Alle inzendingen over Keukentafel rapsodie

De man des huizes doet het met de buurvrouw op de keukentafel, als z’n vrouw van ‘n onderbroken reis terug keert en het naakte stel badend in zweet en lusten in gewaagde stand ziet en hoort, juist als buur gilt ik kom en haar man er kreunend achteraan komt---dan ziet hij z’n vrouw groot in de deuropening staan en hijgt “het is niet…

Trompetnarcissen deinen vrolijk op de wind rapsodie in geel…

Zo zitten wij dan aan de keukentafel, soms ieder in zijn eigen ding verstomd. Dan weer gierend van de lach, terwijl de ijskast zich gezellig kouder bromt. Wat is het heerlijk met jou te leven lachen praten eten en nog véél meer. Dat laatste ga ik niet vertellen, zelfs niet een volgende keer.…

ook als de créateur onvoorspelbaar licht kleur geur en volkssymfonieën rapsodie fantasie souffleur superieur!…

Er zit een gat in het blad. En het is krom. Het heeft gewerkt en zij heeft laten werken. Eenkennig werd zij nooit. Veelgodendom van sap en bier en bloed was altijd welkom binnen de kringen van haar heiligdom. Haar stutten zijn geen zuilen. Het zijn poten, viervuldig hun geloof, maar steeds oprecht. Wat niet beweegt is wat het beste vecht.…

ik bereid daar als enige chef mijn lievelingsprakjes van kralen en knopen die niemand proeft of lust er gebeuren wonderen daar wanneer de dokter gaat is er een maaltijd voorbij ik word gezocht, altijd gevonden ook een lepel levertraan als vrijbrief voor de reis naar potenland hoesten kan tegen mijn pop tot de volgende vieze slok…

Een nog ongerept meisje in Tanger vrijde in de kerk met een zanger, en doordat hij die niet vóór het zingen verliet, is zij gerept en ook zwanger.…

Zo jong Je broze afscheid Een witte vlek Op de keukentafel Zo jong De omhelzing Van je dierbaren Niet gevoeld Zo jong Een dans macabre Op de thermiek Van spijt…

Klavier akkoorden klinken herkenning van de melodie en ritme dat herhaalt hier danst men vrij vertaald de rapsodie Brabande men zoekt naar elkaars handen en vormen saam een kring Maroesjka leer mij dansen op schoenen en op klompen de passen en patronen het grenzeloos vermaak zeg mij hoe dat de dans ontstaat stappen stampen klepperen…

Ze was haar oude keukentafel zeldzaam toegenegen en had voor hem daar neergelegd wat brood met jong belegen De regen dampte van het raam en maakte haar verlegen temeer zij tien minuten terug daar zelf nog had gelegen…

Aan de keukentafel -het is drie uur in de nacht - peins ik over nachtwerk, korte nachten en vroeg opstaan. Het duurt een winterslaap lang voordat de zomertijd op haar tenen binnenschrijdt. De zomertijd - mijn zonnetijd - is goed voor me maar komt altijd te laat…

ik zie je daar nog zitten alleen, aan de keukentafel in een fluitende dialoog met de merel op het dak een magisch moment van rust in de chaos van een kroostrijk gezin iedereen werd stil en luisterde mee hoe jij dat deed pa is me nog steeds een raadsel…

weemoedig zong hij zijn Jiddische rapsodie hongerend gerijmd dezelfde verzen vierdelig en indringend een lied zonder eind over het leven van alledag in het kamp de pijn het gemis Hellemuziek (3) honderden malen wordt elke maatslag een stap buiten in de mist van en naar het werk hypnotiserend ritme woordeloos stappen denken…

de keukentafel zet het spoor uit ik luister naar de aangezetenen het schuifelen van voeten contracteert deze bedoening in een mysterieus orakel hun handen spreken met vork en luifel terwijl hun ogen zwijgen over de lekkernijen die zijn gebiologeerd in het groen van een waarlijk bestaan wie kent wie aan deze tafel, al is het wit van uniform…

