Alle inzendingen over KEUVELEN

en roddelend schudden ze hun blauwglanzende veren, voeden zwarte, brutale pubers op met hun felglinsterende ogen, die kleine, blauwzwarte kauwtjes kauw en helder preuvelend op het dak, ze keuvelen, ze kijken en kijken, zien elke dag opnieuw wat er gebeurt in deze rommelige buurten, geen oordeel, geen vonnis laten ze horen,ze keuvelen,…

je woordgebruik is vreemd de diepliggende woorden in een bast van keuvelend bomen wezenloos van afkomst en spruit krenkend in knop die het murmelen van stilte hoorden sinds hij het bestaan in de doofpot stopte van wat in janken wordt geboren…

In de gezellige pronkkamer praten deftige bedaagde dames heftig bij hun warme genotsdrank een kleine jongen luistert vol ontzag naar de luide woorden voelt zich vernederd bij die wijze tantes hij knikkebolt - verzinkt ligt overleden in zijn graf naast hem rust Robinson Crusoe de vereerde held uit zijn geliefde boek spreekt eens op mijn…

knusjes keuvelen aan een houten tafel over je passages op een ordinaire dag je woorden vlot en met een glimlach een sterke koffie met een warme wafel spiegels reflecteren in de zon je zonnebril met lichtbruin vensterglas belichten fel mijn verbaasde grimas op een terrasje waar het ooit allemaal begon ik zag je mond zo elegant bewegen je…

Er huizen in deze habitat nogal wat oude mannen Aardige zachtaardige maar opvallend baardige quasi liever lui dan moe Savannekoning op de uitkijk bejaarde chimpansee Hun handen links hun duimen rechts peuzelend keuvelend Doch altoos vruchteloos peulen beuzelend toute la journée…

Fonteinen keuvelen niet langer met badende merels en niemand harkt de gevallen bladeren in de boomgaard bijeen. Maar wanneer ik mijn ogen sluit hoor ik het lachen van voorbije zomers en voel ik het sprankelen van tinto de verano in mijn mond.…

(voor jou) het zit in je een teruggetrokkenheid stilletjes verborgen voor de buitenwereld och misschien, misschien weet je morgen in dat volle vertrek met keuvelende mensen wel boven het gewemel het gedruis uit te stijgen draag je het hart wat meer op de tong zal je niet meer aarzelen of onderschat zwijgen…

Van die avonden met huisdieren, met kinderen ook, aanvankelijk, in achtertuinen gezeten, wat keuvelend, wat aaiend, natuurlijk drinkend, en zuchtend, zo nu en dan, met die muggen, totdat men maar naar bed gaat zonder daartoe werkelijk besloten te hebben - van die avonden waarop men - vreemd voldaan - op wat voor wijze dan ook echt…

ik raap de voetstappen waar je ook gaat het pleintje rond de kleine straat waar rechtuit in bochtjes gaat het terrasje lokt met koffie of een slok en keuvelig gepraat zet ze voor je bed als jij de benen hebt gestrekt zij tonen je de weg die onze dag heeft afgelegd…

Als ze gezellig keuvelend plukken, gelijktijdig bukken, ziet ze op slag weer de jongen in hem, schuilgaand achter zacht getinte vlinderachtige bloemenpracht. Hij vroeg haar zijn Lathyrus te bekijken. Zijn stralende blik, dat nodigend gebaar, in zijn andere hand een vaasje, onweerstaanbaar.…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

weer hoor ik traptreden keuvelen over jouw schreden geschuifel wat gekraak in bibberend beven de kreun het steunen als je op de overloop bent het gemak van de traplift heb jij nooit gekend als je boven was liep alles altijd keurig in de pas jouw heerlijk ochtendritueel was voor ons nooit te veel een nieuwe dag met heldere…

twee verliefde blauwbekkende kauwtjes, zachtjes pikkend in elkaars nekveren, mooi, teder silhouet op ijle voorjaarstwijgen, in een koude, vroege februarizon, pienter glanzen de oogjes, zwarte pareltjes, stilletjes keuvelend, kauwend, preuvelend, niet bang meer voor grote broer de kraai, nee, pril verliefd, heel verliefd zijn ze, pril en verliefd…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

Getuite lipjes, geheven knuistjes, keuvelen, eerste woordjes, mamma, pappa. Oogjes toch zo verwachtings vol, handjes op mijn wangen, armpjes rond mijn hals, kusjes, knuffels. Vlugge voetjes, baby's hollen ons voorbij, ongemerkt, nog zo onwetend naar de volwassenheid.…

