Alle inzendingen over Kraanvogels

Kraanvogels zijn het een afschuwelijk lawaai boven de Loire…

in dit schemeruur daalt gratie uit de hemel witte kraanvogels…

de kraanvogel breekt de stilte zijn roep raakt me dieper dan mijn huid ver van het wereldse lawaai wordt een mens gemist…

Kraanvogels met machtige slag, kraanvogels in vliegende vlucht boven Hellas, hoog aan de lucht, de snavels in falanx gericht; drie wiggen in splinterend licht, met het scherp door de zeewind gewet.…

hoog boven me hoor ik de kraanvogels ik zie de wereld ik hoef niets te zeggen als de eenzaamheid hart van het bestaan me in alle rust overvleugelt…

bij het laatste licht vertrekken de kraanvogels de lucht is zwanger vol van vogels boven het dal wachtend op elkaar zonder een aanvaring smelten ze samen om sierlijk op te gaan in de grijsblauwe leegte hun vogelvlucht zuidwaarts in het allerlaatste licht…

wanneer zie ik de kraanvogel weer die mij bezocht destijds mijn dromen leken waarheid toen hij landde in mijn handen nu schuift mijn schilder voorzichtig tussen ’t groen de alpino schuin over ’t oor een rode sjaal, kwast in z’n mond het witte haar, pluizig als een paardenbloem, penseelt hij de natuur, die uitwaaiert voorbij mijn grenzen…

ver van het wereldse lawaai loopt de jongen met bel en lantaarn naast de priester door de donkere velden naar een stervende vrouw voor de laatste sacramenten de roep van een kraanvogel breekt door de duisternis rites de passage vergeten beelden in zwart en wit het leven de kunst van schaduw en licht…

Als een frisse was in een achtertuin die hangt te drogen in een zomerse bries, Als een fietser onderweg naar morgen altijd de wind in de rug bepakt met valies Als een kraanvogel statig zwevend op de thermiek van tak naar boom Als kinderen die spelen groen als gras, als raderen draaien gesmeerd om hun as Als kleur dat kleurt, luchtig als…

Woorden dansen als vervreemde metaforen wiegen eenzaam stilte onder stadse avondregen ritme zoekend in waarde wegen beelden van verzonnen vakantie kraanvogels in het witte zand avondzon en blonde stranden misschien dat je terugkomt in ‘t nog niet geschreven boek maar vooralsnog ben je verder weg dan toen en alsmaar dieper in dit…

op weg naar de kust raak ik het spoor bijster de tijd snelt een gestrand mens graag met rasse schreden voorbij de kraanvogels boven volgen vastberaden de reis naar het zuiden luid trompetterend doorklieven de hemelbestormers een blauwgrijze lucht mijn gedachten strijken neer in een armzalig verzanden kom ik in beweging…

Een kraanvogel leeft zonder vastlegging, omspant voorbeeldig met vleugelpennen de wereld in zoektocht naar onderdak, zet met lichte vleugeltip accénten, slechts even in toom gehouden door hun metershoge dans strekken ze zich uit over de landen.…

onze geheugencellen verhuizen traag nestelen ze zich in en rondom het hart we herhalen onze levens met woorden foto's en zoveel afgedwaalde herinneringen achterwaarts trekken we ons terug uit het leven we wonen meer en meer alleen voor het venster waaiert de beuk in lichte vreugde tegen alle zwaarte in de kraanvogels vliegen over…

Daar ligt besloten in bewegen kraanvogel rekt haar vleugels uit Vangen de grote bal links vervolgens van rechts groter Zo kruipt een slang door het gras gevangen met één hand om haar nek duikend naar vaste grond, ratelend met de verdroogde delen van haar staart Hier vormt zich ledigheid, maakt plaats vult zich met doorluchtigheid Daarbinnen…

Laatst, als ik, op mijn eenzaam pad, Door Wijnmaands bleke lovers trad, Zo kwam van ver een vreemd gerucht; Zo kwam een lange kranenvlucht, En hield naar 't wijkend avondlicht Het spitse van heur schaar gericht. Ontging ze 't volgend oog weldra, Ze liet me een diep gepeinzen na. Ik dacht: wat hier omlaag geschiedt, Des kreunt zich ginds…

. ----------------------------- Kranen - kraanvogels: vogels die in nat grasland en hoogveenmoerassen te vinden zijn.…

