Alle inzendingen over Kanaän

De oever is het hemelse Kanaän, een maaltijd van brood met wijn. Een plek om heen te gaan, een plek om te willen zijn.…

ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch, de eeuwige vloek vanaf de eerste schreeuw van de baby, onschuldige Kanaän…

karavaan doorkruist woestijnen, waadt door waterstromen en weet niet of het oerstom was of wijs om te verlangen naar beloofde landen de zandkorrels die langzaam door zijn handen gaan, geven duiding aan zijn diepste dromen: niet de bestemming telt, alleen de reis -------------------- illustratie: József Molnár, Abrahams reis van Ur naar Kanaän…

Toen Jozua ‘t land Kanaän betrad als baas, want Mozes mocht er niet naar binnen, kwam Jericho als eerste op zijn pad. Die vesting moest en zou hij overwinnen. Hij stuurde twee verspieders in de stad om de verdediging te gaan begluren. ’t Betrof vooral de sterkte van de muren. Ze werden bijna in hun kraag gevat.…

Waren de regen en de vloed een straf voor Eva en ons vrijpostige verstand dat niet altijd het goede doet? Of gebruiken we dat verstand juist te weinig, zoals toen mijn man onze zoon ontzag en boos werd op de baby? Wat bezielde hem? Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn…