1915 resultaten.
Drijvende bijl
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.166 De zon komt met grote tegenzin
traag op over de koperen zee
dreigend drijft er een bijl mee
strandwaarts, op een flauwe deining
Slapende cipressen langs het strand
het vroege kind op het ontwakend zand
Bij een passerend scheepje ver van wal
gaat slordig een morgen overboord
of het ooit middag worden zal ?
aan dek is nog geen woord gehoord…
November
gedicht
3.0 met 292 stemmen 86.062 Avonden lang zat hij dan in gedachten
verzonken. November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer zou hij nog trachten
deze kwellende kennis te ontlopen…
Herfsteik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 705 Op een te vroeg vergeeld tapijt
statig en majestueus, machtig en muistil
door lengende nachten en de morgen kil
grotendeels het blad al kwijt
Een mistige blik over het gesluierde park
een vijver werpt het spiegelbeeld
de twijgjes hebben hun elan verspeeld
vallen dor in de tanden van een hark
Zijn makkers in de bomenkring
zien zwijgend de…
Herfstblad
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.056 ‘Hoogste tijd’, zo dacht het blad
- al turend in de grauwe lucht -
‘ik heb mijn seizoenen nu gehad
ben klaar voor de finale vlucht
Krijg kramp in al mijn nerven
mijn huidje wordt al droog
val ik nu in duizend scherven
of zweef ik naar de regenboog ?’
Beneden dreigt een modderbad
of de klauwen van een hark
egels, muizen, zelfs een rat…
Het overzeese
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.432 Geschrokken van zoveel naaktheid
- ze had de bomen nog nooit zonder bladeren gezien –
geurden alle gedachten naar strijd
was het leven wankel, onzeker en alles misschien
Struikelend over verdroogde dromen
aan haar flanken de ruïnes van huis en haard
de omhelzing waar ze nooit los van zal komen
de wijdse leegte waar ze nu in staart
Ze heeft…
Schemerbos
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 817 Onder de jeneverbes scharrelen
de patrijzen in het licht dat zich traag
van de dag losmaakt. Er dwarrelen
verdorde dennennaalden op mijn kraag
terwijl op fluwelen voet een vroege vos
mijn pad kruist over de flanken van het bos
Mijn achtertuin leunt tegen dit woud
waarin de vrije loop van de seizoenen
voorziet in het natuurlijk onderhoud…
Hexerex
gedicht
3.0 met 42 stemmen 11.944 had hij de wil om zijn leven te sturen
een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn
beschadigd wellicht door geestdrift of wijn
maar in de kracht van een keihard verduren
zijn pad zou voeren langs hetere vuren
dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn
een middelomgorde striemende lijn
opdat zij niet in hun speeksel verzuren
Hexerex handhaaft…
Moesson
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 706 Ons dorp was nimmer zo nat
de regen watervalt van de dakpannen
cascades van sluiers omspannen
het landschap en de hof wordt een bad
Een verdwaalde moesson teistert
het lage land waarop de boer verbijsterd
het gewas verdrinken ziet
de maïs wuift en golft als tropisch riet
Ik drijf langs wolken vol donder
naar een eiland in de zon
het leven…
Luchtkasteel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 696 Eindeloos lijken we verder te gaan
voorzichtig tastend en later overmoedig
als pelgrims op weg naar weer een nieuwe maan
kil en koeltjes zoekend naar een warmbloedig
bestaan in de striemde regens van verdriet
met vage vergezichten in het verschiet
Achter de kale trede een steile klim
naar een wijde blik achter de horizonnen
waar geleden…
Knalfuif
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 2.707 Aan de boorden van het kratermeer
in het gestolde hart van moeder Aarde
liggen de plastic lepeltjes, de servetten
verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten
het gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen…
Knalfuif
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 5.262 Aan de boorden van het kratermeer
in het gestolde hart van moeder Aarde
liggen de plastic lepeltjes, de servetten
verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten
het gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen…
Dag zonder majesteit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.494 De nacht ervoor
was dag geworden
en het vroege licht tikte
op de schemermorgen
als lepels in de glazen
als messen op de borden
we hezen vlag en wimpel
vrij en zonder zorgen
onwetend van het open
graf dat God ons al ras
liet delven. Slechts achttien
zomers telde hij pas.…
Wanneer ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.676 Nog altijd
tovert zijn beeld een traan
het ontbroken afscheid
drijft mij in een waan
van heldere beelden
die wij samen deelden
Het heengaan
zonder een vaarwel
leidt mij voortaan
door een aardse hel
in een flits zijn licht gedoofd
mijn geluk voorgoed geroofd
Wanneer komt weer die dag
dat uit volle borst ik zingen mag:
‘Weg is nu de…
Regels voor een rouwkaart
gedicht
3.0 met 26 stemmen 5.159 Nu dra je lichaam zal verzanden
gezien het leven zich verplaatst
tel ik de korrels op de stranden
opdat mijn ziel in jou weerkaatst
en mocht ik ooit naar je verlangen
omdat het goed was tussen ons
zal ik je foto 's nachts verhangen
die bij het Boeddhabeeld van brons.…
Van vrouw, en veld en vrede
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.662 Zelfs de rook boven het vuur
verspreidt zicht slaperig over het veld
een gesluierde nachtkoelte omknelt
de stilte en verhult het naderend uur
van lichtfonteinen
van nieuwe wijnen
Een enkel woord drijft langzaam heen
over de schrale en kale landerijen
wolken omlijsten de schilderijen
scheef hangend aan verweerde steen
aan gebroken naaldhakken…
Nog daar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.207 Vergeten is sterven
doch hard en pijnlijk dringen
beelden en geluid gestadig door
uit een ver en nabij verleden
vastgenageld in het heden
is de stem die ik verloor
hoor spreken en zacht zingen
zie ik heel en ook de scherven
Door mij trekt de historie
van een vroeg gevallen leven
onherstelbare averij aan mijn schip
het open water roept…
Verlichte nacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 2.691 Met haastig weggedraaid gelaat
schuilen de zonnebloemen voor het poollicht
Het geluid van hoog afgestemde harpen
sterft weg over de juichende steppen van weleer
een schrale wind, een jammerlijk knarpen
omlijst de schepping van de vroegste Ambachtsheer
De engelen, ze zijn wat verlaat
zo dachten de grijzen onder het oostenlicht
Voor een…
En Jozef schrijft…
gedicht
2.0 met 152 stemmen 40.762 Terwijl de decemberwind onze sporen wist
bereiken we fluisterend de duistere vallei
- na weer een heuveltop en menig dal voorbij -
van binnen bruist het zacht. De avond gist
tot een volle sterrennacht
verstrengelde adem hemelwaarts. Je glimlacht
Het dorp, een vaag kontrast op de rand
van horizon en hemel
de laatste restjes van het daags…
Huize Matanze
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.200 Het net ontwaakte licht
sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken
een ochtendgloren meldt zich
bij huize Matanze waar de rijken
van toen en nu nog overdadig dromen
en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen
Bomen van stavast hebben er eeuwen
langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen
slapen er nog immer in hun schaduwen
terwijl in het…
Ze hebben
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 609 Het raam gebroken
en mijn naam gestolen
Naamloos en onbekend
trek ik doelloos de heuvels in
waar de uren dagen duren
en de schemering even
hardnekkig is als poolijs
de zomerwarmte slechts
mijn droge huid maar niet
mijn verlaten hart verwarmt
De lege nachten vul ik met
poëzie over gebroken
Delfts blauw
en over de zeven zwanen
die…
Koningsmantel
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.600 Mijn voeten hebben geen grond meer nodig
om verder te gaan of om sterk te staan
het gekozen pad maakt het overbodig
de verlaten wegen, de ontbladerde laan
ik ga ze zwijgzaam door de avondnevel
langs menig onttroonde achtergevel
Het bladgoud van mijn levensdagen
ligt versplinterd onder het bladtapijt
de koningsmantel is nu afgedragen
gesloopt…
Nieuwe dauw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 741 Achter de zuidenwind trekt de warmte binnen
de zwoele bries bedekt de ronddolende kilte
zwierig gonst het door lakens en het linnen
door bomenkronen ruist de avondstilte
Onder het bladerdak schuifelt het zomertreffen
het gonst van buitenleven en laat vertier
alle pleinen lijken het te beseffen
de avond drijft op rode wijn en schuimend bier…
Transparant
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.058 Op de achtergrond dooft vioolgeluid
- een wegterend decorstuk -
terwijl ik van de beslagen ruit
doorzichtige letters pluk
Langs druppels wegglijdende zinnen
glinstert het nachtelijk beminnen
Ik open het glimlachende venster
een zomernacht glipt in de winterkou
verbaasd ontdooit de tuin en wenst er
een streling en koesteren bij, in hardblauw…
Zijde en flanel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.545 Als de vroege schemering een deken
over de zotheid van de dag trekt
de wereld thuis tolt en de avond
horizontaal wordt weggekeken
men zich voor het circus van morgen
weer slaafs te laat te ruste strekt
éénzaam door de nacht woelt
broedend op nieuwe duivelstreken
dan wikkelen wij het schemerlicht
in ongekende glinsteringen
de carrousel…
Waan
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 994 Wij eten alleen groen
op rijp kunnen we niet wachten
geduld is een schaars artikel
in deze tijden van overvloed
Morgen is al veel te laat
gisteren een vage herinnering.…
Heilloos verlangen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 6.019 Om meer te doen dan louter liggen staren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw die dichters mocht ervaren
een eeuw waarin blank…
Wonderlijk
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 821 Hun podium is de zwarte nevel
waarin ze eindeloos dansen mogen
de schittering op een natte gevel
maar ik zie niemand opgetogen
Hun glorie straalt al eeuwenlang
geen notie van begin of eind
wie geniet van het nachtelijk behang
vreest dat ze morgen niet meer verschijnt ?
De wonderlijke hemeldans
van al die sterrenpracht
zo alledaags, ontdaan…
Herfstweide
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 859 Een paard staakt het grazen
en heft haar hoeven op.
De scharlaken avondlucht
omfloerst de laatste zwaluw
zuidwaarts gericht in volle vlucht
verdwijnt ze vleugelend in de schaduw
Alleen de nevel kan verhalen
waar haar gezang verstomt
waar ze zwijgt in alle talen
totdat de dageraad weer komt
Het paard hervat het grazen
al te donker voor…
Onder dak
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.086 Wat zich zoal niet kan nestelen
in een hoofd vol veertjes en pluisjes
met losse draadjes na het verstellen
het gruis van vervallen heilige huisjes
en het wollige mos op doorleefde verhalen
dat doorwoekert over slapende idealen
Gestaag vullen zich de geslagen gaten met
alles wat fladdert en pikkend
zijn weg zoekt onder hoed en pet
Te klein…
Gepasseerd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.315 Eén voor één breng ik ze om
mijn gedichten van gisteren en toen
beslagen spiegels van een geschonden blazoen
een blik in de diepte van het waarom
Ik wil die echo’s niet meer horen
verlang naar de stilte van de komende nacht
stap over de horden die het verleden bracht
weerkaats het geluid van gebroken en verloren
Langs de regels wandelen…