Ik zit op je schoot aan de keukentafel Je witte koffiebeker in je hand Je ander om mijn middel geslagen Zo veilig voelde ik me bij niemand Ik was nog zo klein opa Alles ging aan me voorbij Ik kon dat allemaal nog niet beseffen De dood bestond niet voor mij Opeens was je er niet meer Maar je missen had ik niet gedaan Ik wou dat ik wist…

rotte appels dorre takken onder herfstig bladerdek nieuwe noten doodgevallen in natte aarde bij het hek vele kleuren kiezelstenen roggebrood met katenspek keukentafel vogelkooi en aan humor geen gebrek bergen sla rode rozen ouderwets cassettedeck langgeleden nooit vergeten warme deken stapelgek…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Achter, bij de keukentafel leunt zij op gedachten terwijl de koffie pruttelt raken foto’s momenten ooit zo dierbaar doch verloren in lang geleden jaren van zwartwit tot kleur hoekjes rommelig omgekruld wordt haar leven heel langzaam een beeld in gerimpelde handen het rode kleed, tot de draad versleten vangt de tijd op maar zwijgt…

ziehier het leven van Drimbel en kater geschift en geperst twee druppels in ‘t water de bruggen, de wegen, kroegen en stegen overal rotzooi en altijd weer die regen verdomd het is waar, zuiver en klaar mijn kater en ik zijn beiden halfgaar van ’t vreten uit blik, ’t schooien op straat het licht was mooi maar kwam te laat ziedaar het…

Recht van spreken recht van zwijgen zich onthouden recht van nee Recht om weken lang te dreigen stem onthouden recht door zee Plan blijft steken Hongarije tegenhouden werkt niet mee Orbans preken niet uitbreiden pas inhouden veto, nee! Overweldigende meerderheid zegt ga naar de wc Oversteken hand uitreiken niet…

Nog verder draag ik mijn verleden het weelderige riet in waar de mandjes groeien bruinverpakte gorzen de wacht houden over elke doodgeboren lentemorgen en vroege klanken stroomopwaarts de eerste zon ontmoeten Een rapsodie in tegenlicht bewaakt de ijle dijken in de laaghangende kilte trek ik mijn rietkraag verder op buitendijks wachten…

Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik met een boek op de bank en alles ertussen met klanken van de Matthäus Passion en de stem van Kathleen Ferriers Eurydice. -------------------------------------------- uit: 'Rozen verwelken, bloemen', 2006.…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

toetsenspel Na intro's van een veelbelovend stel Twee leerlingen van Hristo tovenaar 't Publiek geniet van 'hun' Rachmaninov Tsjaikovski, Liszt, Chopin maar bovenal Van delicaat touché, een waterval Van zwierige souplesse van Petrov Zij kunnen ook vierhandig uit de voeten Liza en Hristo, in het Zwanenmeer Maar wat zij deden met Liszt's Rapsodie…

die nacht was er een van de meest sombere uren zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de…

Ik zie haar aan de keukentafel zitten, achter de oude typemachine. Een beetje bevreesd: het buitenland blijft het buitenland. Alles O.K. hier. Ma. ------------------------------------------------------------ Uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…

Op keukentafel en de dunne deken schept zij een binnenzee van linnen, zij laat het ijzer stoomschip worden in haar handen, stuurt het van kant naar wal, van verlies naar gemis zoals zijzelf, langzaam eenzaam allang uit koers geslagen is. ---------------------- uit: 'Opaal', 2006.…

gebeurt in lichte tint dan komen vlinders en de wind de blaadjes worden losgerukt en in de zomer als wij komen hangen de appels aan de bomen eten wij appels uit de hand de takken raken leeggeplukt ik overdenk het kort geluk tussen bloesem en appelmoes de appelboom is een parabel die vrucht afwerpt in menig fabel en aan mijn houten keukentafel…

De herfst zo schilderachtig zo kleurrijk en zo prachtig De bomen zowel jong als oud tooien zich met warm oranje en met glanzend goud Een rapsodie in vlammend rood en zonnegeel als een gedicht, een ballade of een schitterend rondeel Ze staan te dromen overdag en in de nacht ze fluisteren hun geheimen heel stil en heel zacht…

Voici, monsieur Ravel: Vanuit een gevoelige ondertoon klimt uw violist naar zijn kunnen... Strijken is een zwierige zaak. Trillers en passagewerk sieren de levenslustige. Op een kinderlijke wijze soleert hij boven een orgelpunt. Toch kan hij het maar niet laten even luidruchtig uit te halen! Pizzicato krabbelt hij terug. De piano raakt…