valse schaduwen
tekenen deze tijd
waarin sociale cohesie
verandert in haat en nijd
wij hebben hun
bedjes gespreid maar
zij dromen zich al sultan
in het nieuw ottomaanse rijk
er komen weer
kristalnachten aan want
vrijheid en naastenliefde
mogen en kunnen niet bestaan
staan wij nog voor
onze normen en waarden
of laten wij deze gesels…
er was het grijze archaïsche water,
de tijd van de vreemde eend
in de bijt, het ijselijk
gefluister van kristalnachten.
of de groeiende kracht van
zachte klinkers in woordenmonden,
de verlossing van de bandhond,
de krijs van de uil, de moed van de muis.
weg jankende verslagenen.
aarzelend het juichen nu, schittering
in oog.…
ik heb de opstanden
meegemaakt die
voortkwamen uit de
taalarmoede van de
laatste twitter jeugd
kristalnachten gezien
van sprekende boeken
die hun inhoud in
stralende decors etaleerden
aan de vele analfabeten
geheime bijeenkomsten
bijgewoond in afbladderende
cultuurparadijzen waar
echte schrijvers nog signeerden
met handgeschreven…