Alle inzendingen over Kasteel te ver?

De kleine inham schenkt wat bescherming tegen de triestheid van haar vak, waar ze met een verbitterde blik naar kijkt ze staat in het middelpunt en het zonlicht verlicht haar, maar groter is de schaduw om haar heen die in onze droom een groot, donker dennenbos rondom haar kasteel is ver weg van de Parijse demonen en de platte geilheid…

En ik op blote voeten door sjouw op bloeiend akkerland, bouw zandkastelen te ver, dichtbij in rivieren stromend gemoed.…

we gaan door met bouwen kloven en schaafwondjes doen niet zeer het kasteel wederopgebouwd met een punt zo hoog als de wolken waar liefde zal spreken in vertaling gezongen door tolken van ver iedereen is welkom bij de oplevering van het kasteel de weg is lang maar als u goed kijkt heel ver daar aan de horizon ziet de toren al blinken in…

het is nog vroeg in Munnikenland als de nacht eindigt en een zwarte stern ginds aan de oever landt ik schuifel naar een plek, nog droog, en gelegen nabij de waterkant en neem plaats in het gras ik zie de dag traag dagen; het licht kan en wil geen schaduw meer verdragen op deze woordeloze plek schept het gloren haar…

De tijd van dragen Is voorbij - de Rijpheid roept, De vliezen van Het voorjaar staan Op scheuren, De lente lokt…

onder veren kussen dons bedolven liefde sneeuwt om ons en drijft tussen de lakens in bed, kasteel verover mij je silhouet danst schaduwen en ik streel een glimlach uit de nacht wacht op het ontwaken van de dag, dan verdwijnen wij alleen de wind weet waarheen…

en lange neuzen er schreeuwt een stervende gevangene met luide keel en echte hysterie maar ik weet niet waar vandaan en onder het kasteel zwemmen nog steeds de vervaarlijke haaien in de spiegel van een leeg kasteel.…

Wat zou ik graag even een vogeltje zijn zodat de weg naar jou, niet meer ver was geen files nee, zelfs geen storing per trein hoe zou je reageren als jij zoiets nu las? Even neerstrijken om met jou te praten rust, iets waar ik naar op zoek ben voordat jij me straks toch moet verlaten geen mailtjes of iets geschreven met de pen.…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast...…

Ik hou van kastelen en ik hou van stilte Maar dit hoeft voor mij niet meer Ik heb bewezen dat ik om kan met de kilte Zeg me, wanneer voel ik de zomer weer? De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…

de winterzon zinkt koperrood achter de bomen van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht…

Kasteel van mijn dromen.…

Terwijl de eenden langs haar muren zwemmen, en geliefden elkaar nog bij de poorten eeuwig trouw beloven, hoor ik zacht hoe zoonlief, amper vier jaar oud, tegen me zegt: "Ik wil ook een kasteel, papa." En ik herinner me hoe, jaren geleden, iemand me zei: "Het is een waterburcht." En dat is het.…

Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel Met hoge toren tussen iep en eiken, Waar duizend bloemen stonden stralend geel Op 't groene grasveld in de zon te prijken.…

droomt zich geen kasteel een gracht met ophaalbrug Een jonkvrouwe die met een blos... aan haar venster staat te wachten Het 'teveel' niet of nooit binnen handbereik naar aardse nuchterheid terug De lakens in dekens verknoopt en verward onder het bed op zoek naar sloffen Kasteelheer... in het diepst van m'n gedachten.…

Een Frans kasteel een Franse heer een Franse aap die wilden ze niet meer. Hij zat in een kooi vastgeketend kon er niet uit een Franse aap in een Frans kasteel met hiv besmet, ach, weten die beesten veel. Ze is gered van dat Franse kasteel.…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

door de Heer en Vrouwe met hun eigen handen en de smaak van het nog warme vocht is op smaak gebracht met chocolade en stroopwafels We praten langs de gebaande paden over weer en revolutie, van tuin en edele dieren totdat wij mannen de Heer mogen volgen opdat zij door hem rondom zouden worden geleid om de gratie van het kasteel…

December is weer aangebroken, tijd van Sint en Zwarte Piet, tijd van marsepein en pepernoten, tijd van Kerstboom en een Piek. December is weer aangebroken en vergeet vooral niet, tijd van vrede is er; aangenomen, dat iedereen de waarde daarvan ziet! Want december mag dan aangebroken zijn niet iedereen vindt vrede even vanzelf en…

Na drieëndertig jaar het land regeren Werd zij op haar verjaardag uitgezwaaid. Ze heeft haar levensweg weer omgedraaid, Nu zij op Drakensteyn gaat resideren. De dag dat zij haar gouden kooi verlaat, Verdwijnt zij achter meters prikkeldraad.…

‘In Ruurlo staat een schitterend kasteel Waar Carel Willink heerst als nooit tevoren Hoe kan zijn vreemde, koele kunst bekoren Ik voel m’n zachtjes toegeknepen keel!’ ‘…Hoe realistisch zijn die zware luchten Mathilde, Wilma doen mij magisch zuchten!’…

- hedendaags klankdicht voor immigranten uit de Nieuwe Wereld ter kennismaking met de mysterieuze keelklanken van Nippon - Nippon Honshu Tokyo Kyoto Yokohama Hiroshima Nagasaki Honda Fukuyama Kawasaki Fukushima Kobe Okinawa Osaka Hokkaido Sapporo Fuji Yama - - - - - - - - - - - - - - - - - hedendaags klankdicht…

Ik scheij er zo niet af, als met mijn eigen leven, En eer ik sterref zal nog menig met mij sneven. Vondel. Gijsbrecht van Aemstel. O Vijfhoek, die aan Scheldes-vloed De troon zijt van de heldenmoed, Die 't hart van 't Hollands heir doorgloeit, En aan zijn Land en Koning boeit! Onoverwinlijk Burchtgevaart, Waarop Europa wachtend…

Kastelen in de lucht in een zucht klim je er naar toe.…

In het hemelbed van haar kasteel versmolt ik met haar blote ziel...…

foto gemaakt van een ogenschijnlijk verloren hoekje waar de meeste mensen haastig aan voorbijgaan het willen zien de tijd ervoor nemen en vastleggen voor later al die vluchtige dingen even vasthouden meer is het niet... maar tóch…

Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan ik zie het vanuit later, veel later dat huis waarin ik eens leefde, het stond er, het staat er nog steeds. Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis.…

ik zag letters dansen op papier de polonaise van het vrije vers gaf veel vertier statig zweefden de sonnetten hun vaste pas door lettergrepen tellen wisten zij wanneer de wende was de limerick en puntgedicht toverden een lach op mijn gezicht krachtig als kastelen zwierden in herhaling de rondelen en in pastel op het witte vel verstilde…

een schaduw strekt zich een kasteel aan de amstel springstof en water…