Alle inzendingen over Kaarsjes

Maar jij en ik weten allebei Wat we bedoelen, wat jij, dus Ma, ik steek weer kaarsjes bij je aan Zo dat ik je ogen weer zie glinsteren.…

Ik heb een kaarsje gebrand, een lichtje speciaal voor jou het vlammetje stond rechtop ’t was bij een kerk, een enorm geval, waar ik dat kaarsje heb gebrand ’t roet op de muren, liet zien dat er veel mensen voor mij gingen die misschien net zo iemand als jij verloren zijn. Ik heb een kaarsje gebrand, de vlam stond recht omhoog, een windvlaag…

Als we in de dagen voor Kerst ons huis versieren het gezellig gaan maken. Buiten de sterren stralen maan een baken is in de donkere winternacht. Vrede nog steeds ver te zoeken is mensen elkaar nog altijd onrecht doen. Vouw ik bij brandende kaarsen allebei de handen als blijk van mijn goede wil.…

Met kerst mogen we kaarsjes zijn met geelkartonnen vlammen de mensen mogen aan ons zien hoe mooi de lichtjes branden. Door al die vlammen wordt het warm en zal de kou verdwijnen, ook in het donker is het goed als je een licht ziet schijnen.…

De lengte van je bestaan hangt af van je grootte, de tijdsduur van je aanzicht, bepalend voor dat schitterende zachte licht. De lengte van je schijn kan nooit lang genoeg zijn, maar wacht; ik steek je aan, kort zo je bestaan maar geniet met volle teugen van je geflikker je warmte en je kunst om schaduwen te toveren op de wanden…

we keken naar de lichtjes aan de hemel ongelofelijk lang ergens begon iets wat we denken noemen we dachten: lichtjes schijnen door de mottige gaatjes in het zwarte gewaad van een alomtegenwoordige dood steeds branden we kaarsjes de kaarsjes zijn onze sterren van lichtprotest tegen de dood we blijven kijken naar de zwarte…

Op dagen dat de zon weer eens weigert te schijnen omdat de mist te dicht is steek ik ter verlichting een kaarsje aan en denk aan jou Als jij in maanloze nachten de slaap weer vervangt brand ik in gedachten een kaarsje voor jou tot je uiteindelijk mijn dromen verlicht…

wereldlichtjesdag voor al de kinderzielen kaarsjes overal !…

Moge je oud worden- dat de kaarsjes op je slagroomtaart niet meer te tellen zijn…

het heeft iets behaaglijks wanneer ze branden de kaarsjes in december lichtpuntjes als houvast op de valreep van een bijna verlopen jaar straks op de weg terug naar het licht wanneer de kaarsjes doven weten wij ons gesterkt met het besef dat we toch in het licht blijven geloven…

Kaarsjes branden op; vragen en dankgebeden klinken door de walm.…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

[Haiku] drijvende kaarsjes op de heilige rivier licht in deinend zwart…

Er staan vier kaarsjes op een rij te wachten op het feest. Eén lichtje laat ons alvast zien hoe mooi het is geweest. Nu mogen er twee kaarsjes aan, ons wachten wordt beloond. Het wordt steeds lichter in de kerk, dit huis waarin God woont.…

Heel wat kaarsjes heb 'k gebrand, het mocht niet baten want: ik ben voor de zoveelste keer de klos! En ga me nu niet zeggen; het komt allemaal wel goed, ga niet uitleggen "je bent er nog" want dat is zo slecht voor mijn gemoed!…

symbool van feest symbool van licht symbool van dood feest van kinderen stralende ogen blije gezichten cadeautjes taart met kaarsjes licht voor mensen romantisch sfeerbepalend overal kleine kaarsjes dood van mensen flakkerende vlam herinnering kaars met naam nooit vergeten kaars symbool van feest symbool van licht symbool…

De kaarsjes branden, de kerstboom geurt, een kerstmenu met groente al dente. Maar toch, het weer dat kwakkelt en zeurt, wekt diep in mij de heimwee naar lente.…

op de weg terug naar het licht wijzen kaarsjes ons de weg... achter een berijpte horizon wacht mogelijk het geluk of wellicht iets van verdraagzaamheid…

Daar groeien witte kaarsjes aan, Wat zullen die kaarsjes aardig staan Wanneer ze van avond branden!…

er hangt nogal wat kerst in de lucht ik merk het aan de kaarsjes in december die verlichting bieden en (ons) de weg wijzen naar de stal alwaar het warm is van het leven…

De prille jaren vijftig leden buiten voelbaar onder de winterkou, de rode kolenkachel was nog amper lauw, maar de elektra-kaarsjes in de kerstboom deden hun best, de kleine jongen wreef zijn handen, maar bleef zich warmen aan hun zachte stille licht, zo af en toe kneep hij zijn ogen dicht, waardoor het nét leek of er echte kaarsjes brandden…

Het is donker in de kamer de kaarsjes zijn gedoofd de pitjes zwart geblakerd buigen deemoedig nu het hoofd. Vele kaarsjes laat ik branden deze donkere tijd van het jaar 't brengt sfeer in ieders leven en warmte voor elkaar.…

wordt af en toe vergeten de kaars te ontbranden worden de knuffels nat van de regen, daar op die onheilsplek, maar vergeten, dat worden zij niet, ondanks dat de kaarsjes niet meer branden!…

flakkerende kaarsjes flikkerende lichtjes vrolijke kaartjes olijke gezichtjes oogjes die fonkelen een sprankelende lach vele mooie momenten is wat ik wensen mag.…

De ballen in de doos, de boom verbrand De kaarsjes uit, de glazen afgewassen Ik laat mij door het nieuwe jaar verrassen Al liggen er wel zaken voor de hand De woorden bij de koffieautomaat Verkiezingen en vaccinatiegraad…

Wat nu als de kaarsjes verdwenen zijn al hou je nog zoveel van iemand maar je kunt hem niet meer geven wat hij nodig heeft dan vecht je omdat je bang bent..…

De taart, waarop de honderd kaarsjes branden, behaagt 'm evenals z'n jonge bruid. Hij kan niet langer wachten. Wat een haast! Ravijndiep haalt-ie adem en hij blaast de kaarsjes en z'n laatste adem uit.…

Zo vlak voor Kerst sla ik aan ´t contempleren De ballen in de boom de kaarsjes aan Ook de kalkoen kan in de oven gaan Een flesje wijn is al aan het chambreren Ik overdenk het afgelopen jaar En had het best weer aardig voor elkaar…

stilstaand bij mijn doden werd ik al ingehaald door nieuwe doden de wereld draait door wie heeft nog tijd wie gunt je nog verdriet wel duizend kaarsjes wilde ik aansteken maar kwam niet verder dan één enkele en zelfs die waaide bijna uit…

voor mij was kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen (en iets van soberheid) aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…