Wij zaten te keuvelen, Daar klonk van de heuvelen Een weemoedige triller- Het was Ludwig Hiller: De begaafde kunstenaar, De wreedgeschokte, Die aan zijn klarinet Die triller ontlokte. Nooit sprak er ergens Zo ver mij bekend, Dieper weemoed Uit een blaasinstrument.…

Na de dag met z'n drie keuvelend, betastend, zoenend zwemmend en zwetend, op weggetjes door 't donkere bos alleen terug terwijl zij over een aanrijding met een hert, met een hond gesproken hadden, toen ik thuis was kwam hij nog langs na over het verenigd veld verteld, even te kussen, kers op de taart en 's morgens kreeg ik van…

Allen liggen ze nu te keuvelen in een grote kast, naast de verf en de kwast. Kabouters, trollen, elfen en dieren kunnen volgende zomer opnieuw mijn tuin sieren.…

Tienduizenden en tienduizenden Samengestroomde gedachten Van heinde en verre Filteren vanuit het spontane keuvelen. Maar hersenletsel is een nare voetganger Die niet echt passeert Deels grammaticaal een beetje blijft haken Zonder afscheid te nemen.…

Binnen knusse struiken en hoge hagen geeft de tuin keuvelende drinkgroepen, ook de stille eenling vredig behagen. Kruimels op tafels, bij het gras, roepen vogels uit stad en wei, die zich gedragen als gevederde speurende smultroepen.…

Binnen knusse struiken en hoge hagen geeft de tuin keuvelende drinkgroepen, ook de stille eenling vredig behagen. Kruimels op tafels, bij het gras, roepen vogels uit stad en wei, die zich gedragen als gevederde speurende smultroepen.…

Allá, ik keuvel wel verder in Parijs. Daar draagt men mij op handen. Veel verkeer rond de Arc de Triomphe jaagt naar de bron van mijn verlangen: die Verschrikkelijk Sterke Open Deur... Heilzaam voor scherp-slijpende dichters! De mensheid is bij mij beter af. Want ik sta tussen de meute.…

een brand in een schoof ooit namen zij dat mee naar Siberië waar ze uit de handen aten van een boerin op het platteland, gakten tranen als de reis aanstaande was, het bloed zwaarder begon te wegen naar zuid dat jaar was het uitzicht uitzichtloos de kreek vroeg hun voorgoed te blijven zich te verstenen op een stoepje midden op de plas, keuvelend…

Ik zocht je in de vurige vlam van het westen bij het zinken van de zon in haar nest in het keuvelen en klinken van wat rest van een bron waar herten hun dorst lesten maar ik vond je achter mijn gesloten ogen spartelend in de woorden van mijn mond dartelend over de aanbiddende grond van mijn jou-liefhebbend vermogen.…

Nu gaat ze een tweede leven beginnen Schalen en potten trekken haar aan Zij en haar vrienden staan keuvelend naast elkaar Zonder het minste gebaar En toch is ze trots Misschien binnen een jaar Staat ze nog altijd op dat plekje daar! Claire Vanfleteren…

Ik zag twee bevers de snorren gestrekt over de revers de krul er in zoals in een kindervers ze lepelden door het grote water keuvelend over de grote meersen waar je vroeger over kon heersen maar ze waren nu drooggeperst met gigantische dieselpompen het ligt er nu vol consumptie-ijs en bijbehorend kindergekrijs het heeft te lijden onder…

van zijn koffie op de steiger een kikker springt gewillig in de bek van een reiger Groepjes mensen staan gapend te wachten op de bus mokkend loopt een schilder op weg naar zijn volgende klus De rijdende snackbar begint met het snijden van zijn patat fluitend werpt de krantejongen het nieuws weer op de mat Scholieren fietsen luid keuvelend…

Verwarmen met groenere takken en zachte katjes Keuvelen liggend in groen gras en zachter mos Spreken over doodgewone ditjes en datjes. Genieten van een ontluikende goudgele forsythiatros.…

We stelden ons een familiebijeenkomst voor gezellig keuvelen, helaas! We mogen het vieren met ons eigen gezin! Willen we dat, neen, maar het moet. Maar goed, een burger heeft niet te kiezen. De dingen zullen komen zoals ze komen, dat weten we. Wat dan, in het slechtste geval? Wat kan ons helpen?…

Op een late namiddag na het jaar van bestijgen zat hij diep in gedachten bij een bloedhete zon met zijn vrouw wat te keuvelen en wat te hijgen en vroeg toen ineens: 'Weet jíj hoe dit begon?'.…