Alle inzendingen over Koorts en gekte

Als zelfs die Eriksen vecht voor z'n leven En de UEFA zegt de show gaat door En Spanje tegen Zweden stelt niets voor Is mij, met Inge, voetbal om het even Het leven van een voetbalfan is simpel Hij ziet zijn buurt als één oranje wimpel…

de gekte stapt over respect heen Zullen we normaal doen?…

en praten in vragen maar ik ben vrijer dan vrij gekte is nu de baas en mijn wapen niet langer alleen pratend over de starten al mijn staten vrienden als schaduwen altijd naast me gekte is nu de baas…

Een laffe indringer Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig…

Als nog iedereen z'n mond houdt, neem jij het initiatief. Je lacht de wintersluimer weg, een opkomend plezier maakt zich van je meester: ginnegappend, clownesk bespeel je de wakker geworden elementen waaronder de mens. 'Wat we kúnnen doen, is...' wordt een teken dat we moeten letten op de nieuwe rillingen in ons lijf. Leven is niet gebaat…

Met een schep en zeef gaat hij op pad. Op zoek naar iets wat hij nog nooit had. Hij loopt onder de hoge bomen speurend naar een oud rivier bed wat hij gezien had in zijn dromen. Droog gevallen met huge boulders, waar hij dan met zijn schepje onder moet komen. Gravend in de gravel op zoek naar gele klompen. Even later zit hij aan de water kant…

Schuif op naar ‘t graf: uw huis moet leeg. Een nieuw bewoner staat ervoor. Hij is nu jong en gij zijt veeg. Zijn voet volgt in uw spoor. Benijd hem niets: de tijd is kort. Een ander volgde alweer zijn stem. Ge ligt nog nauwlijks of hij stort U na en wacht op hèm.…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Zoals koorts ook goudkoorts kan heten van wanhoop tot euforie is dat wat het oplevert.…

Toen moeizaam de ochtend kwam verkilde gestoomd nachtelijk zweet huiverend, rillend ijskleed, dat het gloeien overnam het glazen geluk beademd waarachter het bleke doodslicht wacht op ratels van een klaaggedicht denken in rood geremd opnieuw ontbrandt het vuur getooid in duistere waas tollend hoofd naarmate het late uur blauwe diva’…

Hoor! Zo is nooit gezongen! Hoor! 't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs…

Kind van tijd en onbesef Vestigt u hier in uw habijt uw brief met aanhef getekend met zwart krijt De dood onlangs kwam mij te vroeg waarlangs de lans ook mij begroef niet in aarde of in steen of in de ruimte eromheen was er plaats voor deze gek vanachter een gesloten hek…

Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg Maar gekte is erin geslopen Dwaasheid voert de boventoon Er zijn maar weinig mensen die echt hopen Op ‘normale’ omstandigheden. Want natuurlijk gaan we ’s avonds niet meer over straat Doe niet zo gek zeg. Vanzelf dat je niemand na de avondklok meer binnenlaat Je bent toch niet lekker zeker?…

Het is niet het voordragen op dit podium, waar ik zo tegenop zie. Maar de deuren van dit bastion van gebroken geesten, deze deuren binnengaan, de plek betreden waar je uit alle macht weg probeert te komen als je er bent, waar gestoordheid en gezondheid om voorrang vechten, waar je overgeleverd bent aan de goede bedoelingen van vreemde verplegers…

droefheid van jouw eenzaamheid want ze hebben weer gelogen en de leugen was een leugen kom je weer terug van omzwervingen genezen staan ze weer voor je om werkelijkheid te onderwijzen maar je hebt weer geen bewijzen er zwemt onschuld in jouw dromen bij de psychiater ben je gekomen die jou nu uit moet leggen dat er veel over jouw gekte…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

Het zit mij ook op alle fronten tegen: De beurskoers van mijn aandelen daalt diep, Terwijl daarnaast door toedoen van de griep Mijn koorts tot grote hoogte is gestegen. Nou ja, die koorts gaat weldra weer omlaag, Maar of de koers omhoog gaat, blijft de vraag.…

Gevormd door rancune begint dat deel mijn brein; alszijnde met tienduizenden, rebels schreeuwend, gekte. Doodeng mijn brein, althans van de geen die ik denk te zijn.…

Kruimels rond haar mond ogen vertederend er groeit iets groots en chaotisch boven haar terwijl in haar de gekte zich stapelt steunt zij haar hoofd bang dat het breken zal.…

fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt zich in mijn blik die de koorts…

Na Zembla is ‘t niet meer te vermijden. Zijn de ministers plotseling kordaat. Helaas is het voor veel mensen te laat. De geitenboer wacht sombere tijden. Zoveel in dit landje, is dat niet dwaas? En ook, ‘t is toch lekker Die Griekse kaas.…

Die nacht, op bed met koorts dacht ik aan de reizen in jeugdigheid verzonnen zonder antwoord in jouw huis en de stilte in de nacht dwong mij te luisteren naar de vreemde signalen die mij in mijn droom vervreemdden en dit kleine huis omringden met een zwaar juk van intimiteit in mijn nachtboek volgeschreven.…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet bedoelde. Een geestelijke overmeestering van iedere lichaamscel, die zich met die koude rillingen nog niet eerder zo gelukkig voelde.…

Er waard een gekte door ons land Machtsgeil verblind in retoriek Tonen zij hun zieke politiek En zijn tot het laagste niveau aangeland. Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

“Ja, hoogheid, tien procent tikt lekker aan. Voor iets oranjes, da’s de actie, ja. Maar ’t spijt me zeer voor u en Maxima, dít item is helaas niet toegestaan. Hoezeer ik ook uw moeite kan waarderen, uw moeder kan ik écht niet accepteren”.…

Al kan ik zelf die passie niet echt delen, - ‘k bekijk die rare gekte heel verbaasd, - ’t genot van met de ballen te gaan spelen de passie die doorheen de fluitjes blaast, toch blijft het steeds opnieuw de harten stelen, het voetbalvuur dat door die benen raast...…

De volgelingen van de Theepotsekte Zijn van hun Theepotmonument beroofd Edoch, er is nog hoop, Pot zij geloofd Die Pot was slechts een deeltje van de gekte Dus niet versaagd! De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

Nu steekt die Russische gemenerik, Uit vrees voor die gevaarlijke insecten, En als bewijs voor de totale gekte, De bloemen uit ons landje in de fik. Zou er wel íemand zijn die hem gelooft? Dat beestje zit gewoon in Poetins hoofd!…