Alle inzendingen over Kindsheid

Wil jij mijn geheugen zijn wanneer ik de donk’re nacht vergeet zongevulde dagen over ga slaan ritme en regelmaat niet meer weet Wil jij mijn dierbare herinnering zijn wanneer ik ga graven in vergeten verdriet m’n handen plotseling weer ga vouwen en huilend roep “ik weet het niet” Wil jij de zon en de maan zijn wanneer ik een regenboog aanwijs…

O kindsheid, wier begrip van geen vooruitzicht weet! Gij zingt, en lacht en springt, en waar ge ook binnentreedt, Gij vindt de grond voor u bestrooid met rozenblaren. De gulle blijdschap voert op 't klinken van haar snaren U dag aan dag ten reie; en schreit ge om enig leed, Gij droogt straks de oogjes af, terwijl gij 't ras vergeet. Ach!…

vertedert door kindsheid verdronken in de ogen van onschuld meegesleurd in het spel frisheid van het leven mond vol impulsiviteiten neus naar avontuur zoekend naar moeders schoot…

Schuldgevoel,´t gevoel van, de mijne dat is een gewoel dat er altijd zal blijven niet dat ik het wil maar het is de wil die niet om is te krijgen Had ik nu maar niet had ik nu maar wel had ik zus of zo Dan maar boeten dat is geen moeten dat is een mogen dat is een vermogen het al zo lang vol te houden van de vroege kindsheid af, de…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

Als men 't eenvoudig liedje Van mijne kindsheid zingt, Dan denk ik aan de liefde, Waarmede ik was omringd. Dan denk ik aan de stemme, Die 't liedje klagend zong, Wanneer de zonne daalde, Wanneer het maantje blonk; Wanneer de sterren schenen, Wanneer de zwaluw zweeg, En alles op de buiten In zachte sluimring zeeg.…

Onderwerp: volle maan- dag-nacht Als het zonlicht nevel wordt Broeder zon, zuster maan, genderneutraal, Naar de hemel reikt, Broeder maan, Kindsheid wordt, Dan dooft het licht nooit uit, De sterrrenlichamen de handen reiken Dan zijn er geen Klaagmuren Ook niet in Termuren, Maar zing ik hun oudere liederen om de donkere nacht te verstillen…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer.…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer.…

Een kindsheid, kind zijn is soms niet echt, schaakblind aanleverd, diep ongerecht. Herinneringen aan en uit de kindertijd, het grote herenhuis met mooi zicht, kinderpuin zo diep begraven in de tuin, dat deze winter zeker onder sneeuw ligt, als ijssculpturen uit de grote stad.…

Die kindsheid komt weerom; is ’t niet een wonder ding? Hoe dat men ouder wordt, hoe m’ouder zoekt te wezen: Opblijven is de vreugd, te bedde gaan het vrezen Van alle menslijkheid!…

De sluier der kindsheid van ziel en van zin Is thans in die vlamme verslonden. — O, zalige nachten van huwelijksmin, Wie kan uwe weelde verkonden?…

't Was de speelgenoot van haar kindsheid, Zij zuchtte en zei: "Och Heer!" En hij hielp ze van de wagen, En hij zette de kinderen neer. Zij spraken van geen verzoening, Noch lang verleden geschil. "Hij hoort niet meer", sprak zijn dochter, "Maar hij ziet nog zonder bril".…

Mijn kindsheid, jeugd en bloei, was éne reeks van plagen; mijn verdre levenstijd, één ijdle handvol wind; mijn ouderdom bezweek, bij hoop van beter dagen, in pijniging van ’t hart die geest en merg verslindt. Wat nu? De dood verbeid na levenslang verlangen! Schenk’ hij me een stille koets bij ’t ingaan van de nacht! Bevrijder, kom!…

Och, hier vervloog zijn kindsheid: Hij was geen vreemdeling; Hij kende 't heilig beeldje, Dat in het eikje hing, De waterput op 't voorplein, Die nauwelijks bewoog, Zo diep, zo kalm en helder, Gelijk een ernstig oog, De rooslaar aan de gevel, De wijngaard op het dak, En, och, de hand, die binnen Het koopren lampje ontstak.…

Zie neer uit uw heilige tempel daarboven; O Gij die de hulde der Grieken ontving, Wie Rome in haar heerlijke kindsheid mocht loven, Die lang aan de spits harer dapperen ging! Zie, lieflijke Vrijheid, zie neder op aard, Mijn volk is de roem van zijn voorgeslacht waard.…

Kindsheid ijlt als 't krieken, Jonglingschap heeft wieken, Kommer zweept de man, Grijsheid maant tot scheiden - Zweeft er tussen beiden Wel een enkele span*? Onder min en kozen Welken aardse rozen, Worden Tempe's* duin; Onder spel en dansen Vlecht de grijsheid kransen Om de kale kruin.…

Die in mijn rusteloos gemoed Sinds de eerste kindsheid blaakte! Gij zijt die min, wier zaal'ge smart Mijn eerste zuchten riepen, Toen in 't nog pas ontluikend hart Der driften stormen sliepen. Gij zijt die zucht naar hoger lust Dan van een nietige aarde, Waardoor 'k mij-zelve ben bewust Van een verheev'ner waarde!…