Alle inzendingen over Lang verzwegen.

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van tijd, niet vergeten het verdriet dat ik als kinderbrand ontstak, blijft vonken in de as, wind en regen, een broedplaats vind, lang verzwegen.…

Berusting zucht uit de geur van bemeste grond, het houdt het groenste hart omhoog, onophoudelijk stroomt ververst bloed door de navelstreng van genegenheid, nooit vergeten het verdriet dat in mij een kinderbrand ontstak, vonken blijven springen in wind, as en regen, z’n broedplaats vindt, veel te lang verzwegen aan ieder…

(in de sneeuw van onlangs) het bijna ingetogen samengaan in stilte met slechts het kraken van vers gevallen sneeuw onder twee paar voeten als lang verzwegen taal die zo veelzeggend kan zijn…

Die drang, zo lang verzwegen werd hem plotseling te groot Helaas liet hij daarbij de nood van anderen niet wegen dat viel me van hem tegen da’s not done voor een piloot van een volle DC-9.…

ik heb haar ogen langzaam zien breken in het te lang verzwegen verdriet voelde haar handen liefdevol strelen wat niet meer was te helen zij spraken elkaar in een voor anderen niet te volgen verhaal volstonden met kijken door blikken van zeldzaam begrijpen de toon van hun muziek bleef zingen in de woorden van beiden zij…

Tot aan de rand van vandaag werd je verdriet zo lang verzwegen.…

verzweeg Zat ik met een verlies dat niet verjaart…

Berusting zucht uit de geur van vers gedolven aarde, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van onze kindertijd, gedragen door een fakkel van verdriet als lopend vuur in een kinderhand ontstak, blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen…

Het hart van deze bloem, van deze familie, breekt Het loof is reeds verkruimeld en de teint is al lang verbleekt Hier, in dit schemerhuis Hier, in dit lang verzwegen verhaal Hier, in dit vlakke Nederland…

verzwegen chemicaliën klusterend kleine meisjes V.S. verlegen…

ze waren er niet op uit om de orde zomaar te verstoren dikwijls werd hen de deur gewezen terug het bos ingejaagd men bleef ze voelen en ruiken zelfs op grote afstand op een dag stonden ze daar onontkoombaar dikhuidig in de huizen ik houd van olifanten die onverhoeds in kamers verschijnen om behoedzaam plaats te nemen…

gestorvene je bent niet heengegaan zoals anderen je spoor is niet doodgelopen niet ver van mij vandaan ben je stil blijven staan er zijn geen woorden voor onder anderen word je verzwegen jij ben de enige van wie ik zeker ben als ik je naam straks noem zul je bewegen…

voorzien van een afscheidswoord ik vergat de morgen hoorde de adem van een kind we brachten haar naar de stenen waar ze speelde bij wat wind het gezicht plooide voor een vreemdeling van bloemen hield ze en het huis dat voorzien was van haar handtekening ik las een roman kende de reuk en vertwijfeling rood stond beter dan het zwart dat verzwegen…

Verborgen Verstopt Helemaal opgekropt hartje vol mondje dicht nooit verteld nooit gezwicht…

Een liefde vol passie Wild en tomeloos Vurig in verlangen Als een wilde roos Genadeloos en hard Doch teder en vol smart Als de winterwind zo guur Vernietigend op den duur...…

Wegen die zich scheiden In de loop van tijd Bewandel ze onbevangen en heb vooral geen spijt Van keuzes uit het verleden Ze behoren niet tot het heden…

"Vrienden voor het leven!" Dat beloofden wij elkaar Plechtig en op onze Liefde Een kus als heilig gebaar.. Vrienden voor het leven Mijn hart bloedend in jouw hand Nooit verwacht, toch gekomen, De breuk van onze band.. Vrienden voor het leven "Wij" hielden op met te bestaan Met de komst van nieuwe liefdes was het met "Ons" gedaan…

Ze waren bijna jong een avond, misschien twee had hij haar slechts verzwegen Hij was gewoon te jong geen schade en geen schande een fysiek om te bewegen Nu zijn ze eeuwig jong hij zwervend langs de kade zij stervend in de regen…

in een lange verbintenis delen we duizend rituelen veelal zonder woorden meer dan eens hebben we alles gezegd gemaakt geplakt geknipt en verzwegen en op de achtergrond een weemoedig zingen over de dwaze dingen die we deden…

Zieke klanken kleuren mij: het flauwe en blankste iel, alsof ik een palet verzweeg.…

Welke stilte doet ons spreken? Is het de stilte die woorden geeft? Of geeft het spreken net zichtbaarheid aan het geluidloze? Ik luister. Niemand laat zich onafgemeten zien. We ontmoeten elkaar tussen verzen. Vreemd. Je zegt niets. Ik ook niet. Misschien gebaren je ogen of je lijf. Ik probeer te voelen, aarzelend, onderzoekend. Op…

Langs het spel dat allang niet meer is kruipen mijn rillingen een nieuwe berg en er is treurnis in het verzwegen meer en er drijven dromen langs dichtgeslibde randen en open is meer dicht zoals jij, hoop ik dichterbij een antwoord op een open vraag alleen is ook maar alleen wil jij met mij samen alleen zijn?…

In het verzwegen meer langs de rafels van je uitgeplozen liefde vaart de nacht in stilte fluisterzacht, het licht verzonken in donkere ogen een stem wiegend over het blauw het eeuwige draagt het verlies het verlangen luistert naar de verte.…

Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

censuur maakt verzwegen gedichten teder als het eerste loof aan bomen na een lange winter ogenschijnlijk nietszeggende woorden die teneinde raad van zich doen spreken in doodstil duister zoals geluk bij het ochtendgloren kan zijn wanneer je ziet dat er een gedicht is geboren…

En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit.…