nu toch echt wel voorbij is (of het moet…

( voor Jeroen Brouwers ) De derwisj danst sierlijk door de ruimte, magie wil zijn en niet vervolgd worden. Zoals een donkere vrouw hem krankzinnig kan maken, zo is de dood een wervelstorm die aanhoudt.…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Hij drukte zich wat calvinistisch uit Het geld gaat naar de “Schnaps” en naar de “Frauen” Die zuiderlingen zijn niet te vertrouwen Verschoot hij daarmee niet zijn laatste kruit? Mocht deze baan hem onverhoopt ontvallen Dan maar een flinke neut en naar de Wallen…

wat beiden: Jeroen en Eva ook graag invullen en veel doen!…

niet geleerd mijn lippen voelen stijf emoties vaak van streek tijd die weg zal tikken als jij de woorden leest die daarna weer vervliegen verstilde ogenblikken als balsem voor mijn geest laten mij zachtjes wiegen voel je niet bezwaard je ogen dicht te doen en mij te vragen voor te lezen jouw liefde is het waard voor jou ben ik Jeroen…

sterven wil hij niets weten als het komt, moet, dan een snelle dood: sterven in het harnas van de journalist Hij laat een enorme leegte na maar ook een godsvermogen en dat als VARA-socialist Er wordt een salon afgehuurd zijn dochter Sylvia spreekt de mooiste vleugel vertolkt Bach De Andriessens-familie is eindelijk trots en collega Jeroen…

Bang om me Aan je te binden Bang om je Weer los te Laten als jouw Tijd gekomen is - Leegte die Een krater In mijn leven Sloeg toen Jij er opeens Niet meer was papa En jij als vader Nooit de man in je Je eigen zoon kon zien…

Uit de dichtbundel Alles op z'n plek van Jeroen den Harder…

In mij heerst stilte die er niet is midden in de 50.000 Ierse bijen die een zwarte mantel zijn om mijn bleke huid mijn lichaam is hun hart het gaat sneller kloppen van hun gif, ik voel me verbonden, één met het leven, één met de lente het luide zoemen van de liefde hier op aarde op mij in mij…

Alsof Jeroen Bosch zijn penseel doorheen de tijden tot mij bracht. Ik word spitsvondig afgeslacht door monsters die mij vrij onzacht vernielen nu ik, deel na deel, ten prooi val aan hun overmacht. Ooit droomde ik, gejaagd en heet, van wulpse meisjes, schaars gekleed en wars van fraaie zeden. Niet langer brengt de nacht mij vreugd.…

Amsterdam, vrijdag 20 december 2019 persoonlijk in de foyer voorgelezen aan Jeroen Pauw, ik wil je (be)danken voor de prachtige veren welke je steeds (ver)toonde je liet ze goed zien en als ze, ze niet zagen gaf jij ze een bril niet dat ze die altijd opzette blind op eigen vertrouwen 'doorwouen' maar de mooiste veren die je toonde…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…

Hoe kan ik jouw boek sluiten terwijl jouw verhaal niet af is vijf jaar geleden reed jij bij mij vandaan sindsdien begon het immense gemis dagen werden weken, weken werden maanden, na al die jaren wandelt nog altijd de vraag door mijn hoofd ‘Lieve Jeroen, ik kan deze stilte niet verklaren’ Zestig maanden zonder één woord van jou niet wetend…

(geinspireerd op het gedicht 'vragenvuur van Jeroen Swaan)…

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

moeders hand ze gaan en monden staan niet stil in samen vergelijken terwijl ze weten dat anderen achter donkere ramen kijken opgeschoten jeugd waar een verdwaalde vader honkbalt met zijn zoon onder het kritisch oog van vrienden en hij bedient ze met twee deuken in een auto zonder kreuken gaat in drieslag af de straat van Jeroen…

Verslik u niet in uw greepfroet dzjoes bij 't eten van Vlaamse appelmoes met een zwarte pens van over de grens waarna een pateeke en dus geen soes…

’t Was ruim na elven: Timmermans bij Pauw Scherpzinnig als altijd en prima sfeertje Ons eigen politieke knuffelbeertje en talenwonder… hè, wat zegt ie nou? Het zal nog lang in al zijn hersens spoken: ‘Ik heb me in mijn eigen taal versproken!’…

Het zwaluwennest: piepend zwiept een eskader -- neer op onze kat.…

stierven er 190 mensen ze was ook in madrid stond nu, poëzieliefhebster met gekrulde kop en zinnen bloeddoorlopen ogen, lallende tong egotripper, verdoken rebel zonder maatschappij wankel en alles verloren te luisteren naar wat ze zelf ook had gekund mijn gedicht al niet meer nodig in haar uitzonderlijk verschenen leven op een schilderij van jeroen…

Jeroen wou zeggen: 'buitensporig', Maar 'borenspuitig' kwam er uit. Een poging, om 't weer goed te maken, Had 'sporenbuitig' tot besluit. Nog bleef de man naar juistheid streven En 'spuitenborig' werd de klank; - Toen zag hij af van verder pogen En sprak: 'Meneren!…

Soms zijn er woorden scherp en vol venijn lijkt de band even verbroken omdat wij onszelf niet zijn dan groeit er een kloof die niet te overbruggen lijkt er valt een stil onbehagen omdat de een voor de ander niet wijkt soms lijkt het bijna of wij elkaar niet verstaan allebei een andere taal spreken wij alleen door zullen gaan dan toch is…

Als het rouw rumoer rondom jou is verstomd, de stoet voorbij is, schuifelende voeten, dan voel ik dat er een diepe stilte komt, en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten. En telkens weer zal ik je tegenkomen, we zeggen veel te gauw, het is voorbij, Hij heeft alleen je lichaam weggenomen, niet wie je was, en ook niet wat je zei. Ik zal nog…

Steeds stiller ben ik geworden nu het onoverkomelijke gekomen is Een vliegtuig, een ander continent: uitgesteld afscheid. Wel jou, maar de herinnering nooit kwijt.…