Alle inzendingen over Julia

Vandaag is Julia jarig Vandaag is het groot feest Vandaag is het Julia's dag Vandaag geniet Julia het meest. Vandaag mag zij zitten Op de mooi versierde stoel Vandaag krijgt Julia kadootjes En waarschijnlijk een heleboel.…

mensen en bomen ze vormen hun ringen en worden geveld gepubliceerde inzending bij linosnede van Julia van Verschuer zie http://bit.ly/bwqBXd en http://bit.ly/aRvarP…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

uit de echo van de schepping is opnieuw blinkend goud geboren en nog wel in de lente door de vroege adem van het eerste jaargetij op een namiddag waarin de glans van groen ons in warme zonnestralen verlicht doet bekoren zij is de zevende in de rij; een rijkdom aan schatten deze waarneembare tederheid is op onze aardse wijze…

Metaal en keramiek als Romeo en zijn Julia. "Suiker?" hoort hij zichzelf vragen. Het antwoord smelt al op zijn tong. Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

je straalt als verre ogenschijn bij onsterfelijke maan jouw ochtendlicht trekt in een zweem aan de nacht voorbij o, glinsterende ster lig tegen mij aan ademvocht doorstroomt mijn aderen hemels lichaam, blijf dicht bij mij…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

domme julia wat heb je gedaan je grote oogjes uitgedoofd je keeltje gestikt je navel doorboord je vingers verknipt je lijfje vermoord door domme domme gedachten ik ben hier wil je dat ik naar jou toe wil je dat ik opgestegen kom om je verder te duwen om je mee te trekken om je te helpen om samen te leren vliegen zonder los te…

Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten, want Julia kiest heden zelf haar beau: een echte Rotterdamse Romeo.…

Alle clichés aan jou gericht: Julia, Roxanne, Regenbogen, ja, alles wat ik ooit gedicht heb over jou, ooit overwogen, is te goedkoop en te oneigen, ik gooi het weg, wanneer ik in een hartslag voel hoe puur en zacht jouw ziel zich buigt over de mijne.…

Mevrouw Julia doet de ramen open en ze weet geen woord voor de lucht die haar wangen aanraakt en de zon heeft de kleur van honing en ze weet vandaag gaat het gebeuren en ze denkt maar eerst blijf ik nog even staan. - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’, 2003…

Zoveel emoties heb ik Zoveel Dat ze jou overspoelen Mijn naam fluistert in het donker: O wat donzig is ze, deze Julia, (Kijk maar in het latijnse woordenboek) tijgerin zit in het struikgewas wachtend op een haas ze kijkt uit mijn ogen met oranje lichtjes en bijt in het gras van ongeduld…

als jij mijn Julia zou zijn dan was ik er geweest.…

de zee, het zwarte gat de ijzige massa die iemand helemaal kan opslokken en dat maar al te graag doet overdag een lief kabbelende vriend zoet als een koekje, braaf als een baby'tje maar 's nachts duister en wreed alsof boze machten heersen het zwarte kwaad die menig schipper deed verdwijnen.…

Ik weet het.. jij hebt het gevoel dat je er alleen voor staat, dat niemand zich om je bekommert, dat je een mislukking bent en dat je alleen moet vechten.. maar dat kan je niet meer, wil je niet meer... . Maar ergens ver weg en onopgemerkt zit ik, ik denk aan je, zit met je in IK wil niet dat je opgeeft, ik wil niet dat je de moed verliest…

Ik spreek woorden Als gouden druppels Ik regen Wanneer dat maar nodig is Ik stort me uit Rond verdriet en droeve dagen En spin leugens Van achtergebleven dauw Ik duld geen tegenspraak Want dan stamp ik Hard in de plassen Plaatselijke buien Maar niet op mij…

Een zuchtje wind waait over de zinderende zomerdag In mijn geopende handpalmen probeer ik te vangen Jouw gedachten, zo licht als een veertje, maar zo zwaar Als de zonnehitte drukkend op mijn blote schouders De oude vlonder kraakt geërgerd onder mijn voeten Zijn doordrenkte pijlers schommelen door mijn gewicht Straks zal de textuur van de planken…

Een grote lege vlakte Ik kan niet precies zien waar het begint en waar het ophoudt Even bekruipt me een gevoel van zwakte Dit voelt namelijk niet vertrouwd. Dan besluit ik zelf een begin te maken Het maakt me ineens niet meer uit wat jij wilt Er is niet veel wat mij nu nog kan raken Want wat heb ik al een tijd verspilt. Ik loop door tot…

Wat moet ik doen? Ik ben verliefd. Je weet wel vlinders in je buik. Niet meer kunnen eten. Alleen maar aan die persoon kunnen denken. Tenminste dat dacht ik. Totdat ik op een avond met een ander zoende. Wat moet ik nu doen? Nee, ik zeg niet ik laat het erbij. Droom maar verder, het werd steeds erger Met andere jongens afspreken. Andere jongens…

hij is leuk hij is mooi hij is lief hij is knap hij is rijk hij is grappig hij geeft me wat ik wil zij is lief zij is leuk zij is knap zij is mooi zij is grappig zij is niet rijk zij geeft mij alles wat ik wil…

Als hij schreeuwt en als hij vloekt drinkt klaagt of op de bank wegrot alles wat hij aanraakt gaat kapot hou op hou. gewoon. je. rotkop.…

Ik hoorde honden huilen en mijn vader was boos sloeg zijn handen op tafel en schreeuwde een onverstaanbaar woord ik huilde, ik sliep niet en ik sliep, ik huilde niet.…

Ook al heb ik je nummer gewist en je spullen weggegooid alles wat van jou is, blijft in mijn hoofd.…

Plat en uitgerekt ingewanden uitwendig zo werd groen met rood vermengd arme kikker op de weg.…

De felle lamp staart mij altijd aan als alle lucht water was, zou ik zwemmen naar de maan.…

Dit gat blijft gapen het heeft zich vroeg gevormd dus ik ging snijden zo maakte ik mezelf elke dag gewond.…

Soms wil ik opgaan en door lucht bewegen zoals opstijgen en vliegen, nee zweven.…

Abélard geboren in 1079, priester zevenendertig jaar oud onderwijst vijftien jarige Eloïse in Parijs Onsterfelijk verliefd trouwen ze in ’t geheim en leven gescheiden beide in 'n abdij als abt en abdis Ze schrijft dat ze altijd aan hem denkt, naar hem verlangt, haar lichaam en ziel eeuwig de zijne is Hij sterft in 1142, begraven…

mystiek zo het balkon u droeg boven het geuren van jasmijn verheven maan in volle schijn uw blikken mij nog niet genoeg glans kasseien van Verona welke uit hun voegen sprongen veel te vroeg doch vogels zongen welk wonder volgt er nog hierna liefde rankte mij naar boven steentjes gooiend tegen ‘t raam om uw zachte mond te loven hoorde…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…