(De trant van Cats gevolgd.) Laatst, als ik, op mijn eenzaam pad, Door Wijnmaands bleke lovers trad, Zo kwam van ver een vreemd gerucht; Zo kwam een lange Kranenvlucht, En hield naar 't wijkend avondlicht Het spitse van haar schaar gericht. Ontging ze 't volgend oog weldra, Zij liet me een diep gepeinzen na. Ik dacht: wat hier omlaag…

Drink van stromen en bron, word wijs, en inspireer de ziel z'n reis als kraanvogel; grijs en kalm. Zoals het is in Andersland, zo is het ook aan deze kant: Wees open voor de vijf zinnen, open voor gevoel van binnen bij beminnen en streven. Zo zal het leven, en de tijd, door eer en schande en door spijt de mens wat wijsheid geven.…

Waar paarse zeeën gedijen Vlinders met ogen vrijen Geuren de neus larderen In zomerse atmosferen Waar leeuweriken kwetteren In het vroege voorjaar, Kraanvogels, trompetteren Het korhoen vroeger baltste De heide is er zo vertrouwd Heideschoon De beleving voelt als in een droom Als de schaapsherder zijn hond dirigeert En de schaapskudde…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

Stille getuigen Zee van verlangen rivier van onzekerheid kraanvogels roepen. Onvoorspelbaar Uit onverwachte hoek blaast een nieuwe open wind door stad en land.…

Ik laat dit niet volledig toe, wellicht word ik dan levensmoe) Een koppel kraanvogels zo mytisch, paradeerden opgetogen door een akker die bijna licht gaf van het glyfosaat na hun winter in Spanje aten zij geen appeltjes van oranje nee: zij snavelden vrolijk door dit felgekleurde gif joegen zo mijn humeur in de volle breedte van die…

Grauwe luchten Herfst in rouw Het spel van kil en kou Wasem met zuchten De muts en de sjawl Ritselende bladeren Kraanvogels die ons voor even naderen Een hert ging met een hinde aan de haal Bladeren verkleuren Dwarrelend richting de grond Een modderplek waar menig zwijnenpret stond Stinkzwammen verspreiden hun geuren Je genoot van…

Het fraaie teken van een godin gehuld in naakte schoonheid Langs de weg van haar blikken vliegen kraanvogels, sneeuwwit Vergeefs zoek je het in haar ogen Zij volgt slechts het pad der rozen, de bloemen die zij deelt met engelen Zonder de geur van jasmijn schittert haar gelaat als kristal bespeelt zij de grasharp, de snaren van het riet…

handen draag ik zacht dit als herinnering) als dit mijn laatste zomer was: 'k zou met hem naar 't zuiden trekken glasblauw getijden vertrouwde ik hibiscusdonker warmde mij met bloemenstof en meeuwgeschreeuw als was ’t mij voorraad voor de nacht en wordt dan dit de laatste herfst: dan leg ik mij een sterrenspoor doorheen mijn slaap kraanvogels…

in het koninklijke blauw en roodgeel en goud, toont zich Oktober, stille maand van de herfst, voorzichtig glurend langs bronsgroene bladeren, traag en verstild tekent het silhouet van een ijle vlucht kraanvogels zich af, je hoort ze hoog en ver roepen, langs het pastelblauw van deze vroege, ja bijna droeve avondlucht; mijn vriend, de Noordenwind…

aspiraties, vloeiend In vertigo bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare natuur Staand, roerloos, temidden van Tijdloze monumenten, een Ik-persoon, omringd door meta-versies Consensus toetsend, concluderend: Kraanvogels…

Hoogveentapijten In heidevelden verweven Met bosranden omgeven Je kunt er je dag wel slijten Wandelend over een venig pad Waar in de heide menig Roodborsttapuit zat Je hebt er naar Kraanvogels gekeken En naar berken die door hoge waterstand bezweken Adders zonnend op een zandig reliëf De Slangenarend die het beseft Witte pluizen in het…

en verstijft en schild voor schild zijn huis zal dragen ver voorbij het wolkenklooster als de hemel die hij optilt als een kleine ganspagode en in eeuwigheid zal dienen zo hij niet gevangen blijft Zo zal de dichter het verstaan die voor zijn strohut verzen schrijft en tijd verdrijft op rijstpapier om het eens zelf te geloven kijk - de kraanvogels…

Bolbliksems boven het water schreeuwen hard: brandende kraanvogels, roepend van smart. die moeten vluchten, naar vreemde volken. Hun vuurglans siddert, verdwijnt dan langzaam, waart echter nog onzichtbaar, zwijgend rond als vlinders voor een donker, open raam.…