128 resultaten.
Kroos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 32 iedere nieuwe eenling
bobbelt een druppel
oppervlak groen
kroos dat langzaam uitdijt
het water toedekt
met een dun lakentje plant
alsof het zegt, doe maar
even niet zo vloeibaar
ik verstop je
zet je kabbels stil
probeer wat te slapen
dan houd ik de wacht
als een verlaten stukje land…
Lightverse
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 422 zoals het kroos
poldersloten dicht
zo wil ik
verzen schrijven
vlottend
vederlicht…
KROOS VAN ROTTEVALLE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland,
heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan
onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan...
De kleine zachte schubben houden steeds stand,
glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand,
zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..."
Met tere krachten, nimmer te verslaan,
straalt hun woord voor…
Trio
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 198 De vrouwenliefde werd door Kroos benoemd
En Guido Wijers had het over pijpen.
De seks bij Youp viel ook best te begrijpen,
Op erotiek gebied werd niks verbloemd.
Alsof dit trio voor hun cabaret
De meeste inspiratie krijgt in bed.…
Idealen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.009 .'
En 't kroos der poel: 'Waar dwazen al naar talen!
Ik wens voor alle streven 't enig loon:
Uit water kiemen, en er dood in dalen.'
De hemel lacht, en spreekt op blijde toon:
'Braaf! gij gevoelt uw plicht! Dit toont uw smalen...
Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!'…
badeend
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 294 badeend zoekt het ruime sop
weer iets anders
dan de badkuip
't schuim verwisseld
voor het kroos
proeft het eendje
hier de vrijheid
rozetintig in het groen
geel-gebekt en zeer tevreden
zwemt ze weg van het verleden…
Stukje paradijs
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 106 in wit
verheft zich
statigheid
vleugelwijd
spreidt hij
bescherming
samen zorg
begeleidt het
groepje grijs
zij glijden
geluidloos door
donker water
snappen groen
uit hetzelfde
kroos van toen
een stukje
paradijs als
hedendaags plaatje…
Waterpolo
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 948 speelgoed voor de kikkers
kwak, het eerste doelpunt
treft de dotterbloem
floep, pats in de border
duidelijk buitenspel
de winnaar wordt versierd
met kroos en plompeblad…
Witte vlucht in ruimte.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 110 Een roos tekenen
met witte woorden
is als een vliegende arend
boven het wiegende kroos
in een kleine witruimte.
Ontwarend broos.
- zichtbaar. -…
Net niet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Heel even dacht ik
waar gaan mijn voeten
waar gaan mijn benen heen
Het was naar de overzijde
wadend door water
de knieën vol met kroos
Daar was het groener
het gras mals en jong
de grond nog onbetreden
Maar net voordat ik
het bereiken kon
riep men mij
Van de andere zijde
terug…
De kleine muis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 97 Er was er eens een kleine muis, ze leefde in een doos
Die stond op zolder in een hoek bij de familie Kroos
Ze hield zich stil en alleen ‘s nachts ging zij moedig op jacht
Want muisjes hebben honger en vooral dan in de nacht
Haar pootjes leken slofjes wel, zo zacht trippelde zij
Ze wist als mensen wakker werden, dan keerde het tij
Dan moest…
Zilver maandag
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 6.203 het maan zilver
schittert voor mij
waar donker diep
de vijver troont
schuift de zilveren maan voorbij
de koude nacht
die sterren toont
en rust het water rimpel broos
in stilte van het ogenblik
en deinen zacht
de eenden kroos
tot troost voor mijn
bezwaarde ik
schuift de zilveren maan voorbij
en sprankelt
nog gevoel van mij…
Oortjespad
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 805 Een meerkoetpaar
trekt in het kroos hun sporen
en met een sierlijk halsje
duikt een fuut.
Een vissenschool
verschijnt in helder water,
dat keert als spiegel
kijkers weer omhoog.
Aalscholvers troon
en hemelend daarboven
de lucht, een vlucht, een zucht:
“Wat drijft een eend?”…
Te laat ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Vijvers groeien
dicht van angst,
een zee met
kroos werd oceaan,
koos het diepste
van mijn gedachten,
zekerheid verder van
mij vandaan, wachten
vult de mand met vlijt
achter wisselende
maskers van de tijd,
glimlacht voordat ze
verder schrijdt, daarin
schuilt een wijze raad,
mijdt de morgen, anders
ben ik de draad weer kwijt.…
Licht in oude dromen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 195 Wat in tegenstelling tot
heldere beken in boeren
sloten te zien, kroos
verbindt voorbijgaande
oevers, spiegelend om de
aardse adem te beliegen,
stromend met troebel water
mee, waar stilte vleugels
krijgt van witte zwanen
over de ruggen van de wind,
zijn het mensen die betalen
wat bijgeloof verzwijgt, een
vanzelfsprekende maan…
Geluk bij een ongeluk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 Ik voel me een verliefde haan
Het mikpunt van mijn adoreren
Valt dit keer weer eens onder heren
Het is, het is, het is een - zwaan
Het is geleidelijk gegaan
Ik had mij weten te bezeren
Ik moest opnieuw het zwemmen leren
Mijn mannetje weer kunnen staan
Dat alles lukte wonderwel
Ik zit weer lekker in mijn vel
Hoe smaken mij weer kroos en…
