want
als de oude langoor Loazi
op zijn waterbuffel teleurgesteld
de beschaving verlaat
beschrijft hij de potentie van het niets
in raadselachtige teksten
in eigen context overzie ik hier
mijn ongerepte koninkrijk van leegte
een diepe inham aan zee
met een droogvallend kelpveld bij eb
kaal grasland op de schaars begraasde heuvels…
Ik leef: momenten
waarvan ik niets weet
en niets kan weten
Pas een fractie van een seconde
erna besef ik het –
mijn verstand verdeelt het
in mezelf
in anderen en objecten –
wat er allemaal niet is
wanneer ik leef, dan ben ik
één met alles
zonder dat
er aandacht en zintuigen
aan te pas lijken te komen
Het is gewoon zo en kan niet…