Alle inzendingen over Koffie

Zittend op een zonnig terrasje aan de boulevard genietend van een kop koffie met een froufrou kijk ik naar het strand met al die mensen op elkaar vechtend om een plekje, afijn een heel gedoe spelende kinderen rennen door het rulle zand een strandbal ploft neer op een ingesmeerd lijf een zakje friet met mayo gaat van hand tot hand terwijl de…

De leegte geurt vol koffie. Stof in verre hoeken draagt de kleur van eer en leed. Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage ritme van wie hier niet is. Het verliest zijn lenigheid, swingt niet meer in al zijn voegen. Verkalking is het nieuwe zeer. Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen.…

blijven dromen... van een witte kerst doch het wordt een natte en druilerige herfst harde windstoten, regen die tegen de ramen slaat gelukkig dat het haardvuur roodgloeiend staat de kerstboom en winterkransen baden in het licht dat zich stralend naar de stal en het kribbetje richt gezellige warmte laat ons binnenshuis vertoeven we drinken meer koffie…

lood glas gras groeien maaien dieren aaien wild jagen aanjagen straaljager veroorzaker koolhydraten waterkering salonsocialist holisme slabak nepotisme rangeerterrein begeren negeren regenachtig ontkrachten verdachten beruiken vocht druipen bereidingswijze wijzen verwijzing wijzigen verwittigen plafond witten lekker zitten kopje koffie…

Één geeft orders, ik vraag diegene of ze koffie, thee…. Nee! Buiten hebben ze hun container waar ze ontbijten, lunchen Ik blijf in de slaapkamer om niet in de weg, in de kou, zonder ramen.…

verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld d’ ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen gevoel - met de hulp van een buur om de hoek rimpels als diepe groeven bruine vlekken, tandeloze mond hard en luid moest je roepen ook als je vlak voor hen stond zij zette hem koffie…

En uit de speakers zal een soort van requim klinken, daarna kleffe cake en een slap kopje koffie drinken. Familieleden die op je proosten, drinken op wie je was, vertwijfeld maar opgelucht lachend heffen ze het glas. Daar sta je dan: Achter het witte licht van de dood, het was 'n kwestie van één stap, die stap was groot.…

Nee, de stappen sterven weg het geluid verdwijnt in lucht het is al half twaalf ik kijk nog maar eens en zucht Stram en stijf sta ik op slof naar de keuken toe zet dan maar één kopje koffie ik ben ineens zo moe Ach ze hebben een gezin ik had het kunnen weten ze zijn de hele week druk en mij gewoon vergeten Morgen is het weer maandag…

De barman doet zijn ronde: cola, koffie, bier. Instrumenten uitgepakt. We missen er nog vier. Half negen al voorbij als we eindelijk beginnen. De koperblazers blazen. Jan trommelt buiten zinnen. Van “Ut zonneke” tot “Ich bin” komen prachtig wel tot stand. Medleys en melodien. Is Heer hiertegen wel bestand?…

Hij zit er in z'n celstof kloffie en krijgt een likkoek bij de koffie. Hij denkt: ' 'k Wil weg, verdomme.' Het zitvlees staat 'm geenszins aan. Het toetje is een bakbanaan. Hij wil wat anders eten. Het nórmaal is er heel normaal. Hoe gaarne ging-ie aan de haal. De lik maakt hem bezeten.…

Ik wacht op jou in een klein café Sigaretje, kopje koffie met koekje Verlang naar jou met heel mijn lijf Mijn mooie billen zonder broekje Ik weet dat jij zo weer bij me bent Spaarzame momenten voor elkaar De puur verslavende lichaamsdrift Gedeelde passie niet zonder gevaar Vinden plaatsen waar we samenzijn Seksuele spanning zich kan ontladen…

Daar flaneert ze en passeert een terrasje steekt nuffig haar gemodelleerde neusje in de wind scheetjeslatend bij ieder frivool stappend pasje besluit ze toch maar voor een kopje koffie verkeerd torteltjes flipflapperen rond haar tafel en koeren om kruimeltjes sopkoek uit haar linksgedragen mondhoek welke spetterend rondvliegen bij `t rispen…

De slanke meisjes in de hoek Ze drinken hippe koffie en likken de room verleidelijk van Rode lippen De foto uit een magazine omlijst door huid waarvan we weten Dovezacht. J’adore bedwelmend.…

de gedachte aan je stem die over heuvels en zeeën vloog naar andere landen toen je vreemde vruchten proefde en opgewonden raakte van smekende vrouwenogen altijd een muntstuk in je hand het was al een herinnering bij je krantje kopen en kopje koffie op de hoek toen later vroeger werd van samen naar de bioscoop mijn tranen en jouw zakdoek…

Fietsen stuk, de mandoline bleef heel Jaren stond ze Met haar ranke steel Daar, in uw te kleine kamer En we dronken nog koffie Langzaam werd later Verhalen nam ik mee - Dan wordt het middag Alles hapert tot u stopt U verslaat de tijd en gaat hem voorbij Fietsend met uw mandoline Bloemen plukken in de wei En kunt u Opa zien Snoepen…