Onvoltooide dingen?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 83 Met het schudden aan de boom
treuren tranen in het vangnet
van de voorjaarswind, het zijn
de wilgen die het lot bepalen
tot de waterspiegel hen vindt
De witste seringen uit het verhaal tonen
de geurigste kleuren van het avondrood
in het groenste kroos gaan ze ten onder
in de ademnood van de onvoltooide dingen
De hemel richt zijn bühne…
sterrenkroos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 traag ontneemt het
woekerend sterrenkroos
de ademhaling van
water dat gelaten
verdwijnt roerloos
wacht op
blootstelling aan
licht en lucht
was het kind
verwonderd toen het
in het water raakte en het
kroos zich eensgezind sloot
de handenwringende
tijd voordat iemand
kon bevatten wie
het kind verborgen
hield en toen de…
ik lach de warmte uit die pijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 556 ik zit
de zon schijnt
over velden
zover achter
mijn gezicht
ik keer
in luwte achterover
gedachten stromen
uit het licht
van gouden kleuren
zie ik sporen
ver weerkaatsend
in een dal
ingeperkt
door de flarden
van een jeugdig
ideaal
beelden
stemmen
in mijn denken
door het weelderig
gegroei
hoor ik ruisen…
en de grond verliest
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 559 en
de grond
verliest
verkiest
de morgen
dag
na
dag
wolken
schrijden
haasten
mijden
vastheid
die
niet
is
de grond
verliest
en kent
slechts
waarde
in
de
droom
die
ons
beziet
en
laat
voor
wie
we
zijn…
Waar de sneeuw de morgen legt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 494 de nacht valt in de stilte
oude vormen tonen vreemd
in zichzelf onherkenbaar
als de tijd
het donker weent
snelle stappen dragen haastheid
dragen ver van mij vandaan
en ik kijk in het verleden
waar de tijd zich
laat vergaan
oorlog, honger
onmacht in gevoelsgeweld
het is de zwaarte van niet kunnen
wat mijn hart
het willen meldt
klokken…
Ga maar slapen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.533 ga maar slapen
doe je ogen even dicht
laat de wereld zachtjes rusten
zet je zorgen uit het zicht
proef de vrijheid van niet wezen
als je in je dromen zakt
om een andere kant te lezen
waar de zon je ziel weer pakt
waar de wind je mee laat rijden
op de vleugels van je geest
ver verwijderd van het lijden
zo ver
van al wat is geweest…
en als de tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 258 en als de tijd daar is gekomen
dat er niets meer voor ons rest
dat zelfs stilte is vervlogen
als een bel die levens lest
die kleuren draaiend
ver
vervagend
in zichzelf vrede kent
en de zin van wat we waren
als een droom op jouw ziel ent
sluit dan mij nog in je ogen
en neem ons in je wezen mee
omdat er niets meer
meer kan wezen…
Nieuwe kleuren gaan nooit stuk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 282 de straten gaan verloren
bedekken zich in kleurig goud
laten tijd in herfst verkleuren
zoveel moois en toch
vertrouwd
ik staar naar buiten
kijk in jeugd en ideaal
kijk naar morgens die nog komen
die er zijn
in waar ik sta
alles voelt naar nieuw verlangen
ademloos verstopt geluk
in een tel
ontsnapt gevangen
nieuwe kleuren gaan nooit…
de tijd rekt dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 de tijd rekt dagen
laat seizoenen op elkaar
van mijn jeugd naar ouddom rijken
zo grijs haar
de wind doet strijken
tot een stil verloren herfst gebaar
aanschouw ik jaren voor de kachel
vonken starend naar veel meer
vlammen die niet willen doven
die mij
nog in groei beloven
naar een zomers roodvol wederkeer…
Lente 2006
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 310 kinderen spelen
met jong verworven
idealen nog niet klaar
delen groeien tot meer wezen
blozen zonlicht in elkaar
een accordeon weerklinkt
laat de buren
muren breken
tot een tuin die voelen zingt
stemmig
zonder dat er
echt iets spreekt
of het moet de lente wezen
die de zomer in zich leegt
rustig zit ik in mezelf
te wachten…
Vrijheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 676 door het venster van mijn ogen
glijdt een zwaluw door de lucht
heerlijk zwevend op haar vleugels
waar de wind naar adem zucht
waar een blauw geverfde hemel
met een zon die warmte straalt
in een wolkenloos beloven
al mijn hoop naar boven haalt
het leven geurt naar vers verlangen
naar het kennen van een zin
naar het stoppen met…
De laatste uren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 298 de laatste uren
zoals er veel nog zijn
en zullen gaan
ze sterven in mijn adem weg
zo mijn stappen even klinken
hol weerkaatsend om mij zingen
in het rusten van de nacht
tel ik de kaarsen
één voor één
zie ze vuren
branden
rook verkringen
als de tijd die smeltend leeft
als de nacht die langzaam dag wordt
en ons zo momenten geeft…
de stilte lengt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 255 de stilte lengt
de dagen nieuw
naar zomers vol
gevoel
klein
zoals intens
geluk kan zijn
het vijverwater
valt in druppels nieuw uiteen
schittert lucht als bellen
vol plezier
klettert leven
slechts tot hier
in mij
gaat alles
verder
met vleugels
als verlangen
water als
gezangen
voor mij
en wie
het hoort..…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 255 als de wind die speels
haar adem op de zomer legt
bewegend, zoekend naar plezier
als de zon die
hoopvol door de wolken schiet
en in alles toch weer warmte ziet
daar
en hier
verlangen
een woord
zo voelbaar in mijn hart
als dauw zo breekbaar
zacht, en teer
en als de dag
haar licht verliest in zwart
leg ik mij
in haar mantel neer…