Heb je al koffie gehad?’ vraagt ze lief. Ik kijk naar de tafel en knik onzichtbaar. Opa is naar de winkel, koekjes kopen. Opa en oma zitten samen op de schommelbank. Aan haar glimlach zie ik dat ze weer aan het reizen is. Haar paspoort, sleutels en leesbril liggen in de la van het vriesvak.…

Vanochtend dronk ik koffie met haar dolende geest, maar nee, gelachen hebben we absoluut niet. Wel gefluisterd, tijdens het eindeloze roeren in de kopjes, dat onze koude harten warm werden van elkaar en dat we elkaar wilden beminnen als Romeo en Julia op hemels niveau.…

heeft soms zijn charme, is licht en zonnig bovendien Elke dag laat zich dan, van een andere donkere kant, ook wel eens zien Elke dag, kan zwaar zijn als lood of soms een steen Elke dag is weer een andere, geen dag is eender als voorheen Elke dag heeft een avond, vooraf een maaltijd, met of zonder toetje Elke dag heeft een schemering, met in de koffie…

Op naar de koffie en de koek, Hèhè, het is voorbij... Ik loop maar mee, wat moet ik anders. Het zint me niet, Ik zit ermee.. Die bril, die bril... staat nog steeds scheef.…

kijk je niet om in spiegels die de waarheid zien is jouw verdriet dan zo verstoord wil je nog meer misschien ik wil zon ik wil zee ik wil strand frisse lucht ik moet er echt uit heel relaxed met een groot glas koud bier in m'n hand lekker onderuit ik verdring het gevoel want de volgende dag werpt z'n schaduw vooruit een snelle kop koffie…

Vader, moeder, zoon, half zeven, vers geroosterd brood; koffie, thee? Je gaapt geen antwoord, zwijgzaam staar je lang de vol gedekte tafel aan. Kinderdroom koesterend vermoord zij zacht de droom van haar kindertijd; ‘Liefde is projectie’ luisterend draai ik mij toekomstwissend nóg eens om.…

Motor voor gewone en grote prestaties van de dag Gezond als moraal Zomerkoninkjes straks op alle markten Koninklijk nagerecht zonder kroon, met slagroom Afsluiting van maal Start jouw dag met een banaantje, muesli, melk koffie, brood en meer fruit Na een dag werk en sport Niets verzuurt in 't vat…

als stille getuigen stonden de bloemen en verjaardagskaarten op de tafel, och het was een drukke dag geweest het had niet gevoeld als een feest vorig jaar toen haar man nog leefde en haar koffie en een ontbijtje bracht. zijn warme lippen in een liefdevolle zoen….maar ja, dat was verleden, dat was toen.…

in een natuurlijke ovaal tussen dikke beukentakken beweegt een houten mast met vage wimpel zonder vlag waarschijnlijk een toeristen tjalk die voor even in de haven mag in het zonlicht, in de schaduw van de vol gegroeide kronkeltak door het ritme van de rode pannen en het hangend groen gebladerte ervaar ik op balkon met koffie en gebak…

In het met liefde onder ogen zien van hun dagelijks leven onder het genotvol drinken van een kopje Dwergenmans koffie of thee. Op die momenten, die belang en waarde krijgen als het leven uitzichtloos lijkt af te drijven ergens hoog bungelend boven een grote wereldzee.…

Met de trein naar Assen en met bloemen aanbellend bij mijn moeder's woning, waar de koffie en gebak (supervlaai) al klaar staat voor consumptie. Mijn vader ontbreekt al drie jaar, maar zijn stoel staat gelukkig nog op dezelfde plek, waar ik hem nog steeds levendig in zie zitten.…

Ik kan heel goed de boel de boel laten maar ik ben wel een opgeruimd type ordenen, opruimen schoonmaken, netjes maken zit in mijn genen en is aangemoedigd door wijlen mijn moeder zij altijd in dat schort niet uit te krijgen soms lukte het dan speelde ik obertje had de afwas al gedaan de keuken opgeruimd en koffie met wat lekkers…

‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld de ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen gevoel - met de hulp van een buur om de hoek rimpels als diepe groeven bruine vlekken, tandenloze mond hard en luid moest je roepen ook als je vlak voor hen stond zij zette hem koffie…

van Chateau Le Bois liggen galant uitgespreid en majestueus voor ons, met het oog op de "edelen" en de uitgenodigde aanwezigen; mijn broer, zijn vrouw en ik, allemaal vol kennis van doodlopende wegen In de schaduw van een afgelegen eikenboom maar met volledig zicht op de trotse residentie we drinken wat wordt aangeboden; koffie…

Het maakt niet uit of ik iets maak En wat ik maak dat maakt niets uit Zet thee of koffie, maakt het uit Of ik wat zeg of schrijf of fluit En als ik op een dag verzaak Zoals vandaag, scheelt dat een duit?…